Για να δεις τ' αστέρια...
Πρέπει να σηκώσεις κεφάλι!

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Ανακοίνωση ΑΡΕΝ για την άγρια καταστολή στον σημερινό της ακτιβισμό

Σήμερα Πέμπτη 30/01 πραγματοποιήθηκε ακτιβισμός της Αριστερής Ενότητας στο πολιτικό γραφείο του υπουργού ναυτιλίας Βαρβιτσιώτη για τη δολοφονία των 12 μεταναστών και μεταναστριών στο Φαρμακονήσι από δυνάμεις του λιμενικού. Φοιτητές και φοιτήτριες ανάρτησαν πανό, μοίρασαν κείμενα και έγραψαν σε τοίχους συνθήματα για αλληλεγγύη στους μετανάστες και ενάντια στην αυταρχικότητα της κυβέρνησης. Η διαμαρτυρία χτυπήθηκε με άγριο τρόπο από δυνάμεις της ΕΛΑΣ (ΔΕΛΤΑ και ΜΑΤ), χτύπησαν και περικύκλωσαν κόσμο και κατέληξαν σε 46 προσαγωγές και 1 σύλληψη! Αυτή του Νώντα Φλώρου μέλους της Αριστερής Ενότητας και του ΦΣ Μεταλλειολόγων ΕΜΠ!

Με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο καταλαβαίνουμε πως απ την πλευρά του κράτους και των μηχανισμών του καμία φωνή αντίστασης και αλληλεγγύης δε μπορεί να είναι ορατή στο δημόσιο χώρο. Ακόμα περισσότερο αντιλαμβανόμαστε το φασιστικό μένος της ΕΛΑΣ για οποιοδήποτε εκφράζει την αλληλεγγύη του προς τους μετανάστες και κάθε κοινωνική ομάδα που βρίσκεται στο στόχαστρο των πολιτικών της κυβέρνησης αλλά και της νεοναζιστικής δράσης της Χρυσής Αυγής. Η διάβρωση των σωμάτων της αστυνομίας απ τους χρυσαυγίτες γίνεται ξεκάθαρη στον τρόπο με τον οποίο ξέσκισαν το πανό και επιτέθηκαν στον κόσμο.

Τέτοιες επιθέσεις σε καμία περίπτωση δε μας τρομοκρατούν αλλά μας γεμίζουν οργή και αποφασιστικότητα για να ανατρέψουμε αυτήν την ακροδεξιά κυβέρνηση. Ενάντια στον εκφασισμό που προωθείται απ το κράτος και τους φασίστες καλούμαστε να χτίσουμε τείχη αλληλεγγύης και δημιουργίας μαζί με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Μέσα από μια τέτοια διαδικασία και έναν αποφασιστικό αντιφασιστικό αγώνα, βάζοντας στο στόχαστρο την κυβέρνηση και χτίζοντας τον κόσμο των δικών μας αναγκών και ελευθεριών, να τσακίσουμε την καθημερινότητα του φόβου, της καταστολής και της εξαθλίωσης. Έχουμε τη δύναμη, το πείσμα, το θάρρος και την επιθυμία να τους ανατρέψουμε και θα το κάνουμε!

Άμεση απελευθέρωση του Νώντα Φλώρου! Απόσυρση όλων των κατηγοριών!


Όλοι και όλες στις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις που καλούνται απ τον αντιφασιστικό συντονισμό!

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Για τα κυβερνητικά σχέδια περί άμισθης εργασίας της νεολαίας

Με «έκπληξη» μαθαίνουμε τα νέα σχέδια της κυβέρνησης για να «μειώσει την ανεργία» και να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Εργασία άνευ βασικού μισθού για τους νέους από 15-24 ετών! Αρχικά θα θέλαμε να συγχαρούμε την κυβέρνηση και να ζητήσουμε συγγνώμη αφού θεωρούσαμε πως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ανταγωνιστούμε τους μισθούς του ενός δολαρίου την ημέρα στα κάτεργα των ανατολικών χωρών. Είχαμε άδικο. Εύγε επίσης στην κυβερνητική παράταξη τη ΔΑΠ και σε όσες δυνάμεις βοήθησαν για να τελειώσουν οι καταλήψεις των σχολών μας. Είμαστε βέβαιοι πως πλέον αφού λύθηκε το πρόβλημα της ανεργίας των νέων, όλοι/ες θα ανυπομονούν να τελειώσουν με τις σπουδές τους για να βγούν στην αγορά εργασίας (απελευθερωμένοι κιόλας από τη μισθωτή σκλαβιά, αφού πλέον δεν υπάρχει μισθός).

Και τώρα για να σοβαρευτούμε: Καθόλου δεν μας εκπλήσσει η κίνηση της κυβέρνησης. Γνωρίζουμε καλά τα σχέδιά τους που εφαρμόζουν είτε με την συνεργασία του «μπαμπούλα» της τρόικας(ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ) είτε χωρίς αυτόν. Άλλωστε σε μία χώρα όπου η βίαιη υποτίμηση της εργασίας στο βωμό της υπερκερδοφορίας του κεφαλαίου δεν έχει όρια, τίποτε πια δεν μας φαίνεται παράξενο.


Κάπου εδώ όμως πρέπει να τελειώνει το παραμύθι. Οι μέρες της δυστυχίας μας, οι μέρες της δικιάς τους αφθονίας είναι μετρημένες. Σύντομα το κίνημα, από κάθε κοινωνικό χώρο, κάθε τόπο εργασίας, κάθε σχολή, κάθε γειτονιά στηριζόμενο στην γενίκευση της κοινωνικής αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης θα σας ανατρέψει για τα καλά. Μαζί με εσάς και το πολιτικό σας προσωπικό (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) θα φύγουν οριστικά οι βάρβαρες πολιτικές λιτότητας και θα ανοίξει ένας άλλος δρόμος με γνώμονα τις δικές μας ανάγκες πάνω από τα κέρδη και τις αγορές.

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

Αλαίν Μπαντιού: Η πολιτική και η κρίση

Εκδήλωση  του  Ιδρύματος  Ρόζα Λούξεμπουργκ  και  της  Αριστερής  Ενότητας :


Η  πολιτική  και  η  κρίση

Ομιλητής :  Αλαίν Μπαντιού, φιλόσοφος, 
καθηγητής στο European Graduate School, 
πρώην κάτοχος της έδρας Φιλοσοφίας στο Ecole normale superieure



Σάββατο 25/1 και ώρα 19:00 Νομική σχολή Αθηνών αίθουσα 1

Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργ - Αριστερή Ενότητα

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014


Ανακοίνωση για την απόρριψη της υποψήφιας κοσμήτορος απ το Συμβούλιο Ιδρύματος

Ο τρόπος με τον οποίο το Συμβούλιο Ιδρύματος του ΕΚΠΑ αποφάσισε να απορρίψει την μόνη υποψηφιότητα της Ε. Καραμαλέγκου για τη θέση της κοσμήτορος στη Φιλοσοφική Σχολή, αποτελεί μια συνέχεια τόσο της όλης λογικής για το πανεπιστήμιο, που εισάγει ο νόμος Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου, όσο και του τρόπου με τον οποίο συγκροτήθηκε το ΣΙ, μέσα από διαδικασίες πλήρως απονομιμοποιημένες και διάτρητες. Η απόφαση αυτή, πέρα από θέματα νομιμότητας για το ποιες είναι οι αρμοδιότητες του ΣΙ, προκαλεί και οργή αφού απέρριψε μια υποψηφιότητα όχι λόγω έλλειψης προσόντων αλλά διότι αρνήθηκε να παραχωρήσει δήλωση μετάνοιας για την εναντίωσή της στο νόμο. Για λόγους δηλαδή πολιτικών φρονημάτων.

Στην κυρίαρχη αφήγηση βέβαια η ύπαρξη οποιασδήποτε πολιτικής τοποθέτησης εντός του πανεπιστημίου, πέρα από αυτήν της επιχειρηματικότητας και των συμφερόντων της αγοράς, δεν είναι απλά περιττή αλλά και κάτι το οποίο θα πρέπει να εκδιωχθεί. Ακόμα περισσότερο οποιαδήποτε φωνή αντίστασης στα σχέδια τους, αγώνα και ελευθερίας θα πρέπει να κατασταλεί προκειμένου να εμπεδωθεί το ιδεολόγημα «του νόμου και της τάξης», το οποίο έχει μετατραπεί σε βασικό εργαλείο για την κυβέρνηση. Γιατί κατά τ’ άλλα το success story δεν αποδίδει. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του αγώνα των εργαζομένων του ΕΚΠΑ για τις ζωές τους αλλά και την προάσπιση του χαρακτήρα του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου και του τρόπου με τον οποίο κατασυκοφαντήθηκε απ την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της αλλά και της επίθεσης που δέχτηκε το αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο στην ΑΣΟΕΕ απ τις πρυτανικές αρχές. Ακριβώς αυτήν την αντίληψη φέρουν τόσο τα Σ.Ι. ως δομές όσο και οι άνθρωποι που τα απαρτίζουν και τέτοιοι μόνο άνθρωποι είναι «ικανοί» να στελεχώσουν και την υπόλοιπη διοίκηση.

Μέλημά μας δεν είναι μόνο να υπερασπιστούμε τα όποια κεκτημένα δημοκρατικής λειτουργίας κόντρα στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη για τη γνώση και το ρόλο των πανεπιστημίων. Η επέμβαση αυτή από μεριάς του ΣΙ προφανώς είναι και μια προσπάθεια κανονικοποίησης της λειτουργίας τους και του αυταρχικού μοντέλου διοίκησης. Τα ΣΙ όμως θα κληθούν άμεσα να επικυρώσουν και τους πρότυπους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας των ιδρυμάτων μέσω της σύστασης του νέου Οργανισμού. Οι κανονισμοί αυτοί προβλέπουν μέσα σε άλλα και το σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων, την εισαγωγή κύκλων σπουδών, την επιβολή διδάκτρων και την ουσιαστική κατάργηση των συγγραμμάτων. Ακόμα λοιπόν κι αν οι δεσμεύσεις του υπουργείου για επαναπρόσληψη των εργαζομένων είναι πραγματικές, είναι σίγουρο ότι το κόστος θα μετακυλήσει στις πλάτες των φοιτητών. Θα πρέπει λοιπόν το αγωνιστικό δυναμικό εντός της πανεπιστημιακής κοινότητας να διευρυνθεί και να αναπτυχθεί σε ένταση.

Καθοριστικός βέβαια παράγοντας είναι αυτός της συγκρότησης ενός μαζικού φοιτητικού κινήματος που θα μπορεί και να επανορίζει με θετικό τρόπο το πανεπιστήμιο στη σκοπιά των αναγκών μας και αυτών της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Σε αυτή τη διαδικασία θεωρούμε απαραίτητο τον εκδημοκρατισμό των διαδικασιών του κινήματος στον άξονα της συμμετοχής. Επίδικο ακόμα αποτελεί η διαμόρφωση μιας καθημερινότητας εντός των σχολών που θα συγκρούεται με τον ατομικό δρόμο και την εντατικοποίηση, θα ιεραρχεί ψηλά τη συλλογικότητα, θα συνδέεται με την κοινωνία, τις ανάγκες της και τους πολύμορφους αγώνες που δίνει και θα φέρει τα σπέρματα της νέας κοινωνικής οργάνωσης που επιθυμούμε και ενός δημοκρατικού μοντέλου για μια κοινωνία χωρίς μνημόνια, ρατσισμό, σεξισμό και φασισμό. Θα πρέπει λοιπόν πέρα απ τη συνέχιση των αγώνων που έχουμε δώσει το προηγούμενο διάστημα (εναντίωση στο νόμο και τα ΣΙ, σχέδιο Αθηνά, απεργία εργαζομένων), να καταφέρουμε να τους συνδέσουμε με το συνολικό κίνημα ανατροπής.

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Υποδεχόμενοι το 2014 ως έτος ελπίδας και ανατροπής

του Ζαχαρία Τριγάζη
Το 2013, το τέταρτο μνημονιακό έτος, έφυγε. Τέταρτο έτος λεηλασίας των εισοδημάτων, των εργατικών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών κοινωνικών κατακτήσεων. Τέταρτο έτος υπονόμευσης, αποδυνάμωσης και συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους.
Μία καταστροφική διαδικασία που φέρνει τεράστια ποσοστά ανεργίας, που οδηγεί σε κατάρρευση τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα και την αιμορραγία προς το εξωτερικό ανθρώπινου δυναμικού με τη σε μαζική κλίμακα μετανάστευση των νέων επιστημόνων. Και έχουμε μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που αφηγούνται την επιτυχία (success story) πάνω σε κοινωνικά συντρίμμια τη στιγμή που συντελείται η μεγαλύτερη μεταπολεμικά αποεπένδυση για την κοινωνία και τη χώρα.

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Μισώ την Πρωτοχρονιά! (μετα-εορταστικό κείμενο της αρ.εν.)

από Αριστερή Ενότητα Φιλοσοφικής

Ο Γκράμσι την 1η Ιανουαρίου 1916 έγραφε στην τορινέζικη έκδοση της εφημερίδας Avanti! «Κάθε πρωί, καθώς ξυπνώ άλλη μια φορά κάτω από το πέπλο του ουρανού, νιώθω πως για μένα είναι πρωτοχρονιά. Γι΄ αυτό μισώ τις πρωτοχρονιές με καθορισμένη ημερομηνία, που μετατρέπουν τη ζωή και το ανθρώπινο πνεύμα σε μια εμπορική επιχείρηση, με τον ωραίο τους απολογισμό, με τον ισολογισμό τους και την πρόβλεψη για το νέο διαχειριστικό έτος. Ακυρώνουν την αίσθηση της συνέχειας της ζωής και του πνεύματος. Καταλήγει κανείς να πιστεύει πραγματικά ότι μεταξύ των ετών υπάρχει συνέχεια, κι ότι ξεκινά μια νέα ιστορία, και βάζει κανείς στόχους, και μετανιώνει για τις αστοχίες κτλ κτλ. Αυτό είναι ένα γενικότερο σφάλμα των ημερομηνιών».


Βέβαια ακόμα και χωρίς την παρέμβαση του Γκράμσι ο καθένας και η καθεμία μπορεί να κατανοήσει το επίπλαστο εορταστικό κλίμα των ημερών μας. Αρκούν το success story της κυβέρνησης, μια αφήγηση απόσταγμα του τεχνοκρατισμού σύμφωνα με τον οποίο κάποιοι θετικοί δείκτες και αριθμοί αρκούν για να καλύψουν τα φαινόμενα εξαθλίωσης της κοινωνίας από την πολιτική των κυρίαρχων, αλλά και η εικόνα των γειτονιών της Αθήνας υπό τα λαμπιόνια και τα βεγγαλικά του Καμίνη  από τη μία και τους χιλιάδες αστέγους και ανέργους από την άλλη σε έναν δημόσιο χώρο που συνεχώς περιορίζεται μετά τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών, την επίθεση σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους και καταλήψεις στέγης αλλά και τονσυνολικό εκφασισμό της κοινωνίας που προωθείται απ την κυβέρνηση και κεφαλαιοποιείται σε ένα βαθμό από τη ναζιστική δράση της Χ.Α. Και σίγουρα όλο αυτό το σκηνικό δε μπορούν να το αντιστρέψουν ούτε τα πλεκτά πουλόβερ στους κορμούς των δέντρων απ τους ατενίστας ούτε «η λευκή νύχτα» των αφεντικών που κράτησε τους-ις εργαζόμενους-ες στα καταστήματα ως τις 11:00 το βράδυ της 28ης του Δεκέμβρη, σα μια πρόβα εργασιακής καταπίεσης στη μεγάλη φιέστα των μνημονίων. Άλλωστε «δε μας λείπουν οι ώρες για να ψωνίσουμε αλλά οι ώρες και τα φράγκα για να ζήσουμε».