Για να δεις τ' αστέρια...
Πρέπει να σηκώσεις κεφάλι!

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

“Την άνοιξη αν δεν τη βρεις πρέπει να την φέρεις”

Το 2012 βρίσκει την κοινωνία μας σε έναν μακρύ Χειμώνα. Εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια η πρωτόγνωρη επίθεση που εξαπολύεται εναντίων κεκτημένων και δικαιωμάτων, έχει δημιουργήσει πρωτοφανείς συνθήκες εξαθλίωσης και απόγνωσης για τους εργαζόμενους και την νεολαία, οδηγώντας παράλληλα με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη κοινωνική διάλυση και το οικονομικό αδιέξοδο. Μετά από δύο χρόνια άσκησης αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και με συνεχιστή την σημερινή κυβέρνηση Παπαδήμου, τα πράγματα σήμερα είναι παραπάνω από ξεκάθαρα. Το αστικό μπλοκ εξουσίας σήμερα παλεύει για να ρίξει όλα τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων προκειμένου να διαφυλάξει, αν όχι να αυξήσει, τα κέρδη επιχειρήσεων και τραπεζών. Στην κατεύθυνση αυτή δίνει την μάχη για την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, ενώ παράλληλα ξεπουλάει δημόσια αγαθά, βγάζει στο σφυρί τον δημόσιο πλούτο και μετατρέπει κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής σε νέο πεδίο κερδοφορίας για τις αγορές. 

 
Το προηγούμενο διάστημα ζήσαμε μία σειρά κινηματικών εξάρσεων σαν απάντηση στο κυρίαρχο. Ξεκινώντας από την τομή που έβαλε το μεγαλειώδες κίνημα των πλατειών τον περασμένο Ιούνη, είναι σαφές ότι η κοινωνία πλέον έχει επιλέξει τον δρόμο της αντίστασης. Μια σειρά κινημάτων πολιτικής ανυπακοής έχουν ξεσπάσει από τότε, με άξονες τις συνελεύσεις γειτονιών. Κινήματα που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια στα χαράτσια έχοντας πετύχει σημαντικές νίκες. Το γενικευμένο αυτό κλίμα ενάντια στην ασκούμενη πολιτική διαπέρασε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής και κάθε εργασιακό χώρο και κορυφώθηκε στην 48ωρη στις 19-20/10 σε ένα μεγαλειώδες διήμερο. Σαν απάντηση στην γενικευμένη κατακραυγή το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν κυβερνήσεις και κεφάλαιο ήταν να οξύνουν την κρατική καταστολή, να καλλιεργήσουν ένα γενικευμένο κλίμα τρομοκρατίας και να συρρικνώσουν τη δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα προκειμένου η κοινωνική πλειοψηφία να μην εκφράζεται.
Στις αρχές του 2012 και σαν απόρροια των αγώνων του προηγούμενου διαστήματος δίνονται πολύ σημαντικές μάχες από εργαζόμενους, με δυναμικές απεργίες ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Οι Χαλυβουργοί, οι εργαζόμενοι του alter και της Ελευθεροτυπίας και αρκετοί ακόμα έχουν επιλέξει να μην κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω απέναντι στην υπονόμευση των ζωών τους και των δικαιωμάτων τους προς όφελος των αφεντικών τους. Αυτοί οι αγώνες αποτελούν σήμερα την καλύτερη απάντηση στην ασκούμενη πολιτική, δίνοντας ένα ξεκάθαρο στίγμα: Οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν μια κρίση που δεν τους ανήκει! Παράλληλα, με κέντρο αυτούς τους αγώνες έχει δημιουργηθεί ένα ισχυρό κύμα αλληλεγγύης από συλλογικότητες κάθε είδους, οι οποίες έμπρακτα στηρίζουν τους εργαζόμενους. Όλο αυτό το κύμα έχει καταφέρει πραγματικά να κάνει του αγώνες αυτούς αγώνες ολόκληρης της κοινωνίας και παράλληλα στηρίζει τους απεργούς, βοηθώντας στην κάλυψη των καθημερινών αναγκών τους και δίνοντας τους με αυτόν τον τρόπο σοβαρές προοπτικές νίκης. 
 
Είναι κρίσιμο σήμερα, περισσότερο από ποτέ, σε κάθε χώρο εργασίας, σχολή και γειτονιά να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αντιπαλέψουμε την ασκούμενη πολιτική σε κάθε της μορφή. Παράλληλα, είναι ζωτικής σημασίας να πετύχουμε οικοδομήσουμε διαφορετικές λογικές αλληλεγγύης που θα δίνουν συνολικότερη ώθηση σε αγώνες που ξεσπάνε και που παράλληλα αποτελούν καθρέφτη μιας διαφορετικής κοινωνίας. Ίσως είναι και ο μόνος τρόπος να έρθει η Άνοιξη μετά από έναν Χειμώνα που έχει παρατραβήξει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου