Πλαίσιο Αριστερής Ενότητας ΓΣ 30/04/12

Οι εξελίξεις σε κοινωνικό επίπεδο εν μέσω κρίσης στη χώρα είναι ραγδαίες. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει συντελεσθεί στην Ελλάδα μια πρωτοφανής και άνευ όρων καταστροφή σε οικονομικό και κατά συνέπεια σε κοινωνικό επίπεδο. Το κούρεμα μισθών και συντάξεων, η λεηλασία στο δημόσιο, η εκτίναξη της φτώχειας και της ανεργίας είναι μερικά μόνο από τα αποτελέσματα της πολιτικής του μνημονίου και της συγκυβέρνησης των συνεταίρων του δικομματισμού. Με τη νέα δανειακή σύμβαση και το PSI που υπέγραψε η κυβέρνηση Παπαδήμου, το κούρεμα των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων ήταν αναπόφευκτο και καταδίκασε σε συνεχή και αλλεπάλληλη μείωση των συντάξεων. Βρισκόμαστε δυστυχώς μπροστά σε μια πρωτοφανή διάσωση τραπεζιτών και κεφαλαίου με δανεικά που θα αποπληρώσουν για ακόμη μια φορά οι φορολογούμενοι με τοκογλυφικά επιτόκια.

Επίσης μέχρι τον Ιούνιο το μνημόνιο 2 προβλέπει νέο πακέτο περικοπών σε κοινωνικές δαπάνες, ενώ αλλαγές προβλέπονται και για τη φορολόγηση των πολιτών. Για τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, αναμένεται μετά τις 14 Μαΐου, οπότε λήγει η τρίμηνη μετενέργεια των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, ότι θα προσαρμοστούν σταδιακά προς τα νέα κατώτατα όρια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που προβλέπονται μειωμένα κατά 32% για τους νέους έως 25 ετών και 22% για τους άνω των 25, καταστρατηγώντας το αποτέλεσμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενώ ταφόπλακα μπαίνει τόσο σε αυτές όσο και στις ίδιες τις συλλογικές συμβάσεις οι οποίες ήδη έχουν σε μεγάλο βαθμό αντικατασταθεί από επιχειρησιακές και πολύ σύντομα από ατομικές. Και όλα αυτά σε μία περίοδο που η ανεργία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχει ανέλθει στο 21,8%. Τον Ιανουάριο, οι άνεργοι έφθασαν τα 1.084.668 άτομα, αυξημένοι κατά 344.913 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2011 (+46,6%) και κατά 32.331 σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2011 (+3,1%).

Οι μετανάστες ως «αποδιοπομπαίοι τράγοι» και αξιοποιήσιμο προεκλογικό υλικό για τις δυνάμεις της συγκυβέρνησης

Αδιαμφισβήτητα, το μεταναστευτικό αποτελεί ένα πολύ σημαντικό ευρωπαϊκό ζήτημα γύρω από το οποίο πρέπει να υπάρξει συζήτηση και χάραξη συγκροτημένων πολιτικών. Ωστόσο, είναι αχαρακτήριστη η ανευθυνότητα με την οποία οι κυβερνόντες και ο υπουργός προστασίας του πολίτη, ο υπουργός που δε διάβασε το μνημόνιο, ο Μανώλης Χρυσοχοΐδης, άνοιξαν το ζήτημα προεκλογικά και με σκοπό να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη. Αυτοί που μέχρι τώρα κυβερνούν και είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τις διαστάσεις που έχει πάρει το ζήτημα, αποφάσισαν προεκλογικά, για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από το μνημόνιο και τα νέα μέτρα που αυτό προβλέπει, να αρθρώσουν ένα λόγο αμιγώς ρατσιστικό και να προβούν σε μια σειρά αναποτελεσματικών και επικίνδυνων εξαγγελιών και κινήσεων. Επιχειρήσεις σκούπα μπροστά στις κάμερες, δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης – χώρων αποκλεισμού των μεταναστών από τον υπόλοιπο κόσμο, σχεδιασμός για τσουβάλιασμα και μαζικές απελάσεις μεταναστών. Φυσικά, κερδισμένη από αυτό το λόγο και από αυτές τις κινήσεις που έγιναν ήταν μόνο η ακροδεξία.

Εμείς πάλι θεωρούμε ότι είναι χρέος μας απέναντι στην ακροδεξιά ρητορεία να αναδείξουμε αυτό που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, ότι δηλαδή οι μετανάστες δεν είναι το πρόβλημα. Αντίθετα αποτελούν τα πιο αδύναμα και σκληρά εκμεταλλεύσιμα κοινωνικά στρώματα, μαζί με τα οποία οφείλουμε να αγωνιστούμε. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος. Λαθραίες είναι μονάχα οι πολιτικές της κοινωνικής εξαθλίωσης. Αυτοί που προσπαθούν προεκλογικά να αναδείξουν τους μετανάστες ως το μοναδικό υπαίτιο για τα δεινά της κρίσης είναι αυτοί που επέλεξαν τη μετατροπή της κρίσης σε ευκαιρία των τραπεζιτών για μεγαλύτερα κέρδη σε βάρος των αδύναμων κοινωνικά στρωμάτων, εκτρέποντας το δημοκρατικό πολίτευμα και μη σεβόμενοι το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει. Για την ανεργία και την εγκληματικότητα δεν ευθύνονται οι μετανάστες, αλλά συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές του Κόμματος του Μνημονίου.

Πανεπιστήμιο σε κρίση

Η επέμβαση της κυβερνητικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο δεν είναι τυχαία. Η λειτουργία του ως του βασικού ιδεολογικού μηχανισμού που δημιουργεί τους αυριανούς εργαζομένους καθιστά την εκπαιδευτική ’’μεταρρύθμιση’’ κομβική για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Με το πρόσχημα της αδιαφάνειας και ντυμένη με το μανδύα της προόδου η κυβέρνηση δημιουργεί το πανεπιστήμιο της εξειδίκευσης, του φόβου και της πειθαρχίας, των επισφαλών και ευέλικτων εργαζόμενων. Η κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου με την εμπλοκή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων στη διοίκησή του, η εξάρτηση της χρηματοδότησης από την ιδιωτική πρωτοβουλία, η ουσιαστική υποβάθμιση και εντατικοποίηση των σπουδών και η κατάργηση του ασύλου, είναι κάποια βασικά σημεία αίσχους του νόμου Διαμαντοπούλου. Τα Συμβούλια Διοίκηση είναι τα βασικά εργαλεία για την εφαρμογή του αντιπανεπιστημιακού νόμου Διαμαντοπούλου. Τα Συμβούλια αντικαθιστούν τη Σύγκλητο, που ουσιαστικά καταργείται, και εισάγουν στη διοίκηση των ΑΕΙ παράγοντες της Αγοράς αλλά και πολιτικά στελέχη, δηλαδή παραδίδουν τα Πανεπιστήμια σε αυτούς που προκάλεσαν την Κρίση. Θέλουν να καταργήσουν τα Τμήματα και την αυτόνομη διδασκαλία των επιστημών και να μετατρέψουν τις σπουδές μας σε μία αποσπασματική συλλογή αντικειμένων, μαθημάτων και δεξιοτήτων, χωρίς επαρκή επιστημονική συνοχή, ώστε τελικά να είμαστε ακόμη περισσότερο αναλώσιμοι εργαζόμενοι, έχοντας περιορισμένες δυνατότητες επαγγελματικής εφαρμογής της επιστήμης και τα πτυχία μας να είναι εξατομικευμένα για να μην έχουμε δυνατότητα συλλογικής διαπραγμάτευσης, όπως ήδη επιβάλει η κυβέρνηση. Προετοιμάζουν έτσι όχι απλώς το Πανεπιστήμιο του Μνημονίου αλλά τον εργαζόμενο και τον άνθρωπο του Μνημονίου!

Παρόλα αυτά η εκλογή των Συμβουλίων συνάντησε την ηχηρή απάντηση της φοιτητικής Κοινότητας. Τόσο οι συναγωνιστές-φοιτητές όσο και οι Καθηγητές από το Πάντειο, την ΑΣΟΕΕ, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, το ΑΠΘ καθώς και το ΤΕΙ Ιωαννίνων φρόντισαν με μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας να ματαιώσουν  την εκλογή των Συμβουλίων! Η προσπάθεια όμως,  Υπουργείου, επιχειρηματιών  και των κάθε λογής εγκάθετών τους να εφαρμόσουν τον απονομιμοποιημένο, αντιεπιστημονικό, αντιδημοκρατικό και αντικοινωνικό Νόμο θα βρουν απάντηση. Σαν αποτέλεσμα της συστηματικής και συντονισμένης πίεσης από μεριάς ακαδημαϊκής κοινότητας, όλο αυτό το διάστημα, ο νυν Υπουργός παιδείας αναγκάστηκε να αποσυνδέσει την χρηματοδότηση από την εφαρμογή του νόμου και παράλληλα, σε πρώτη φάση, να εγκαταλείψει τις προσπάθειες για την εκλογή συμβουλίων διοίκησης και να υπογράψει για την εκλογή οργάνων σύμφωνα με τον παλιό νόμο. Σίγουρα τα παραπάνω αποτελούν μια πρώτη νίκη αλλά δεν εφησυχάζουμε.

Σε κάθε περίπτωση οι προσπάθειες υποβάθμισης και απαξίωσης του δημόσιου Πανεπιστημίου συνεχίζονται. Χαρακτηριστικό είναι το πως στην τελευταία σύγκλητο του ΕΚΠΑ η υποχρηματοδότηση του ιδρύματος άνοιξε τον δρόμο για τον “εξορθολογισμό” του προσωπικού, το οποίο και μεταφράζεται σε άμεσες απολύσεις εργαζομένων του Πανεπιστημίου. Εδώ οφείλει να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι του ΕΚΠΑ στην συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του ιδρύματος, στηρίζοντάς το έμπρακτα και αντιμετωπίζοντας στην καθημερινότητά τους τα χιλιάδες προβλήματα που προκύπτουν από την εξευτελιστική υποχρηματοδότηση, για την οποία όμως η σύγκλητος φαίνεται να σιωπά.

Πρέπει να είναι σαφές ότι το επόμενο διάστημα θα είναι πολύ κρίσιμο για το μέλλον του δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου. Ειδικότερα μετά την διαγραφή των αποθεματικών των ιδρυμάτων με το PSI το ζήτημα της υποχρηματοδότησης μπαίνει πιο εμφατικά από ποτέ. Η κυβέρνηση έχει ήδη έτοιμη την απάντησή της διατυπωμένη στον νόμο: Είναι τα δίδακτρα, είναι οι απολύσεις, είναι το κλείσιμο σχολών, είναι το τέλος της δημόσιας δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης. Η δικιά μας απάντηση λοιπόν δεν μπορεί να είναι άλλη από την συνολική ρήξη με αυτήν την πολιτική και τους εκφραστές της, μέσω κοινών ενωτικών αγώνων με τους εργαζόμενους, μέσα και έξω από τις σχολές, με τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας που έχουν επιλέξει να αγωνιστούν.

Εκλογές 6^ης Μάη

Ταυτοχρόνως οδηγούμαστε στην πιο κρίσιμη εκλογική μάχη της μεταπολίτευσης. Εκλογές στις οποίες το σύστημα αναγκάστηκε να καταφύγει, όχι επειδή το διάλεξε, αλλά επειδή το απαίτησε ο λαός. Αυτές τις εκλογές το σύστημα τις φοβάται γι’ αυτό και μέχρι σήμερα τις απόφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι γιατί για πρώτη μετά από δύο χρόνια η λαϊκή ετυμηγορία θα καταδικάσει τις κυρίαρχες πολιτικές επιλογές. Η συνέχιση ή ανατροπή αυτής της πολιτικής περνάει σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, από τα χέρια του λαού που πλέον γνωρίζει. Είναι στοίχημα για τις φετινές εκλογές το πως η ασκούμενη πολιτική και ο δικομματισμός σαν κύριος εκφραστής της θα καταδικαστεί από την ίδια την κοινωνία, πως θα ενισχυθούν οι φωνές τις αριστεράς που πρεσβεύουν μια άλλη πορεία και πως το επόμενο διάστημα και μετά τις εκλογές η κοινωνία θα βγει δυναμικά στο προσκήνιο για να ανατρέψει το παρόν της και να διεκδικήσει ένα διαφορετικό μέλλον!

Απεργιακές κινητοποιήσεις 1^ης Μάη

Οι φετινές απεργιακές κινητοποιήσεις της 1^ης Μάης, εν μέσω εφαρμογής μνημονίου 2, και πριν τις εκλογές αποκτούν ιδιαίτερο νόημα. Στην περίοδο που δικαιώματα και ιστορικά κεκτημένα του εργατικού κινήματος αμφισβητούνται με τον πλέον χυδαίο τρόπο, στην περίοδο διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, στην περίοδο της ελαστικής εργασίας και της ανεργίας η εργατική πρωτομαγιά αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα. Η φετινή πρωτομαγά θα δώσει το λόγο στους εργαζόμενους, για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας, για την συνολική ανατροπή!

Παλεύουμε σε συμπόρευση με εργαζομένους και κοινωνικά κινήματα για την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των εκφραστών της!

Αποφασίζουμε τη συμμετοχή του Φοιτητικού Συλλόγου στις απεργιακές κινητοποιήσεις της 6^ης του Μάη, μαζί με την Συνέλευση Φοιτητών Εργαζομένων ΕΚΠΑ, με προσυγκέντρωση Στουρνάρη και Πατησίων και κλειστή σχολή τη μέρα αυτή!

Ή εμείς ή αυτοί!