Η λίστα Λαγκάρντ, ο Βαξεβάνης και οι αντιφασίστες

Πολύς λόγος έγινε τον τελευταίο καιρό για τη λίστα Λαγκάρντ. Αν αποτελεί ή όχι στοιχείο νομικά ενδιαφέρον, αν η ελληνική δικαιοσύνη μπορεί ή όχι να την επικαλεστεί και να τη χρησιμοποιήσει, αν εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, αν είναι αποθηκευμένη σε usb ή σε χειρόγραφο, πώς την απέκτησε ο Βαξεβάνης και πολλά άλλα. 

 

Με τη δημοσίευση της λίστας ήρθαν στη δημοσιότητα ελληνικές καταθέσεις στους φορολογικούς παραδείσους της Ελβετίας. Μακριά από το δημόσιο, από οποιαδήποτε πιθανότητα φορολόγησης, μακριά από τη φτώχια, την εξαθλίωση και τον διαρκή εκφασισμό που κυριαρχούν σε αυτή την κοινωνία. Η δικαιοσύνη αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση στον καιρό του Μνημονίου.

 

Γιατί δεν είναι μόνο η αντίθεση ανάμεσα στις εγγυημένες στην Ελβετία καταθέσεις και τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Η οικονομική ανισότητα είναι μόνο μία πτυχή της τεράστιας ψαλίδας που χωρίζει πλέον τους κυρίαρχους και τους κυριαρχούμενους. Η μεγαλύτερη ανισότητα είναι αυτή που αφορά την προστασία, τα δικαιώματα. Είναι η ασυλία που απολαμβάνουν οι κυρίαρχοι σε αντίθεση με την εντεινόμενη καταστολή που επιφυλάσσεται για τους «από κάτω» .

 

Κανένας εισαγγελέας δεν πρόκειται να αγγίξει ποτέ τους Δελτάδες που βασάνισαν τους αντιφασίστες (βασανιστήρια που αποδείχθηκαν από ιατροδικαστική έρευνα) όσους άγγιζαν με γάντια τις 30 οροθετικές, όσους χτυπούσαν τους διαδηλωτές στο Σύνταγμα, όσους επιχειρούν πογκρόμ στο κέντρο, όσους προστατεύουν τους χρυσαυγίτες, πόσο μάλλον τους χρυσαυγίτες τους ίδιους. Πιθανότατα κανείς δε θα αγγίξει και τα ονόματα της λίστας.

 

Αντίθετα όσοι σηκώνουν κεφάλι ενάντια στο φασισμό, την νεοφιλελεύθερη επίθεση, την κοινωνική αδικία ξέρουν από τώρα τι τους περιμένει. Πειθαρχία και υποταγή. Αστυνομία σε συνδυασμένη δράση με τη Χρυσή Αυγή. Αναίτιες συλλήψεις και μέσα ενημέρωσης που δικαιολογούν κάθε βήμα της τρικομματικής κυβέρνησης. Ενδεικτική είναι και η σύλληψη του εκδότη του περιοδικού, που δημοσίευσε τη λίστα.

 

Για τις καταθέσεις στην Ελβετία κανείς δεν περίμενε το HOTDOC,για να τις μάθει. Η λίστα Λαγκάρντ όμως μας δείχνει κάτι διαφορετικό. Ότι στην Ελλάδα του 2012 για να προστατεύονται τα στοιχειώδη δικαιώματα, πρέπει να είσαι σε μία τέτοια λίστα καταθέσεων.

 

Με άλλα λόγια, αν στο usb ήταν οι φωτογραφίες των αντιφασιστών και των οροθετικών, η αστυνομία θα είχε κάνει καλά τη δουλεία της..

 πηγή: arenilegal