Τον τελευταίο χρόνο η ελληνική κοινωνία βιώνει μια άνευ προηγουμένου αποδόμηση, κατά την οποία αμφισβητήθηκαν και καταπατήθηκαν με πρωτοφανή τρόπο δικαιώματα και κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Το ΠΑΣΟΚ μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης και χωρίς να έχει επιτύχει τους στόχος του στην οικονομία, προωθεί σήμερα μία σειρά νέων μέτρων και μεταρρυθμίσεων με ακόμα πιο σκληρές επιπτώσεις για την κοινωνία. Η κυβέρνηση Παπανδρέου επιλέγει να ερμηνεύσει τα εκλογικά αποτελέσματα ως συναίνεση στην πολιτική της και να προχωρήσει με νέα πιο αντιδραστικά μέτρα στην ίδια, αδιέξοδη για την ελληνική κοινωνία, κατεύθυνση. Τα νέα μέτρα περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό του 2011 που κατατέθηκε την προηγούμενη Πέμπτη στη βουλή, έναν προϋπολογισμό αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων που οδηγεί σε μία οικονομία βαθιάς ύφεσης.
Συνοπτικά το κείμενο του προϋπολογισμού περιλαμβάνει:
- Αύξηση ΦΠΑ βασικών καταναλωτικών αγαθών από 11% σε 13%
- Εξίσωση ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης
- Μείωση του φορολογικού συντελεστή στις επιχειρήσεις από 24% σε 20%
- Εκποίηση δημόσιου πλούτου (ύδρευση, λιμάνια, αεροδρόμια, αμυντική βιομηχανία)
- Περικοπές σε Υγεία, Παιδεία, Άμυνα
- Περικοπές στις ΔΕΚΟ
- Περικοπές σε δώρα, μισθούς, συντάξεις και οικογενειακά επιδόματα
- Απόλυση σχεδόν 10000 συμβασιούχων
Τα νέα αυτά μέτρα αποκρυσταλλώνουν τον σχεδιασμό της κυβέρνησης και την συνολικότερη φιλοσοφία της πολιτικής της. Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να αυξάνει την έμμεση φορολογία χτυπώντας τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, ενώ παράλληλα αποφεύγει να φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο και μάλιστα μειώνει τους φόρους για τις επιχειρήσεις. Τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα πληρώνουν επομένως το μεγαλύτερο μέρος τον φορολογικών εισφορών, εν καιρό κρίσης, και μάλιστα αναντίστοιχα με τη φορολογία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παράλληλα οι κοινωνικές δαπάνες συρρικνώνονται, οι φορείς κρατικής μέριμνας κλείνουν ή ιδιωτικοποιούνται (ήδη μιλάμε για συγχωνεύσεις των δημόσιων νοσοκομείων στην Αττική σχεδόν στο μισό), ενώ στο επίμαχο μέτωπο της παιδείας, η χρηματοδότηση μειώνεται κι άλλο (για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση κάτω από 3%) ανοίγοντας δρόμο για το αντιδραστικό νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου. Τέλος, για άλλη μια φορά οι δημόσιοι υπάλληλοι στοχοποιούνται από την κυβέρνηση, αρχικά με περικοπές μισθών, επιδομάτων και συντάξεων, απολύσεις συμβασιούχων, ενώ υπονοείτε νέος κύκλος απολύσεων για το άμεσο μέλλον. Η πολιτική αυτή ενσαρκώνει την φιλοσοφία του νεοφιλελεύθερου δόγματος, θυσιάζει την κοινωνία στο βωμό της αγοράς και οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες.
Μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο. Χωρίς καμία προοπτική ανάκαμψης και με την οικονομία να οδηγείτε σε βαθιά ύφεση η κυβέρνηση εξαπολύει μια νέα επίθεση στον κόσμο της εργασίας και την νεολαία, σαμποτάροντας το μέλλον τους και υποβαθμίζοντας τις ζωές τους. Είναι σαφές πλέον πως στόχος της κυβέρνησης δεν ήταν ποτέ ανάκαμψη της οικονομίας αλλά η συνολική αναδιαπραγμάτευση των κοινωνικών σχέσεων. Η πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και η πολιτική που υπαγορεύει η Τρόικα δεν είναι μια πολιτική διάσωσης της οικονομίας. Είναι μια πολιτική που χτυπάει τα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, αποδομεί το κοινωνικό συμβόλαιο και οξύνει την εργοδοτική εκμετάλλευση. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει σήμερα να δημιουργήσει μια χώρα παράδεισο για το κεφάλαιο και έντονης εκμετάλλευσης για τον κόσμο της εργασίας και την νεολαίας. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι μία ξεκάθαρα στοχευμένη πολιτική μετατόπισης της κοινωνίας προς όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση δεν μπορούμε να μείνουμε άπραγοι. Η κυβερνητική πολιτική στοχοποιεί τα δικαιώματα μας και πάει το εργατικό κίνημα πολλά χρόνια πίσω. Παράλληλα, ο προϋπολογισμός έκανε σαφές το ότι η κυβέρνηση ασπάζεται πλήρως τη φιλοσοφία αυτής της πολιτικής, καθώς περιέχει διατάξεις που υπαγορεύονται από το μνημόνιο αλλά και άλλες ακόμα πιο σκληρές που αποτελούν “πρωτοβουλίες” της ελληνικής κυβέρνησης. Έτσι, καταρρέει και ο μύθος της “κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας”. Σήμερα, κεκτημένα και κατακτήσεις χρόνων αμφισβητούνται και ο δρόμος των κοινωνικών αγώνων αποτελεί την μόνη διέξοδο. Αρνούμαστε, να δούμε συμπολίτες μας να χάνουν τις δουλειές τους και να οδηγούνται στην εξαθλίωση, αρνούμαστε να δούμε τους συνομήλικούς μας σε μερικά χρόνια που δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να πάνε στο πανεπιστήμιο και κυρίως αρνούμαστε να σωπάσουμε απέναντι σε μια κυβέρνηση που ασκεί πολιτική για την οικονομία αγνοώντας τις κοινωνικές ανάγκες. Δεν θα ζήσουμε να δούμε την εποχή όπου η κυβερνητική αδικία θα αποτελεί νομοτέλεια. Θα αντιδράσουμε, σε κοινό μέτωπο εργαζομένων νεολαίας, απέναντι σε όλους αυτούς που σαμποτάρουν το μέλλον μας. Για άλλη μια φορά ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος!
Αριστερή Ενότητα
Πληροφορικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου