Ανακοίνωση Αριστερής Ενότητας ΕΚΠΑ για την εργολαβία security στο ΕΚΠΑ

Με έκπληξη διαπιστώσαμε από τα τέλη Αυγούστου πώς πλέον σε όλους  τους χώρους του ΕΚΠΑ κυκλοφορούν υπάλληλοι ιδιωτικής εταιρίας ασφάλειας. Μας ζητούν φοιτητικές ταυτότητες για να μπούμε στην πανεπιστημιούπολη, μας κοιτάζουν ύποπτα στους διαδρόμους ορισμένες φορές μας ζητούν το

λόγο για να μπούμε σε συγκεκριμένες αίθουσες ή κτήρια. Η πανεπιστημιακή αστυνομία-και μάλιστα μέσω ιδιώτη εργολάβου-  είναι πλέον γεγονός.  Έτσι «καλύφθηκαν» τα κενά που άφησε πίσω της η απόλυση όλων των φυλάκων από τον προηγούμενο υπουργό παιδείας, Αρβανιτόπουλο. Έτσι φαίνεται λοιπόν πως οι απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων πέρα από την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την αντικατάστασή τους από μηχανισμούς με χαρακτήρα μαφίας (εργολαβίες) είχαν και σοβαρό αντίκτυπο στην ίδια την δημοκρατία και ελευθερία στο ΕΚΠΑ. Και σε αυτήν την διαδικασία, δεν θεωρούμε τυχαία ούτε την ομοιόμορφη περιβολή των σεκιουριτάδων η οποία τόσο πολύ μοιάζει με αυτή του αστυνομικού, για να συνηθίζουμε σιγά σιγά τον πλήρη έλεγχο, το δόγμα της ασφάλειας μέσω επιβολής, τον «νόμο και την τάξη» κατά Σαμαρά-Δένδια.

Η απάντησή μας σε αυτά είναι απλή και σύντομη. Ό,τι και να κάνετε εμείς θα ζήσουμε αλλιώς. Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες!

Ανακοίνωση Αριστερής Ενότητας για διαγραφές

Ανακοίνωση του πανελλαδικού συντονιστικού σχημάτων της Αρ.Εν. σχετικά με 

τις 

επικείμενες διαγραφές που εξαγγέλλει το Υπ. Παιδείας

Έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο πως η επίθεση που δέχεται το Πανεπιστήμιο και η τριτοβάθμια εκπαίδευση στο σύνολό της δε μπορεί παρά να αφόρα όλους τους ανθρώπους που ζουν μέσα σε αυτό. Πάνω στις γραμμές που έθετε ο νόμος Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου, μέσα στο γενικό πλαίσιο της υποχρηματοδότησης της παιδείας, από το σχέδιο Αθηνά και τη συρρίκνωση της τριτοβάθμιας μέχρι τις μαζικές απολύσεις του διοικητικού προσωπικού, την υπολειτουργία των περισσοτέρων ιδρυμάτων, τους νέους Οργανισμούς και τα νέα συγκεντρωτικά όργανα, οι διαγραφές των «αιώνιων» φοιτητών έρχονται να λειτουργήσουν σαν καταλύτης για τη συνολική μετάλλαξη του Πανεπιστημίου που επιχειρείται και την απεμπόληση των όσων στοιχείων δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου προς το ιδιωτικό κεφάλαιο και την επιχειρηματικότητα της αγοράς.

Ανακοίνωση ΑΡΕΝ ΕΚΠΑ για τη Σύγκλητο στις 15/5 και το προσχέδιο του νέου Οργανισμού

Την Πέμπτη 15/5 συνεδρίασε η Σύγκλητος του ΕΚΠΑ με τη μαζική παρουσία φοιτητών και εργαζομένων. Κεντρικής σημασίας παραμένει το ζήτημα των διαθεσιμοτήτων των διοικητικών, οι οποίοι παρά τις δεσμεύσεις του υπουργού Αρβανιτόπουλου παραμένουν ουσιαστικά απολυμένοι. Το υπουργείο, βέβαια, ζητά εντός δύο εβδομάδων να κατατεθεί από την αρμόδια επιτροπή της Συγκλήτου, πέρα από το οργανόγραμμα που θα κσθορίζει τις νέες θέσεις εργασίας για την επαναπρόσληψη των εργαζομένων και ο νέος Οργανισμός. Αυτός ο Οργανισμός έρχεται ουσιαστικά για να εφαρμόσει τις περισσότερες πτυχές του νόμου Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου με τις διαγραφές φοιτητών, το σπάσιμο των ενιαίων πτυχίων, τα δίδακτρα και την κατάργηση συγγραμμάτων και συνολικά τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του πανεπιστημίου, στο όνομα της    αγοράς και της επιχειρηματικότητας και με άλλοθι το ιδεολόγημα του χρέους και της λιτότητας.

Πως και πότε θα έχουμε “κερδίσει” τη ΔΑΠ;

Προφανώς, αφορμή για το κείμενο αυτό αποτελούν οι Φοιτητικές Εκλογές την Τετάρτη. Αυτό γιατί οι εκλογές, πέρα από το αποτέλεσμα, σε καλούν να σκεφτείς, πολύ συνοπτικά, πώς φαντάζεσαι, τί θέλεις, τί θεωρείς ότι λείπει από το Πανεπιστήμιο σου αλλά και ποιόν ρόλο μπορείς να έχεις εσύ μέσα σε αυτό. Αυτό δεν καθορίζεται μόνο από το αποτέλεσμα των φοιτητικών εκλογών. Πολύ περισσότερο, επηρεάζεται(ή εκφράζεται) από την επιλογή μας να συλλογικοποιούμαστε και να στρατευόμαστε στο να αλλάξουμε τόσο το Πανεπιστήμιο όσο και την κοινωνία προς το καλύτερο. Και ο ρόλος μας σαν μέλη του Φοιτητικού Συλλόγου, καθώς και η ίδια η επιλογή του να υπάρχει ενεργός Φοιτητικός Σύλλογος (και όχι κάτι του οποίου ο ρόλος να είναι απλά διαδικαστικού χαρακτήρα), εκφράζει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, αυτή μας την επιλογή και την προσπάθεια.

Κείμενο συμβολής της Ανάδρασης, ΓΣ 30/4

Διανύοντας τον πέμπτο χρόνο μνημονιακής επίθεσης και υποβάθμισης της δημοκρατίας, θα περίμενε κανείς ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις και αγώνες θα είχαν πάρει μαζικές και δυναμικές διαστάσεις. Δυστυχώς όμως μετά το ξέσπασμα των δύο πρώτων χρόνων , βρισκόμαστε σε μία κινηματική ύφεση , σε μία παθητική αδράνεια των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι απεργίες και συγκεντρώσεις δεν μπορούν να γίνουν μαζικές και δυναμικές, οι μάζες δεν φαίνεται να μπορούν να ξαναβγούν στο προσκήνιο της ιστορίας, να αποτελέσουν τον καταλυτικό παράγοντα σε ένα εγχείρημα συνολικής ανατροπής και κοινωνικής χειραφέτησης. Η κυβέρνηση διαλύει κάθε δομή κοινωνικού κράτους ( εκπαίδευση , υγεία, πρόνοια ) με προσήλωση στο νεοφιλελευθερισμό, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις στους δανειστές , την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Υπάρχει λόγος (από την προεκλογική διαφήμιση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ)

να βγάλουμε πολλούς συνέδρους στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ..

Πόσες μα πόσες φορές σε διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων ή σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις δεν έχουμε ρωτήσει ή εγκαλέσει μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τη σχέση τους με τις υπόλοιπες ΔΑΠ και την ΟΝΝΕΔ, τη νεολαία της Νέας Δημοκρατίας. Η απάντηση που λαμβάνουμε όλες τις φορές είναι λίγο πολύ γνωστή: «Εδώ είναι ΔΑΠ Πολιτικών Μηχανικών, όχι ΔΑΠ ΠΑΠΕΙ» ή «Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι ανεξάρτητη από την ΟΝΝΕΔ δεν έχει καμία σχέση άρα δε φταίει για τα δεινά που προκαλεί η πολιτική της ΝΔ» ή «Η ΔΑΠ δεν έχει κόμματα από πίσω της σαν τους υπόλοιπους». Επιπλέον σε μια πρόσφατη καμπάνια της ΔΑΠ φιγουράρει το σύνθημα «Οι σύλλογοι πέρα από τα κόμματα». Μάλιστα…

4 σημεία για την Γενική Συνέλευση της Τετάρτης, από την Ανάδραση!

• Η εργατική πρωτομαγιά την ερχόμενη Πέμπτη δεν πρέπει να περάσει ανόδυνα. Σε μια φάση όπου τα εργατικά δικαιώματα τσακίζονται από την κυρίαρχη πολιτική, με τον πιο βίαιο τρόπο (κάθε χρονιά λέμε ότι δεν πάει χειρότερα, κάθε χρονιά διαψευδόμαστε) η Εργατική Πρωτομαγιά πρέπει να αποτελεί σταθμό και μήνυμα. Δεν έχουμε αυταπάτες, τη 1η Μάη μάλλον δεν θα μπει τέλος στη μνημονιακή πολιτική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα την ξεχάσουμε, δεν σημαίνει ότι θα αφήσουμε την απάθεια να γίνει συνήθεια!

• Η απεργία των διοικητικών σημάδεψε με πολλούς τρόπους το προηγούμενο εξάμηνο, από την πολιτική της ουσία μέχρι το πιο απλό του συμπιεσμένου εξαμήνου και τις εταιροχρονισμένης fast track εξεταστικής. Ο αποηχός της απεργίας έθεσε τις βάσεις για τη συνέχεια του αγώνα για το αυτονόητο της δημόσιας – δωρεάν παιδείας, την ίδια στιγμή η εντατικοποίηση και το “κεφάλια μέσα” που μας επηρέασε όλους ίσως να υπονόμευσε αυτή τη βάση. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε και (κυρίως) να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτό είναι το να μην ενδώσουμε σε αυτή τη νέα κανονικότητα, να συζητήσουμε για το που μας άφησε η απεργία και να ξαναπιάσουμε το νήμα του αγώνα, ενάντια σε αυτά που έρχονται, στις διαγραφές φοιτητών, στα δίδακτρα κλπ

• Η αλήθεια είναι ότι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου το να λειτουργούμε και να δρούμε συλλογικά δύσκολα εντάσσεται στην καθημερινότητά μας. Αυτό όχι σε ότι αφορά μια συλλογικότητα όπως μπορεί να είναι η ΑρΕν, αλλά την ίδια την αντίληψη ότι και για το οποιοδήποτε μικρό κοινό μας πρόβλημα η δυνατότητα να το αντιμετωπίζουμε ελοχεύει στο “όλοι/ες μαζί”. Αν προσπαθήσουμε να σκεφτούμε με αυτό τον τρόπο, θα μπορέσουμε να ξανασυνατηθούμε μέσα σε πρωτοβουλίες για τη σίτιση και τη στέγαση, μέσα σε αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία και μέσα στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας!

• Ο Φοιτητικός μας Σύλλογος για πολλούς και πολλές πλέον σημαίνει πολύ λίγα πράγματα. Για τις αριστερές συλλογικότητες συχνά η υπεράσπισή του φαίνεται τόσο αυτονόητο που η πραγματική ουσία και το αντίκτυπο του να υπάρχουν σύλλογοι και να συμμετέχουμε σε αυτούς χάνεται. Πάνω σε αυτό απλά θα παρενούσαμε τον οποιοδήποτε να σκεφτεί από την πιο μικρή αδικία μέχρι τη μεγαλύτερη ατασταλία σε επίπεδο σχολής και τη μικρότερη αλλαγή στο πρόγραμμα μέχρι την πιο κεντρική μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια χωρίς τον λόγο των φοιτητών τους σε κανένα επίπεδο και από την άλλη να σκεφτεί τα μεγάλα γεγονότα από τις πλατίες μέχρι την ΕΡΤ χωρίς την δυναμική παρουσία και το στίγμα της νεολαίας και των φοιτητικών συλλόγων. Αυτές οι σκέψεις μπορεί και να οδηγούν στη Γενική Συνέλευση!

2o Φεστιβάλ Αριστερής Ενότητας, Σχημάτων Αθήνας

Για δεύτερη χρονιά , τα σχήματα της Αριστερής Ενότητας Αθήνας στήνουν το δικό τους φεστιβάλ.

Μετά από τέσσερα χρόνια μνημονιακής πολιτικής , επίθεσης στην ελευθερία της έκφρασης και βίαιης καταστολής των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας , εμείς δίνουμε τη δική μας απάντηση.

Οι κοινοί μας αγώνες και οι συλλογικές μας δράσεις δείχνουν τον δρόμο της ανατροπής . Μέσα σε ένα κλίμα αυταρχισμού και αποπολιτικοποίησης που καλλιεργείται από την κυρίαρχη αφήγηση μεταξύ άλλων και στους χώρους των πανεπιστημίων με φορείς τις παρατάξεις της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ και της ΠΑΣΠ. Εμείς δημιουργούμε το δικό μας πολιτιστικό αντιπαράδειγμα.

Στις 2 και 3 Μαή όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο θησείο.

• Την Παρασκευή 2 Μαίου από τις 16:00 τα σχήματα μας οργανώνουν workshops και εκδηλώσεις . Μετά τις 21:00, συναυλία με την Ματούλα Ζαμάνη και ακολουθεί πάρτι.

• Το Σάββατο 3 μαίου workshops στις 16:00 και Κεντρική Εκδήλωση με θέμα : «Ενάντια στην λιτότητα και τον αυταρχισμό με τους κοινούς μας αγώνες για την ανατροπή» . Στις 18:30 παρεμβαίνει ο Γαβριήλ Σακελαρίδης , υποψήφιος δήμαρχος με την Ανοιχτή πόλη. Ακολουθεί ρεμπέτικο γλέντι.

facebook: σελίδα και event

Το blog του Φεστιβάλ

Στις 2 και 3 Μάη όλοι και όλες στο Θησείο !

Να αγωνιστούμε για την ανατροπή, 

να κάνουμε τους αγώνες μας γιορτή ! 

Ανακοίνωση Αριστερής Ενότητας για τα γεγονότα της 8ης Απριλη στην ΑΣΟΕΕ

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες! 

Την Τετάρτη 23 Απριλίου εκδικάζεται μετά από αναβολή η δίκη των 13 συλληφθέντων κατά την επιδρομή της αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ το πρωί της 8ης Απριλίου.

Την Τρίτη 8 Απριλίου γύρω στις 11:00 το πρωί ομάδα από είκοσι Χρυσαυγίτες με αντικείμενα στα χέρια επιτίθεται σε μετανάστες μικροπωλητές που βρίσκονται έξω από την ΑΣΟΕΕ και προσπαθεί να αποκλείσει ανεπιτυχώς την είσοδο του Πανεπιστημίου. Λίγο αργότερα η επίθεση των Χρυσαυγιτών ενισχύεται από ασφαλίτες, Δελτάδες και ΜΑΤ, εξαπολύοντας ανθρωποκυνηγητό στην περιοχή, κατά το οποίο χτυπάνε κόσμο αδιάκριτα και τελικά συλλαμβάνουν ένα φοιτητή και 12 μετανάστες. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πραγματοποιείται από πλήθος κόσμου πορεία διαμαρτυρίας προς το Α.Τ. Κυψέλης, η οποία ανακόπτεται από την αστυνομία και καταλήγει σε συγκέντρωση στην πλατεία Αμερικής. Το πρωί της επόμενης μέρας οι συλληφθέντες οδηγούνται στα δικαστήρια με τις κατηγορίες της αντίστασης κατά της αρχής, των απλών σωματικών βλαβών και του παράνομου εμπορίου, ενώ ταυτόχρονα η αστυνομία πραγματοποιεί τρομοεισβολή στα σπίτια των συλληφθέντων χωρίς παρουσία εισαγγελέα και χωρίς τελικά να βρει κάτι το επιβαρυντικό. Η δίκη αναβάλλεται για την Τετάρτη 23 Απριλίου, αλλά με απόφαση της αστυνομίας διατάσσεται η κράτηση των 12 μεταναστών, απ' τους οποίους οι 6 κρατούνται στο Α.Τ. Ομόνοιας και οι υπόλοιποι 6 στην Αμυγδαλέζα, ενώ ο Έλληνας φοιτητής αφήνεται ελεύθερος. Θεωρείται απαραίτητο να σημειώσουμε ότι 8 από τους μετανάστες διέμεναν νόμιμα στη χώρα ως αιτούντες πολιτικό άσυλο.

Ανακοίνωση Αριστερής Ενότητας για την πρόταση της ΟΝΝΕΔ για πανεπιστημιακή αστυνομία!

H ανακοίνωση της ΟΝΝΕΔ που προτείνει την δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας έπειτα από το περιστατικό βίας στο ΠΑ.ΜΑΚ. κάθε άλλο παρά κεραυνός εν αιθρία ήταν για εμάς. Είναι σύνηθες η νεολαία της κυβέρνησης αλλά και η φοιτητική της παράταξη να επιλέγουν να αναφέρονται στο πανεπιστήμιο μόνο για ζητήματα ασφάλειας, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν εισηγούμενοι την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, αποτελώντας τον εκφωνητή της αυταρχικής μνημονιακής πολιτικής μέσα στα πανεπιστήμια. Την ίδια ακριβώς στιγμή που η ΟΝΝΕΔ επιλέγει, απολύτως σκόπιμα και συνειδητά, να αναφερθεί σε ζητήματα τάξης και ασφάλειας, παραλείπει για άλλη μια φορά να μιλήσει για την επίθεση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στο δημόσιο πανεπιστήμιο μέσα από τον νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, το σχέδιο Αθηνά, τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων σε ΕΚΠΑ και ΕΜΠ, την διαρκή υποβάθμιση του πανεπιστημίου, την υποστελέχωση του και τη συρρίκνωση της κρατικής χρηματοδότησης (-60% τα τελευταία 3 χρόνια).