Την προηγούμενη Παρασκευή πάρθηκε η απόφαση ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης με εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου, εξέλιξη μάλλον αναμενόμενη ανεξάρτητα από τις καθησυχαστικές δηλώσεις που ακούγαμε κατά καιρούς από εκπροσώπους της κυβέρνησης. Μπαίνουμε λοιπόν σε μια περίοδο μεταβατική τόσο για την οικονομία όσο και για την κοινωνία στο σύνολό της. Στην περίοδο αυτή το κυρίαρχο πλέγμα πολιτικής εξουσίας έχει πάρει ξεκάθαρη θέση υπέρ του κεφαλαίου και υπέρ των αγορών υπέρ δηλαδή της ίδιας πολιτικής που δημιούργησε την κρίση στο όνομα της οποίας λαμβάνονται οι αποφάσεις. Η πολιτική αυτή κατεύθυνση αναμένεται να έχει ολέθριες επιπτώσεις για τον κόσμο της εργασίας και την νεολαία με μεγάλη μείωση του βιοτικού επιπέδου και της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, αύξηση της ανεργίας, διάλυση του κοινωνικού κράτους και όξυνση των κοινωνικών – ταξικών αντιθέσεων. Γενικά έρχεται να δημιουργήσει μια κοινωνική δομή παράδεισο για τους κατόχους του κεφαλαίου και έντονης εκμετάλλευσης για τους εργαζομένους και τη νεολαία.
Παράλληλα, και απόλυτα ενταγμένη στο συνολικό πολιτικό μοτίβο, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έρχεται να δημιουργήσει ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα πλήρως προσαρμοσμένο στις ανάγκες της αγοράς. Πρώτη πράξη του δράματος ήταν η αναγνώριση των κέντρων επαγγελματικής κατάρτισης, πράξη που αποτελεί σαφή καταπάτηση του άρθρου δεκαέξι του συντάγματος και αμφισβητεί τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Το νέο νομοσχέδιο περί παιδείας έρχεται να συνεχίσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι στόχοι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης αφορούν αφενός την εμπορευματοποίηση της παιδείας, η οποία θα ενταχθεί πλήρως στους μηχανισμούς της αγοράς σύμφωνα με το νεοφιλελεύθερο μοτίβο, αφετέρου την δημιουργία εργαζομένων υποταγμένων στην εργοδοτική εκμετάλλευση. Η επίθεση στον θεσμό του δημόσιου πανεπιστημίου, χώρου ελεύθερης σκέψης και αμφισβήτησης, σε περιόδους τόσο έντονων κοινωνικών αντιπαραθέσεων συνιστά επίθεση στην ίδια την αμφισβήτηση και στις ασυμβίβαστες συνειδήσεις.
Την εφαρμογή και υποστήριξη της συγκεκριμένης πολιτικής έχει αναλάβει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο πρωθυπουργός. Με την σύμπραξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει μια ξεκάθαρα αντιλαϊκή πολιτική γραμμή υπέρ του κεφαλαίου και της εργοδοσίας και ενάντια στον κόσμο της εργασίας και την νεολαία. Η πολιτική αυτή έχει αναδείξει το, κατά τα άλλα “Σοσιαλιστικό”, ΠΑΣΟΚ σε ένα σκληρά νεοφιλελεύθερο κόμμα το οποίο απαξιώνει πλήρως, με τις επιλογές του, την αξία του κοινωνικού κράτους και θυσιάζει την κοινωνική ευημερία προς όφελος των αγορών. Η ΠΑΣΚΕ, αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση της κυβέρνησης στον συνδικαλιστικό χώρο, έχει ταυτιστεί με την απεργοσπασία ενώ η στάση της είναι προδοτική για το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος. Η ΠΑΣΠ από την άλλη εμφανίζεται με την πλέον προκλητική στάση στα πανεπιστήμια αφενός αποφεύγοντας να πάρει θέση, είτε καταδικαστική είτε απολογητική, για την πολιτική του κομματικού της φορέα, αφετέρου προβαίνοντας σε τεχνάσματα και συνδικαλιστικές γελοιότητες προκειμένου να υποβαθμίσει και να σαμποτάρει την λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων. Το ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει με την στάση του να ξεπουλήσει την, θεωρητικά αριστερή του, ιστορία και να ταχθεί απέναντι σε κάθε κοινωνικό αγώνα των εργαζομένων και της νεολαίας.
Η σκληρή αυτή επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας, μας οδηγεί σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών αναταραχών. Η κοινωνία αντιλαμβανόμενη την απελπιστική πλέον πραγματικότητα έρχεται να αντιδράσει με νέους κύκλους κινητοποιήσεων για να διεκδικήσει πράγματα που κάποτε θεωρούνταν αυτονόητα. Η συμμετοχή στις διαδικασίες του συλλόγου και στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, μας δίνει λόγο για την πραγματικότητα που προσπαθούν να φτιάξουν ερήμην μας, μια πραγματικότητα που ούτε μας χωράει ούτε μας εκφράζει. Δεν θα μείνουμε θεατές στο ξεπούλημα των ζωών μας. Το μέλλον μας το διαμορφώνουμε εμείς! Όλοι στις Γενικές Συνελεύσεις! Όλοι στους δρόμους!
ΑΝ.Α.ΔΡΑΣΗ – Πληροφορικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου