Για την αστυνομική επέμβαση και τη σύλληψη των αστέγων

Τα τελευταία δύο χρόνια οι πιο σκληρές πολιτικές λιτότητας εφαρμόζονται στην ελληνική κοινωνία. Οι εργαζόμενοι/ες και η νεολαία καλείται να πληρώσει με τον πιο σκληρό τρόπο την αναποτελεσματικότητα ενός άδικου συστήματος, υπό το διαρκή φόβο της χρεοκοπίας. Με τα νομοθετήματα της λιτότητας, το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και το πολυνομοσχέδιο συντάξεις και μισθοί μειώθηκαν δραματικά, δημόσια περιουσία ιδιωτικοποιήθηκε και τα τελευταία ψήγματα του «κράτους πρόνοιας» περιορίστηκαν στην προσπάθεια προσαρμογής στις ανάγκες της αγοράς.
Αυτή η συνεχόμενη επίθεση στην κοινωνία από την κυβέρνηση του ΠαΣοΚ, και στη συνέχεια της εθνικής ενότητας, έχει ως αποτέλεσμα την ύφεση, τη διαρκή φτωχοποίηση και την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου στην Ελλάδα. Οι ίδιες πολιτικές που τροφοδοτούσαν με εκατομμύρια της τράπεζες, για το εθνικό συμφέρον πάντα, τροφοδότησαν και τους δρόμους της Αθήνας με αστέγους. Οι νέο- άστεγοι αυτοί, όπως ονομάστηκαν, δεν είναι εικόνα από το παρελθόν ούτε έχουν βγει μέσα από τις σελίδες του Ντίκενς. Είναι ακριβώς το αποτέλεσμα του διαρκούς πολέμου που έχουν κηρύξει οι κυβερνήσεις στην κοινωνία. Στην Κλαυθμώνος, στην Κουμουνδούρου, στην Κοραή οι άστεγοι είναι εκεί για να μας υπενθυμίζουν την αποτυχία ενός ολόκληρου σχεδίου «διάσωσης» καθώς και τις τραγικές του συνέπειες.

Ενάντια σε αυτόν τον πρωτοφανή κοινωνικό κανιβαλισμό, η «πρωτοβουλία για τους αστέγους» ξεκίνησε μία προσπάθεια αρχικά στο Ρουφ για τη φροντίδα αυτών των ανθρώπων, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ανοίγοντας τις πόρτες του τοπικού γυμναστηρίου και καλύπτοντας τις στοιχειώδεις ανάγκες θέρμανσης και σίτισης. Η «πρωτοβουλία για τους αστέγους» αποδεικνύει ότι εκεί που το κράτος του εθνικού συμφέροντος αποτυγχάνει, η αλληλεγγύη του απλού κόσμου είναι παρούσα. Φυσικά ο δήμος Αθηναίων, υπό τον προστάτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Γιώργο Καμίνη έδιωξε τους αστέγους και τους αλληλέγγυους από το γυμναστήριο εκπλήσσοντας μας με την ευαισθησία του γι’ ακόμη μία φορά.

Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται και στο κέντρο της Αθήνας. Σήμερα, η ίδια πρωτοβουλία μαζί με φοιτητές και φοιτήτριες από τη ΝΟΠΕ άνοιξαν το κυλικείο του πνευματικού κέντρου (κτήριο άδειο που δε χρησιμοποιείται από κανέναν) για να στεγάσουν όσους το εθνικό συμφέρον άφησε χωρίς σπίτι. Το απόγευμα της ίδιας μέρας ο τέως συνήγορος του πολίτη κατέθεσε μήνυση εναντίον της πρωτοβουλίας και επιστράτευσε τρεις αστυνομικές κλούβες και επτά διμοιρίες Μ.Α.Τ. οι οποίες έδιωξαν τον κόσμο και στη συνέχεια συνέλαβαν εννιά αστέγους και έξι αλληλέγγυους μεταφέροντας τους στο Α.Τ. Εξαρχείων.

Οι επιχειρήσεις αυτές της αστυνομίας μας δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο τι δρόμο έχει επιλέξει να ακολουθήσει η κυβέρνηση της εθνικής ενότητας. Μετά την ανηλεή επίθεση στα δικαιώματα της κοινωνίας, αφού έστειλε μαζικά ανθρώπους στο δρόμο, αφού αφαίμαξε εργαζόμενους και νέους τροφοδοτώντας τις τράπεζες ήρθε η ώρα της καταστολής. Τα μέτρα πρέπει να περιφρουρηθούν από πάνοπλες διμοιρίες έτσι ώστε κανείς να μη μπορεί να τα αμφισβητήσει. Ταυτόχρονα, οποιαδήποτε εστία αντίστασης πρέπει να καμφθεί.

Γι’ αυτό και η αστυνομία επιστράτευσε το σύνολο των δυνάμεων που διατηρεί στο κέντρο της Αθήνας. Γιατί πέρα από το υλικό αποτέλεσμα της καταστολής, πέρα από τις συλλήψεις και την απομάκρυνση του κόσμου, πρέπει να εντυπωθεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων το αίσθημα της πειθαρχίας. Πρέπει η ίδια η καταστολή να γίνει ένα θέαμα που θα προκαλεί το φόβο και την υποταγή. Άρα πρέπει επτά διμοιρίες να συλλάβουν εννιά αστέγους (αυτούς τους ειδεχθείς και τόσο επικίνδυνους εγκληματίες), να τους περιφέρουν στη Σόλωνος και στη συνέχεια να τους μεταφέρουν στο τμήμα.

Η επιχείρηση αυτή όμως αποκαλύπτει και την πραγματική ιδιότητα του δημάρχου Γιώργου Καμίνη. Εκλεγμένος με ευρεία πλειοψηφία, χαιρετίστηκε ως ο άνθρωπος που τερμάτισε την ηγεμονία της δεξιάς στο δήμο. Ήταν εκείνος που χάρη στη λαμπρή σταδιοδρομία του, το μεταπτυχιακό του, το έργο του ως συνηγόρου του πολίτη θα έκανε την Αθήνα μία πιο ανθρώπινη πόλη. Στις δικές του μέρες όμως εξετάζονται σχέδια για την μείωση των διαδηλώσεων στο κέντρο, συλλαμβάνονται τοξικομανείς, καθημερινά γίνονται επιχειρήσεις της αστυνομίας στο κέντρο ενάντια σε μικροπωλητές και μετανάστες, παραβιάζεται το άσυλο των κεντρικών σχολών, απολύονται από το δήμο συμβασιούχοι, καταδικάζεται η απεργία των 300 μεταναστών. Και τώρα διώχνονται άνθρωποι που η κυβερνητική πλειοψηφία που στηρίζει και τον ίδιο έχει οδηγήσει στους δρόμους.

Πλέον μπορούμε με ασφάλεια να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι ο κ. Καμίνης είναι μία ακόμη προσπάθεια του αστικού πολιτικού προσωπικού να κερδίσει τη συναίνεση μέσα στην ελληνική κοινωνία. Είναι μία ακόμη προσπάθεια να αναδείξει εκείνες τις προσωπικότητες που ίσως να μπορέσουν να καλλιεργήσουν ένα αίσθημα εμπιστοσύνης απέναντι σε πολιτικούς χώρους που καταρρέουν, εξαιτίας των καταστροφικών πολιτικών που εφαρμόζουν στη χώρα. Όμως ότι συμβαίνει στην Ελλάδα και κυρίως ότι συμβαίνει στο κέντρο στη Αθήνας έχει και την ανοχή και τη στήριξη ενός δημάρχου που μάλλον δεν είναι ο υπερασπιστής που πολλοί πιστεύουν. Αντίθετα μάλιστα αποδεικνύεται ο χειρότερος εχθρός…