Κείμενο συμβολής της Ανάδρασης, ΓΣ 30/4

Διανύοντας τον πέμπτο χρόνο μνημονιακής επίθεσης και υποβάθμισης της δημοκρατίας, θα περίμενε κανείς ότι οι κοινωνικές αντιστάσεις και αγώνες θα είχαν πάρει μαζικές και δυναμικές διαστάσεις. Δυστυχώς όμως μετά το ξέσπασμα των δύο πρώτων χρόνων , βρισκόμαστε σε μία κινηματική ύφεση , σε μία παθητική αδράνεια των εργαζομένων και της νεολαίας. Οι απεργίες και συγκεντρώσεις δεν μπορούν να γίνουν μαζικές και δυναμικές, οι μάζες δεν φαίνεται να μπορούν να ξαναβγούν στο προσκήνιο της ιστορίας, να αποτελέσουν τον καταλυτικό παράγοντα σε ένα εγχείρημα συνολικής ανατροπής και κοινωνικής χειραφέτησης. Η κυβέρνηση διαλύει κάθε δομή κοινωνικού κράτους ( εκπαίδευση , υγεία, πρόνοια ) με προσήλωση στο νεοφιλελευθερισμό, για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις στους δανειστές , την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Στο χώρο του πανεπιστημίου γίνονται συνεχείς περικοπές στη φοιτητική μέριμνα, στα συγγράμματα, στις υποδομές και στο διοικητικό προσωπικό, με τα αποτελέσματα να είναι ορατά στη σχολή μας (κλειστή βιβλιοθήκη, αίθουσες χωρίς ρεύμα). Επίσης, πραγματοποιούνται και μια σειρά από αναδιαρθρώσεις που αυταρχικοποιούν , εντατικοποιούν τις σπουδές μας και επιτίθενται στην αξία των πτυχίων μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το επάγγελμα των δικηγόρων, για το οποίο πέρασε εν κρυπτώ με πρόσχημα κάποιες «νομικοτεχνικές βελτιώσεις» της τελευταίας στιγμής , η απευθείας αναγνώριση των πτυχίων και η δυνατότητα άδειας ασκήσεως επαγγέλματος σε όσους σπούδασαν σε κολέγιο συνεργαζόμενο με πανεπιστήμιο του εξωτερικού, χωρίς να απαιτείται , πλέον, να δώσουν εξετάσεις ΔΟΑΤΑΠ . Ανοίγει έτσι ο δρόμος για την ανάλογη μεταχείριση και άλλων επαγγελμάτων. Λίγα χρόνια πριν, τέτοιες διατάξεις θα αποτελούσαν βασικό θέμα της πολιτικής ατζέντας, καθώς, ουσιαστικά, καταργούν το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου, καταργούν κατακτήσεις που υπήρξαν μετά από αγώνες του φοιτητικού κινήματος.

Στην κοινωνία ο φασισμός συνεχίζει να καλπάζει . Το βίντεο με τον Μπαλτάκο ,γραμματέα της κυβέρνησης όπου συνομιλεί με τον Κασιδιάρη αποδεικνύει για μια ακόμα φορά πόσο κοντά βρίσκονται Χρυσή Αυγή και Νέα Δημοκρατία. Μιλάμε για μια ακροδεξιά κυβέρνηση , που ακολουθεί την ίδια ρητορεία και πρακτική ( Φαρμακονήσι, στρατόπεδα συγκέντρωσης) με τη φασιστική οργάνωση, διαμορφώνοντας ένα αυταρχικό και αντιδημοκρατικό κράτος (καταστολή στην απαγορευμένη πορεία για το Ecofin).

. 
Καλούμαστε να ανατρέψουμε την υπάρχουσα πολιτική που βυθίζει κοινωνία και νεολαία στην απόγνωση. Έχουμε χρέος, ευθύνη, να δώσουμε τις μάχες της γενιάς μας για να μη συνεχιστεί η δημοκρατική εκτροπή και η εξαθλίωση των εργαζομένων. Να σπάσουμε στην πράξη την αποδιάρθρωση του δημόσιου Πανεπιστήμιου , και να οικοδομήσουμε από σήμερα το Πανεπιστήμιο των αναγκών μας. Δε θέλουμε απλώς να σταματήσουμε το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό σχέδιο για τα Πανεπιστήμια και την κοινωνία. Θέλουμε ταυτόχρονα να διαμορφώσουμε ένα Πανεπιστήμιο με διαφορετική κουλτούρα, χωρίς ανταγωνισμό , με αυτοοργάνωση , άμεση δημοκρατία και πολιτιστικό αντιπαράδειγμα. Εκτός από το πανεπιστήμιο, έτσι φανταζόμαστε κάθε κομμάτι της κοινωνίας, και παλεύουμε σήμερα για να δημιουργήσουμε την κοινωνία του αύριο.

Το Μάη του 1886, οι εργάτες στο Σικάγο διεκδίκησαν και πέτυχαν καλύτερες συνθήκες εργασίας με βασικό αίτημα το οχτάωρο. Από τότε, πολλοί νικηφόροι αγώνες ξεκίνησαν αντλώντας δύναμη από αυτό το παράδειγμα. Η επερχόμενη επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς μας διδάσκει πως όταν οι αγώνες είναι μαζικοί και ο λαός είναι αποφασισμένος και δε φοβάται την καταστολή, τότε θα πετύχει.

Η απεργία των διοικητικών σημάδεψε με πολλούς τρόπους το προηγούμενο εξάμηνο, από την πολιτική της ουσία μέχρι το πιο απλό του συμπιεσμένου εξαμήνου και τις εταιροχρονισμένης fast track εξεταστικής. Ο αποηχός της απεργίας έθεσε τις βάσεις για τη συνέχεια του αγώνα για το αυτονόητο της δημόσιας – δωρεάν παιδείας, την ίδια στιγμή η εντατικοποίηση και το “κεφάλια μέσα” που μας επηρέασε όλους ίσως να υπονόμευσε αυτή τη βάση. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε και (κυρίως) να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτό είναι το να μην ενδώσουμε σε αυτή τη νέα κανονικότητα, να συζητήσουμε για το που μας άφησε η απεργία και να ξαναπιάσουμε το νήμα του αγώνα, ενάντια σε αυτά που έρχονται!

Ειδικά για το τμήμας μας ίσως να μην είναι τόσο εύκολο να φανταστούμε τι σημαίνει αυτό. Όχι γιατί η επίθεση μας αγγίζει λιγότερο από άλλους, αλλά κυρίως γιατί φαίνεται ότι αρχίζουμε να ξεχνάμε πως μπορούν να δωθούν απαντήσεις ξεκινώντας από το διάλογο μεταξύ μας, ξεκινώντας κατά βάση από τη συλλογικότητα. Για χρόνια εντοπίζαμε στην πρωτιά ή την αυτοδυναμία της ΔΑΠ το πρόβλημα που μας κρατάει πίσω, τώρα που η ΔΑΠ έχει επιλέξει μόνη της παρουσία στη σχολή να είναι η εκλογική της καταγραφή, οφείλουμε να αναμετρηθούμε με τις δικές μας αδυναμίες και να χαράξουμε τον δικό μας δρόμο. Και αυτός ο δρόμος ξεκινάει από τη βαθιά δημοκρατία όταν συζητάμε μεταξύ μας, ξεκινάει από την παραδοχή ότι στα κοινά μας προβλήματα θα αναζητήσουμε συλλογικές λύσεις, ξεκινάει από την αλληλεγγύη ως τη διαφορετική λογική για αυτό που οραματιζόμαστε!

Δεν διαπραγματευόμαστε τα αυτονόητα ...

... με όπλο τους αγώνες, τη δημοκρατία, την αλληλεγγύη...

... γκρεμίζουμε τον κόσμο τους και χτίζουμε τον δικό μας!

Είμαστε αυτοί που μπορούν να κινήσουν γη και ουρανό!

Προτείνουμε τη συμμετοχή του φοιτητικού συλλόγου στις κινητοποιήσεις που θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη, στις 11:00 π.μ. στο Μουσείο, με κλειστή σχολή τη μέρα αυτή!