Για να δεις τ' αστέρια...
Πρέπει να σηκώσεις κεφάλι!

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ

Η αρχή του νέου εξαμήνου συμπίπτει με μία νέα κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα. Στις εκλογές τις 25 Ιανουαρίου οι πολίτες έστειλαν μήνυμα απόρριψης της λιτότητας και των αυταρχικών πρακτικών της προηγούμενης συγκυβέρνησης. Η ανάδειξη ενός κόμματος της αριστεράς σε πρώτο σίγουρα γεννά ελπίδες στον κόσμο που έχει υποφέρει τόσο πολύ από τα μνημόνια και τις πολιτικές που τα συναρθρώνουν. Οι προγραμματικές δηλώσεις της συγκυβέρνησης μάλιστα χαροποίησαν ιδιαίτερα τον κόσμο της εργασίας με την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού. Εξίσου σημαντικές είναι οι προοπτικές που διανοίγονται για μια χαμένη γενιά, για την νεολαία, αλλά και η έκφραση αιτημάτων αποκλεισμένων κοινωνικών κατηγοριών όπως οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, η lgbtqi κοινότητα και οι κρατούμενοι. Παρά τις όποιες δεσμεύσεις όμως δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Με την ανάθεση δεν κέρδισε κανείς τίποτα. Τα κινήματα είναι αυτά που θα κρίνουν εν τέλει τον αγώνα.

Σίγουρα η συγκρότηση μιας προοδευτικής Κυβέρνησης, με αριστερό πρόγραμμα, που να μπορεί να διαλέγεται με τους ‘‘από τα κάτω’’ και να αφουγκράζεται τις ανάγκες της κοινωνίας, συμβάλλει στην προώθηση των αιτημάτων των κινημάτων και στην δικαίωση πολλών αγώνων. Ωστόσο, καταρρίπτοντας την λογική της ανάθεσης και της “από τα πάνω’’ λύσης, οι αγώνες και η κινηματική δράση δεν τελειώνουν εδώ. Αντίθετα, η ύπαρξη ενός ευνοϊκού πεδίου διάδρασης της κοινωνικής βάσης με τις θεσμικές εξουσίες ανοίγει νέες προοπτικές για τα κινήματα και παρουσιάζει πρόσφορο έδαφος για νέες πιο αναβαθμισμένες διεκδικήσεις. Άλλωστε, όσο θα υπάρχουν τάξεις, θα συνεχίζεται και η ταξική πάλη, η οποία διαπερνά όλες τις κοινωνικές σχέσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, οι αγώνες τόσο σε θεσμικό επίπεδο όσο και στο δρόμο πρέπει να συνεχίζονται, να διαπλέκονται και να αποκτούν συμπληρωματικές σχέσεις. Μέσα απ την οργάνωση των “από τα κάτω” μπορούμε να διευρύνουμε την πολιτική ανατροπή που συντελείται και να προβούμε σε μια ιδεολογική αντεπίθεση προς όφελος των πολλών, των καταπιεσμένων, της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας. 

Στο χώρο του πανεπιστημίου ανοίγονται νέα πεδία διεκδίκησης. Ενώ μέχρι τώρα οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν στόχο να διαλύσουν τα πανεπιστήμια και οι φοιτητές πάλευαν για να σώσουν στοιχειώδεις δημόσιες λειτουργίες, όπως συνέβη στην περίπτωση της απόλυσης των διοικητικών, αλλά και να σταματήσουν μη τεκμηριωμένες ενέργειες για διαγραφές φοιτητών, θεωρούμε ότι τώρα οι δεσμεύσεις ενός αριστερού προγράμματος της νέας Κυβέρνησης δίνουν χώρο για νέα αιτήματα, πιο αναβαθμισμένα. Διαμορφώνοντας το δικό μας όραμα για το Πανεπιστήμιο και διεκδικώντας το στο τώρα μέσα από ανοιχτές διαβουλεύσεις, καλούμαστε να δομήσουμε σχέσεις ισότητας, αλληλεγγύης και συνεργατικότητας μεταξύ μας, στον ορίζοντα της δημοκρατίας των από τα κάτω. Το φοιτητικό κίνημα διεκδικεί πλέον τη θέση του μέσα σε ένα δωρεάν δημόσιο πανεπιστήμιο, με τον ενεργό του ρόλο τόσο στον προσδιορισμό του γνωστικού του αντικειμένου, όσο και στις διαδικασίες της διοίκησης του πανεπιστημίου. Γιατί αν δεν έχουν λόγο οι ίδιοι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες για το πρόγραμμα σπουδών τους και είναι τελείως αποκλεισμένοι από την διοίκηση του πανεπιστημίου τους, είναι επισκέπτες στο σπίτι τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου