Μολονότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μοιράζονται τις ίδιες «ανησυχίες» όσον αφορά το δημόσιο Πανεπιστήμιο, πολλοί και πολλές ήταν αυτοί που διέγνωσαν εγκαίρως τις διαφορές ανάμεσα στη Μαριέτα Γιαννάκου και την Άννα Διαμαντοπούλου ως υπουργών Παιδείας.
Η πρώτη έχτισε τις πολιτικές αλληλοβοήθειές της στον πανεπιστημιακό χώρο ενόσω η κρίση που προκάλεσε η απόπειρα κατάργησης του άρθρου 16 εκτυλισσόταν ― όχι από τα πριν. Είχε, με μια έννοια, συνοδοιπόρους, και όχι συμμάχους με οργανικούς δεσμούς σφυρηλατημένους εκ των προτέρων. Η Α. Διαμαντοπούλου, αντίθετα, ήταν πεπεισμένη ότι χωρίς στέρεους δεσμούς με μερίδα της πανεπιστημιακής κοινότητας δεν μπορείς να βαδίσεις στον δύσβατο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. «
Οι αλλαγές στην παιδεία για να αποδώσουν καρπούς χρειάζονται […]
διαμόρφωση βασικών συμμαχιών και συμμάχους», έλεγε χαρακτηριστικά στη Σύνοδο των Πρυτάνεων την άνοιξη του 2010.
Λίγοι και λίγες, ωστόσο, φαντάζονταν το «στρατήγημα» της κ. Διαμαντοπούλου: οι σύμμαχοι δεν θα ήσαν μόνο σύμμαχοι, αλλά θα έπαιζαν και τον ρόλο του προπομπού. Το υπουργείο, δηλαδή, θα ερχόταν απλώς να επικυρώσει όσα οι σύμμαχες δυνάμεις θα κατέθεταν ως δικές τους προτάσεις. Αυτό αποκαλύπτει ο …αμερικάνος πρεσβευτής στην έκθεσή του προς τους προϊσταμένους του: «
Το συνδικάτο θα δώσει το έναυσμα για τις μεταρρυθμίσεις και το Υπουργείο θα τις υποστηρίξει», λέει η κ. Διαμαντοπούλου στον κ.
Σπέκχαρντ, σύμφωνα με το αρχείο των
Wikileaks που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα (oλόκληρη η αναφορά του
εδώ).
Παρά το μη προφανές της αρμοδιότητάς του σε θέματα ανώτατης εκπαίδευσης, ο κ. Σπέκχαρντ είχε εξασφαλίσει διαβεβαιώσεις για την έκβαση του εγχειρήματος της υπουργού Παιδείας, σύμφωνα με τιην οποία η συνδικαλιστική ηγεσία των πανεπιστημιακών βρισκόταν πια σε καλά χέρια: «
Η Διαμαντοπούλου», γράφει ο πρεσβευτής στην αναφορά του, «
ανέφερε ότι το συνδικάτο των πανεπιστημιακών, η ΠΟΣΔΕΠ, το οποίο έχει αρχίσει να αμβλύνει τη ρητορική του επιδεικνύοντας μια πιο μετριοπαθή και μεταρρυθμιστική προσέγγιση, εργάζεται από κοινού με το Υπουργείο για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση».
Αγνοούμε, βεβαίως αν η κ. Διαμαντοπούλου παρουσίασε την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ στον κ. Σπέκχαρντ αναφωνώντας «
Πρεσβευτά, ιδού οι συνδικαλιστές σας», κατά το «
Στρατηγέ, ιδού ο Στρατός σας», που στα 1948 αναφώνησε ο Π. Κανελλόπουλος, παρουσιάζοντας το στρατιωτικό άγημα στον αμερικάνο στρατηγό Βαν Φλιτ. Αγνοούμε, επίσης, τι πήγε στραβά και τελικά η ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ δεν έγινε προπομπός – αρκέστηκε απλά στο ρόλο του παρατρεχάμενου. Εικάζουμε ότι μοιραίος άνθρωπος υπήρξε ο Γιάννης Πανάρετος, από το μένος του οποίου κατά των πανεπιστημιακών δεν γλίτωσαν ούτε οι πιστοί του νεοφιλελεύθερου σχεδίου της κ. Διαμαντοπούλου (ακόμα κι όταν ο ίδιος απομακρύνθηκε …αναβαθμιζόμενος, ήταν πλέον αργά• οι ρόλοι είχαν μοιραστεί).
Το μείζον παραμένει άλλο: η υπουργός Παιδείας μιας ανεξάρτητης χώρας δίνει αναφορά στον πρεσβευτή των ΗΠΑ, θεωρώντας ότι έχει το συνδικάτο των πανεπιστημιακών δασκάλων στην τσέπη της. Τι κρίμα γι΄ αυτούς, όμως: οι κινητοποιήσεις της τελευταίας εβδομάδας μαρτυρούν ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα κινείται σε πολύ διαφορετικό μήκος κύματος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου