Συγκυρία
Μετά από μήνες καταιγιστικών πολιτικών εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο
η διαπραγματευτική στρατηγική που επιχείρησε να αμφισβητήσει και να
συγκρουστεί με το κυρίαρχο, αυταρχικό νεοφιλελεύθερο σχέδιο για την
Ευρωπαϊκή Ένωση, έδειξε τα όριά της. Όλο αυτό το διάστημα δόθηκε ένας
σκληρός και επίπονος αγώνας με στόχο να απεγκλωβιστεί η ελληνική
κοινωνία από τη λιτότητα που επιβάλλεται τα τελευταία 5 χρόνια. Αυτή η
προσπάθεια εντάχθηκε σε ένα συνολικό σχέδιο διεθνοποίησης της πάλης
ενάντια στη λιτότητα και τον αυταρχισμό με θετικό πρόταγμα την επαναφορά
της δημοκρατίας. Ωστόσο, στον αντίποδα αυτής της στρατηγικής, η
αντίπαλη πλευρά, πάντα υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα του κεφαλαίου,
επέλεξε να εκμηδενίσει κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης και εναλλακτικής
πολιτικής.
Η κυρίαρχη ευρωπαϊκή ελίτ ακολούθησε αυτόν τον δρόμο, καταργώντας
κάθε πρόσχημα δημοκρατικής λειτουργίας, επιβάλλοντας μια άνευ ετέρου
χρηματοπιστωτική ασφυξία, με στόχο όχι μόνο μια δήθεν δημοσιονομική
προσαρμογή αλλά κυρίως την πειθάρχηση κάθε προσπάθειας αντίστασης εντός
της Ευρώπης, παρούσας ή μελλοντικής. Στα πλαίσια των παραπάνω, η
ελληνική κυβέρνηση πήρε την πολιτική επιλογή να εξαντλήσει τα όρια
συναίνεσης για μια συμφωνία που θα ανακούφιζε τα λαϊκά στρώματα. Με αυτό
το τρόπο όμως, παραμέρισε μια επιθετική γραμμή διαπραγμάτευσης που
μονομερώς θα νομοθετούσε υπέρ του κόσμου της εργασίας και των οικονομικά
ασθενέστερων και που θα έθετε την εξυπηρέτηση του χρέους υπό την αίρεση
ευνοϊκής συμφωνίας. Η μετριοπάθεια που εξέφρασε η κυβέρνηση -όχι μόνο
κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, αλλά και στις άλλες πτυχές της
πολιτικής της – οδήγησε στην αποτυχία του σχεδίου ανατροπής της
λιτότητας και των υπαρχόντων συσχετισμών δύναμης. Φωτεινή εξαίρεση σε
αυτό αποτέλεσε η στιγμή του δημοψηφίσματος και η απάντηση που έδωσε η
κοινωνία στο φόβο των καναλιών , της εργοδοσίας και της ΕΚΤ. Απέναντι
λοιπόν σε μια συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου με στόχευση την
καθημερινότητα και το θυμικό των ανθρώπων( κλειστές τράπεζες ,εκβιαστικά
διλήμματα “ευρώ ή Ζιμπάμπουε”, καθυστέρηση μισθοδοσιών), ο λαός
εξέφρασε την άρνηση στις αδιέξοδες πολιτικές της λιτότητας.
