Για να δεις τ' αστέρια...
Πρέπει να σηκώσεις κεφάλι!

Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Ανακοίνωση ΑΡΕΝ ΕΚΠΑ για τη Σύγκλητο στις 15/5 και το προσχέδιο του νέου Οργανισμού

Την Πέμπτη 15/5 συνεδρίασε η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ με τη μαζική παρουσία φοιτητών και εργαζομένων. Κεντρικής σημασίας παραμένει το ζήτημα των διαθεσιμοτήτων των διοικητικών, οι οποίοι παρά τις δεσμεύσεις του υπουργού Αρβανιτόπουλου παραμένουν ουσιαστικά απολυμένοι. Το υπουργείο, βέβαια, ζητά εντός δύο εβδομάδων να κατατεθεί από την αρμόδια επιτροπή της Συγκλήτου, πέρα από το οργανόγραμμα που θα κσθορίζει τις νέες θέσεις εργασίας για την επαναπρόσληψη των εργαζομένων και ο νέος Οργανισμός. Αυτός ο Οργανισμός έρχεται ουσιαστικά για να εφαρμόσει τις περισσότερες πτυχές του νόμου Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου με τις διαγραφές φοιτητών, το σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων, τα δίδακτρα και την κατάργηση συγγραμμάτων και συνολικά τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του πανεπιστημίου, στο όνομα της    αγοράς και της επιχειρηματικότητας και με άλλοθι το ιδεολόγημα του χρέους και της λιτότητας.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2014

Πως και πότε θα έχουμε “κερδίσει” τη ΔΑΠ;

Προφανώς, αφορμή για το κείμενο αυτό αποτελούν οι Φοιτητικές Εκλογές την Τετάρτη. Αυτό γιατί οι εκλογές, πέρα από το αποτέλεσμα, σε καλούν να σκεφτείς, πολύ συνοπτικά, πώς φαντάζεσαι, τί θέλεις, τί θεωρείς ότι λείπει από το Πανεπιστήμιο σου αλλά και ποιόν ρόλο μπορείς να έχεις εσύ μέσα σε αυτό. Αυτό δεν καθορίζεται μόνο από το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών. Πολύ περισσότερο, επηρεάζεται(ή εκφράζεται) από την επιλογή μας να συλλογικοποιούμαστε και να στρατευόμαστε στο να αλλάξουμε τόσο το Πανεπιστήμιο όσο και την κοινωνία προς το καλύτερο. Και ο ρόλος μας σαν μέλη του Φοιτητικού Συλλόγου, καθώς και η ίδια η επιλογή του να υπάρχει ενεργός Φοιτητικός Σύλλογος (και όχι κάτι του οποίου ο ρόλος να είναι απλά διαδικαστικού χαρακτήρα), εκφράζει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτή μας την επιλογή και την προσπάθεια.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Κείμενο συμβολής της Ανάδρασης, ΓΣ 30/4

Διανύοντας τον πέμπτο χρόνο μνημονιακής επίθεσης και υποβάθμισης της δημοκρατίας, θα περίμενε κανείς ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις και αγώνες θα είχαν πάρει μαζικές και δυναμικές διαστάσεις. Δυστυχώς όμως μετά το ξέσπασμα των δύο πρώτων χρόνων , βρισκόμαστε σε μία κινηματική ύφεση , σε μία παθητική αδράνεια των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι απεργίες και συγκεντρώσεις δεν μπορούν να γίνουν μαζικές και δυναμικές, οι μάζες δεν φαίνεται να μπορούν να ξαναβγούν στο προσκήνιο της ιστορίας, να αποτελέσουν τον καταλυτικό παράγοντα σε ένα εγχείρημα συνολικής ανατροπής και κοινωνικής χειραφέτησης. Η κυβέρνηση διαλύει κάθε δομή κοινωνικού κράτους ( εκπαίδευση , υγεία, πρόνοια ) με προσήλωση στο νεοφιλελευθερισμό, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις στους δανειστές , την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.