Στον δρόμο του Δεκέμβρη...

Η προσπάθεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ εκφρασμένη πλέον και επίσημα, να αποδομήσει κοινωνικά κεκτημένα δεκαετιών, είναι πλέον προφανής. Καθημερινά αποδεικνύεται το πολιτικό σχέδιο που τεχνιέντως σχεδιάστηκε από Κυβέρνηση - Τρόικα με στόχο τη μετατροπή της Ελλάδας σε παράδεισο για επιχειρηματίες, με απεριόριστες απολύσεις, κατάργηση κατώτατου μισθού, διάλυση του κοινωνικού κράτους, ελαστικές σχέσεις εργασίας, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις. Ουσιαστικά μετατοπίζει το βάρος της κρίσης στους μοναδικούς που δεν έχουν ευθύνη γι’ αυτήν, τους εργαζόμενους.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, φυσικά, δεν θα μπορούσε να μείνει απ’ έξω και η τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή εργαζομένων κομμένων και ραμμένων στα μέτρα του ΔΝΤ, γεγονός που άλλωστε αποτελεί παραδοχή και της ίδιας της υπουργού παιδείας, κ. Α. Διαμαντοπούλου. Ειδικότερα, φαίνεται ότι επαληθεύονται οι πρότερες κυβερνητικές εξαγγελίες στο ακέραιο, εκθέτοντας τις καθεστωτικές ΠΑΣΠ-ΔΑΠ που τόσο καιρό τις χαρακτήριζαν ως φημολογίες και επέλεγαν να αερολογούν στις Γενικές Συνελεύσεις εκπροσωπώντας επάξια τους κομματικούς τους φορείς μέσα στις σχολές.

Οι επιτακτικοί άξονες του νομοσχεδίου είναι:

Η οικονομική “αυτοτέλεια” των ιδρυμάτων: Ουσιαστικά πρόκειται για την κωδικοποίηση της φιλοσοφίας που διαπνέει ολόκληρο το νομοσχέδιο και θέλει το πανεπιστήμιο υποταγμένο στους νόμους της αγοράς διορίζοντας επιχειρηματίες υπεύθυνους για τη διοίκηση και τη διαχείριση των χρηματικών πόρων, αποκόπτοντας το κράτος από την εγγενή υποχρέωσή του να επιδοτεί την παιδεία. Στα πλαίσια της άκριτης περικοπής πόρων οδηγούμαστε στις καρατομημένες φοιτητικές παροχές. Ο φοιτητής καλείται να καλύψει ο ίδιος τα έξοδα για μεταφορές ,σίτιση, στέγαση ακόμα και μέσω του περίφημου φοιτητικού δανείου (όπως προτείνεται ξεκάθαρα). Μετακυλίεται δηλαδή τεχνιέντως το κόστος από την κοινωνία στο άτομο.

Εμπορευματοποίηση της διοίκησης: Επέκταση και συνέχεια του προηγούμενου άξονα. Αποκόπτεται η ακαδημαϊκή διοίκηση από τη διαχείριση των οικονομικών που ξεδιάντροπα ανατίθεται σε managers (Συμβούλιο Διοίκησης). Η ταξική και τεχνοκρατική τους φύση σε συνδυασμό με το καταφανές ίδιον όφελος θα οδηγεί στην οικονομίστικη διανομή των πόρων με μόνο γνώμονα την ευημερία του κεφαλαίου. Φυσικός σύμμαχος τους θα είναι οι εκπρόσωποι του δικομματισμού μιας και πουθενά δεν αναφέρεται ρητά η θεσμοθετημένη εκπροσώπηση του φοιτητικού συλλόγου όπως κερδήθηκε στους αγώνες του Πολυτεχνείου και καθιερώθηκε μεταπολιτευτικά. Συνειρμικά έρχονται εικόνες κουτσουρεμένης αντιπροσώπευσης στη λογική της επιτροπής προπτυχιακών ή και ακόμη ακόμη κατάργηση της συνδιοίκησης.

‘Καλλικράτης’ στα πανεπιστήμια: Αποτελεί εφαρμογή του βασικού μοτίβου που έχει ακολουθηθεί και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Με μια λογική καθαρά και μόνο εξοικονόμησης και περικοπής χρηματοδοτήσεων κλείνουν ιδρύματα της περιφέρειας που το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είχε πρωτύτερα ιδρύσει εξυπηρετώντας μικροκομματικές σκοπιμότητες. Η παιδεία αστικοποιείται, αφήνοντας παράλληλα μετέωρους χιλιάδες σπουδαστές και μέλη του καθηγητικού-διοικητικού προσωπικού. Στα πλαίσια των στυγνών περικοπών η βαθμίδα του λέκτορα καταργείται και αναπληρώνεται από συμβασιούχους ελαστικοποιώντας τις σχέσεις εργασίας, επαναφέροντας τον αυταρχισμό της καθηγητικής έδρας και συμπιέζοντας προς τα κάτω το διδακτικό προσωπικό τόσο μισθολογικά όσο και ακαδημαϊκά. Μάλιστα εμποδίζεται η δυνατότητα ανέλιξης σε ανώτερες καθηγητικές βαθμίδες και ευνοείται η διαφθορά και ο ρουσφετολογισμός (όπως ήδη επιτυχημένα εκπορεύεται από τις καθεστωτικές παρατάξεις).

Εισαγωγή σε σχολή και όχι σε τμήμα-εντατικοποίηση των σπουδών: Καταργείται η έννοια του ισχυρού πτυχίου και των κατοχυρωμένων επαγγελματικών δικαιωμάτων . Η εισαγωγή θα γίνεται στη σχολή και έπειτα μέσω εξετάσεων θα πραγματοποιείται η διαλογή ανά τμήμα. Ο φοιτητής θα επιλέγει μπουκέτο μαθημάτων όχι απαραίτητα συναφούς γνωστικού αντικειμένου συγκροτώντας έναν ατομικό φάκελο δεξιοτήτων και ένα απλό άθροισμα πιστωτικών μονάδων. Εκτός από την προφανή διάλυση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, εγείρονται ερωτήματα για το τι είδους επιστήμονες-ανθρώπους θέλουμε: διεκπεραιωτές ενός συνεχούς εξεταστικού συστήματος ή χειραφετημένους-κριτικούς ερευνητές ; Η εντατικοποίηση αυτή επεκτείνεται και σε πιο ειδικά ζητήματα: συρρίκνωση των εξεταστικών ή ακόμη και κατάργησή τους, υποχρεωτική ολοκλήρωση της φοίτησης σε ν χρόνια. Όροι δηλαδή που μας θυμίζουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και την παραγωγή υπεραξίας από αυτήν.

ΜΟΝΟ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ…

Για εμάς η δύναμη των φοιτητών αντλείται από τις συλλογικές τους διαδικασίες. Με την εμπειρία του κινήματος απέναντι στην αναθεώρηση του άρθρου 16, ξέρουμε ότι μονάχα αν αποφασίσουμε όλο και περισσότεροι, όλο και πιο έντονα να εμπλακούμε στη συζήτηση που έχει ανοίξει στο εσωτερικό των συλλόγων, μπορούμε να πετύχουμε την ανατροπή του εκτρωματικού νόμου-πλαίσιο.

Η ενότητα όλων των δυνάμεων της Αριστεράς αλλά και του φοιτητικού συλλόγου στο σύνολό του, είναι αναγκαία συνθήκη για την επιτυχία του αγώνα μας, απέναντι στην εκπαιδευτική αποδιάρθρωση. Μια ενότητα όχι γενική και αόριστη, αλλά δομημένη πάνω στα συγκεκριμένα επίδικα και αιτήματα που μας ενώνουν και μπορούν να αποτελέσουν μέτωπο ανατροπής των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Σε συνθήκες κρίσιμες σαν κι αυτές πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι οποιαδήποτε αποδυνάμωση του κινήματος είναι εγκληματική. Όλες οι δυνάμεις που προώθησαν το κίνημα όλο το προηγούμενο διάστημα, μαζί με τους ανένταχτους φοιτητές και τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια οφείλουν να συγκροτήσουν ένα ενωτικό, μαζικό πανεκπαιδευτικό κίνημα που θα μπορέσει αφενός να τσακίσει το νέο νομοσχέδιο και αφετέρου να λειτουργήσει ως πυροδότης ευρύτερων κοινωνικών αντιδράσεων, μπροστά στην ισοπέδωση λαϊκών κεκτημένων ολόκληρων αιώνων!

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ…

Τις επόμενες μέρες συμπληρώνονται 2 χρόνια απ’ την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από το όπλο ενός Ειδικού Φρουρού. Μια δολοφονία που ήταν η αφορμή για την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε, με χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενους, να φωνάζουν “ως εδώ” για τα αδιέξοδα στα οποία τους είχαν οδηγήσει οι χρεοκοπημένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Ο Δεκέμβρης υπήρξε μια ηχηρή απάντηση, απέναντι σε όσους προσπάθησαν να επιβάλλουν την κυριαρχία των αγορών, με ένα κράτος - προστάτη των τραπεζών και των μεγαλοεπιχειρήσεων.

Η νεολαιίστικη εξέγερση, φοβίζει ακόμα τους εκφραστές των πολιτικών επιταγών που απαιτούν η κρίση να μετακυλιστεί στις δυνάμεις της εργασίας και της νεολαίας. Σήμερα, όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα, η παιδεία και η εργασία απειλούνται, οφείλουμε να θυμίσουμε πως οι μαζικοί αγώνες μπορούν και πρέπει να είναι νικηφόροι.

Ή ΤΩΡΑ Ή ΠΟΤΕ

Ας διδαχτούμε από τα παραδείγματα των ευρωπαϊκών φοιτητικών κινημάτων, της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας! Ας εμπνευστούμε από την αποφασιστικότητά τους και τις δυναμικές μορφές πάλης που υιοθέτησαν!

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

Κατάληψη της σχολής στις 1-3 και 6 Δεκέμβρη με παράλληλες δράσεις στο χώρο

Συμμετοχή του Φοιτητικού Συλλόγου στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 2/12

Συμμετοχή του Φοιτητικού συλλόγου στις κινητοποιήσεις της 6ης Δεκέμβρη

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ

                  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ Γ.Σ. ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ

Η περασμένη εβδομάδα σηματοδότησε μεγάλες εξελίξεις για το κίνημα και τους αγώνες. Από την μια η άφιξη της τρόικα και τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση αμέσως μετά τις εκλογές και από την άλλη η βροντερή απάντηση των εργαζομένων και της νεολαίας τόσο την Δευτέρα στις 15/11 όσο και την Τετάρτη 17/11 σε μια από τις πιο μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων.

 

Η πρωτοφανής μαζικότητα παρά την ασφυκτική παρουσία της αστυνομίας που είχε ξεχυθεί στους δρόμους της Αθήνας και το όργιο καταστολής και συλλήψεων, έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι δεν σκύβουν το κεφάλι στη σύγχρονη χούντα ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ αλλά αντίθετα αγωνίζονται για την ανατροπή της. Οι φοιτητικοί σύλλογοι βροντοφώναξαν ενάντια στο νέο νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου και τον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν, ενάντια στο μνημόνιο και την πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. Δεκάδες χιλιάδες δε διαδήλωσαν για έναν ακόμα εορτασμό της εξέγερσης του πολυτεχνείου του 1973, δίνοντας νέο νόημα στη σύγχρονη εκδοχή της, τον αγώνα για τα δικαιώματα που μας στερεί η μνημονιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ και των δεκανικίων του ΝΔ-ΛΑΟΣ. Η σημερινή κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων και των καταληψεών τους στο δρόμο φανερώνει τον παλμό και τον τόνο του αγώνα διαρκείας και σύγκρουσης με τη Α.Διαμαντοπούλου και τη κυβέρνηση.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πλήρως εναρμονισμένη στις κατευθύνσεις της τρόικα έδωσε στη δημοσιότητα έναν προϋπολογισμό κοινωνικής γενοκτονίας δίνοντας το σάλπισμα για το δεύτερο μνημόνιο που φέρνουν. Έναν προϋπολογισμό που συνθλίβει τα τελευταία υπολείμματα του κράτους πρόνοιας, που βυθίζει στη φτώχια τη λαϊκή πλειοψηφία με ένα νέο σαρωτικό κύμα ακρίβειας με την αύξηση του ΦΠΑ, που χαρίζει στο κεφάλαιο 320 εκατ. Ευρώ ,που μειώνει κονδύλια για υγεία, παιδεία, πολιτισμό, συμπιέζει μισθούς , παγιώνει απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις, ξεπουλάει τις ΔΕΚΟ. Μάλιστα παρά την αφαίμαξη των εργαζομένων, το δημόσιο χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται, δυναμική που προοιωνίζοντας την αναδιάρθρωση του χρέους και νέα προγράμματα λιτότητας.

 

Στο μέτωπο της εκπαίδευσης η Διαμαντοπούλου προετοιμάζει την έναρξη του στημένου διαλόγου της πάνω στο σχέδιο διαβούλευσης που κατέθεσε στη σύνοδο Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο. Πρόκειται για ένα επαίσχυντο νομοσχέδιο που με πρόφαση την «ανάπτυξη» και την «έξοδο της χώρας από την κρίση» συμπυκνώνει και αναβαθμίζει όλη την αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είδαμε έως τώρα ενώ έρχεται να κεφαλαιοποιήσει το σύνολο της αντιλαϊκής επίθεσης και του μνημονίου στην παιδεία. Ένας νόμος έκτρωμα που θέλει τα πανεπιστήμια να λειτουργούν με επιχειρηματικά και ανταποδοτικά κριτήρια, που διαλύει πτυχία και τα συλλογικά κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, που θέλει να υποτάξει την έρευνα στις ανάγκες του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα επιβάλλει ολοένα και λιγότερα παιδιά να μπορούν να σπουδάζουν στις δημόσιες σχολές, μετατρέπει τις φοιτητικές παροχές(σίτιση-στέγαση) σε ξένο σώμα και φέρνει τα δίδακτρα από την πίσω πόρτα. Επίσης, στερεί κάθε δυνατότητα παρέμβασης και διεκδίκησης από τους φοιτητικούς συλλόγους, δημιουργεί συνολικά ένα αυταρχικό πλαίσιο λειτουργίας ενώ φέρνει περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών μας μέσα από τις απουσίες, τις αλυσίδες μαθημάτων και την κατάργηση εξεταστικών. Τέλος επιδιώκει συνολικά την πειθάρχηση της νεολαίας αλλά και την ουσιαστική κατάργηση του ασύλου.

 

Όλα αυτά τα μέτρα ήδη κινούνται στην κατεύθυνση εναρμόνισης με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων που κατατάσσει την εκπαίδευση σε 8 βαθμίδες και πιστοποιεί τον κάθε απόφοιτο με βάση τα κριτήρια της γνώσης, της δεξιότητας, της ικανότητας. Σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο που ήδη απολύει μαζικά συμβασιούχους και εργαζόμενους απαξιώνοντας ακόμα περισσότερο την παρερχομένη εκπαίδευση, νομιμοποιώντας τις δουλικές σχέσεις εργασίας που προωθούν κυβέρνηση και ΕΕ. Η ανάγκη υπέρβασης της κρίσης από την πλευρά του κεφαλαίου προϋποθέτει τη δημιουργία ενός νέου πανεπιστημίου που θα ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ανάγκες τις αγοράς.

Σε αυτήν την περίοδο ο κόμβος της 6^ης Δεκέμβρη σηματοδοτεί τις νέες μάχες που καλούμαστε να δώσουμε το επόμενο διάστημα. Μια γενιά που την πυροβολεί καθημερινά η ιδιότυπη χούντα ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ βλέπει στο πρόσωπο του Αλέξη τον ίδιο της τον εαυτό. Μέσα από την καταδίκη των δολοφόνων του Αλέξη δικαιώνεται το αίτημα του Δεκέμβρη για καταδίκη των φυσικών αυτουργών έχοντας υπόψη όμως ότι η πραγματική καταδίκη των πολιτικών αυτουργών μπορεί να γίνει μόνο μέσω του μαζικού πολιτικού εκβιασμού του κινήματος. Όμως τα αιτήματα του Δεκέμβρη παραμένουν ακόμα ανεκπλήρωτα όταν μια ολόκληρη γενιά βλέπει τα δικαιώματά της να τσακίζονται και να υποθηκεύεται το μέλλον της, όταν εντείνεται η καταστολή και η αστυνομοκρατία, όταν συνεχίζονται οι διώξεις αγωνιστών και μαθητών με βάση τον επαίσχυντο τρομονόμο και το ιδιώνυμο της κουκούλας. Η φλόγα του Δεκέμβρη θα ανάψει ξανά με τη νεολαία πυροκροτητή ευρύτερων αντιστάσεων, στο πλάι των εργαζομένων, του λαϊκού κινήματος και κάθε αγωνιζομένου κλάδου.

 

Σε αυτή τη συγκυρία καλούμαστε να δώσουμε την μάχη της γενιάς μας. Καλούμαστε να γράψουμε την δική μας ιστορία. Η συνέχιση των κινητοποιήσεων και των καταλήψεων, η πανελλαδική και κοινωνική διεύρυνση του αγώνα είναι η μόνη διέξοδος. Οι φοιτητικοί σύλλογοι δηλώνουμε δυναμικό παρόν και καλούμε σε κοινό αγώνα όλη την κοινωνία. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ να διαλύσουν το παρόν και το μέλλον μας. Με αγώνα διαρκείας θα ανατρέψουμε την πολιτική του μνημονίου μαζί με τους μαθητές, τους εργαζομένους, τη νεολαία. Φοιτητές και εργαζόμενοι μαζί για την ανατροπή της χούντας ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ! Με καταλήψεις διαρκείας, με μαχητικές διαδηλώσεις με συνελεύσεις και το συντονιστικό τους, με τις απεργίες των εργαζομένων θα δώσουμε αυτή τη μάχη μέχρι το τέλος! Μέχρι τη νίκη!

Ο νέος νόμος έκτρωμα δε θα κατατεθεί.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ:

-Νέο γύρο Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα

-Πανεκπαιδευτικό πανελλαδικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 2/12.
-Παλλαϊκό συλλαλητήριο στις 6/12 δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Α.Γρηγορόπουλου

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2008!

ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ-ΔΝΤ, ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΝΙΚΗΤΕΣ!

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ

ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

Στον δρόμο του αγώνα!

H μεγαλειώδη διαδήλωση της 17ης Νοέμβρη που είχε δυναμική , είχε παλμό και ήταν ίσως η μαζικότερη πορεία του Πολυτεχνείου των τελευταίων χρόνων ,αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα και μια δυναμική απάντηση προς τα αυτιά των κυβερνώντων για τις διαθέσεις που αναπτύσσονται στη νεολαία και την ελληνική κοινωνία γενικότερα. Δώσαμε ένα πρώτο μήνυμα για τις προθέσεις μας. Για τον αγώνα που θα συνεχίσουμε να δίνουμε από δω και πέρα για την δημόσια και δωρεάν παιδεία, για το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου και όχι για ένα πανεπιστήμιο -επιχείρηση όπως το ονειρεύεται η κ. Διαμαντοπούλου και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

37 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι το σύνθημα για ψωμί-παιδεία –ελευθερία είναι τραγικά επίκαιρο όσο ποτέ στις μέρες μας. Παρατηρούμε ότι με τον νέο προϋπολογισμό που εκτός από προϋπολογισμός ταξικής μονομέρειας και κοινωνικά άδικος είναι βαθιά υφεσιακός και αναποτελεσματικός ,ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία δέχεται ακόμα μια σκληρή επίθεση από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ,τους συμμάχους του και την τρόικα ! Παρατηρούμε ότι φέτος γίνονται οι πιο μεγάλες περικοπές στην Παιδεία και ειδικότερα στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση και ότι ο προϋπολογισμός για την παιδεία είναι ο χαμηλότερος των τελευταίων χρόνων. Συγκεκριμένα το ποσοστό που προβλέπει για την παιδεία ο νέος προϋπολογισμός είναι 2,75% του ΑΕΠ. Επίσης βλέπουμε να συρρικνώνονται τα ατομικά μας δικαιώματα και οι προσωπικές μας ελευθερίες με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την αστυνομοκρατία που επικρατούσε την ημέρα της 17 Νοέμβρη στο κέντρο της Αθήνας ,την προκλητική της στάση ακόμα και έξω από τον χώρο του Πολυτεχνείου ,τις 70 προληπτικές προσαγωγές και τις 23 συλλήψεις !!!

Ο νέος προϋπολογισμός:

• Απόλυση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων στο δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ
• Μείωση σε αποδοχές των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κατά 20-40%
• Αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ από 11% σε 13% πράγμα που συμπαρασύρει ανοδικά και τον μειωμένο συντελεστή από 5,5% σε 6,5% των περισσότερων ειδών και υπηρεσιών λαϊκής κατανάλωσης
• Αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ στο 23% σε τρόφιμα και προϊόντα πολυτελείας
• Εξίσωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης με την τιμή του πετρελαίου κίνησης προς τα πάνω
• Κατάργηση Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας
• Περικοπές στην Παιδεία κατά 20% σε σχέση με τον περσινό προϋπολογισμό για την Παιδεία
• Περικοπές κατά 1,4 δις ευρώ στον προϋπολογισμό για την Υγεία και τολμηρές περικοπές σε άλλους τομείς όπως στις συγκοινωνίες

Ο προϋπολογισμός του 2010 είναι ο πιο ταξικά μεροληπτικός και ο πιο κοινωνικά άδικος από όλους τους κρατικούς προϋπολογισμούς από την Μεταπολίτευση και μετά. Επιχειρεί την μεγαλύτερη αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος της εργασίας και υπέρ του κεφαλαίου κατά τα τελευταία 35 χρόνια.

Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα. Τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου μοντέλου εργαζομένου που θέλουν να διαμορφώσουν δεν εγγράφονται μέσα από την τωρινή τριτοβάθμια εκπαίδευση που έχει ως πυλώνα της το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Με αυτό τον τρόπο οι εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου στους Δελφούς που, παρά τον επιτηδευμένο εφησυχασμό ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, πήραν πριν από τρεις εβδομάδες τη μορφή νομοσχεδίου στη Σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις της κυβέρνησης να υποτάξει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στους νόμους της αγοράς, εξειδικεύοντας την πολιτική του Μνημονίου στο Πανεπιστήμιο. 

Πιο αναλυτικά, το σχέδιο νόμου μετά τη Σύνοδο Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο προβλέπει:

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ: Καταργείται η έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε. Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή (πχ θα είναι φοιτητές των Θετικών Επιστημών και όχι του τμήματος Μαθηματικού ) και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς, πέρα από την ακαδημαϊκή υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ-ΔΙΔΑΚΤΡΑ: Στο πλαίσιο της οικονομικής «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε: η καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας παροχών για κάθε φοιτητή. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώνεται μια προσωπική σχέση πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών (πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια εφόσον θα υπάρχει χρηματοδότηση του κάθε φοιτητή χωριστά, θα μπορούν στο μέλλον να μας πουν ότι όπως το πανεπιστήμιο πληρώνει τον φοιτητή έτσι και ο φοιτητής θα πρέπει να προσφέρει τον «οβολό» του για να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο. Επιπλέον, προβλέπεται η διευκόλυνση παροχής δανείων από τράπεζες στους φοιτητές για την κάλυψη των αναγκών τους, δηλαδή ουσιαστικά ανακοινώνεται η αυτοχρηματοδότηση των όρων φοίτησης από τους ίδιους τους φοιτητές.

ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται (και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Μέχρι τώρα κύριο χαρακτηριστικό -συνταγματικά κατοχυρωμένο- είναι το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, με κύριο όργανο την Σύγκλητο, στην οποία συμμετέχουν και οι φοιτητές, κεκτημένο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τώρα λοιπόν, έρχεται η κυβέρνηση να τοποθετήσει επί της ουσίας το Συμβούλιο Διοίκησης ως το ανώτατο διοικητικό όργανο των ιδρυμάτων του οποίου η σύνθεση περιλαμβάνει κάποια μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά κυρίως διορισμένους από το Υπουργείο managers και εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να διορίζει στις θέσεις αυτές τους δικούς της ανθρώπους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο ότι αφενός διαχωρίζεται ο οικονομικός από τον ακαδημαϊκό σχεδιασμό και αφετέρου στο ότι αφήνεται ο στρατηγικός σχεδιασμός στους τεχνοκράτες manager, οι οποίοι θα σχεδιάζουν το μέλλον του Ιδρύματος με αμιγώς οικονομικά κριτήρια και χωρίς κανένα ακαδημαϊκό προσανατολισμό. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται μία αναφορά για συμμετοχή των φοιτητών στο Συμβούλιο, αλλά το γεγονός ότι δεν γίνονται εκτενέστερες αναφορές μας οδηγεί σε σκέψεις για μία περιορισμένη συμμετοχή της δια αντιπροσώπων μόνο των κύριων παρατάξεων σε κάθε σχολή. Είναι αιθεροβάμων κάποιος να πιστεύει ότι η συνδιοίκηση λειτουργεί ιδανικά: οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, έχουν αναλωθεί τα τελευταία χρόνια σε όργιο διαπλοκής με καθηγητές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Ωστόσο δε μπορεί στο βωμό της αδιέξοδης λογικής «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι» να θυσιάζεται η δυνατότητα των υγιών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος να αυτενεργούν να προασπίζουν τα αγωνιστικά κεκτημένα και εν τέλει να έχουμε λόγο για τα θέματα που μας αφορούν πιο άμεσα από οποιονδήποτε άλλο! 

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποια μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές.

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.

Η επίθεση όμως που δέχεται η ελληνική κοινωνία δεν αφορά μόνο το δημόσιο πανεπιστήμιο. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προϊόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ως συνέχεια της βούλησης ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ για παραγωγή άμεσα εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων εισάγεται το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης. Πιο αναλυτικά:

ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΡΩΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει οτι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 - 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία "Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης" που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από ην κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου. 

Η Αριστερή Ενότητα κρούει έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτή την σαρωτική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και καλεί τους φοιτητές στον αγωνιστικό δρόμο της ανατροπής της αναθεώρησης του άρθρου 16, μαζί με το πανεκπαιδευτικό μέτωπο αλλά και όλες τις κοινωνικές τάξεις που πλήττονται από το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, τις περικοπές των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό,τον νέο προυπολογισμο και τα υπόλοιπα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και του Μνημονίου, πρέπει να επιδιώξουμε την πιο πλατιά αριστερή συμμαχία και ενότητα και με τη μαχητικότητά μας να αποκρούσουμε τα κυβερνητικά σχέδια, να διαφυλάξουμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και το μέλλον μας.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ
• Να αποσυρθεί το πολυνομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου.
• Άμεση απεμπλοκή από το μηχανισμό “στήριξης” ΔΝΤ-ΕΕ
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο.
• ΟΧΙ στον «πανεπιστημιακό Καλλικράτη»-Καμία κατάργηση ή συγχώνευση τμημάτων και σχολών
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ.
• Καμία σκέψη για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης- Καμιά συμμετοχή στο στημένο διάλογο-Να διαλυθεί η «επιτροπή σοφών».
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
• Να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων.
• Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.
• Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
• Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά.
• Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ
• Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό.
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών από τον προϋπολογισμό τώρα που λήγουν τα ΕΠΕΑΕΚ
• Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής χωρίς όριο μαθημάτων.
• Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία.
• Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους.
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου.
• Ενίσχυση της εσωτερικής δημοκρατίας στα Ιδρύματα-αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης στο 100% των μελών ΔΕΠ.
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Διήμερη κατάληψη της Σχολής Πέμπτη 25/11 και Παρασκευή 26/11.
• Συμμετοχή στο συλλαλητήριο των φοιτητικών συλλόγων την Πέμπτη 25/11.
• Συμπόρευση με την κινητοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων.
• Νέα γενική Συνέλευση του συλλόγου Τρίτη 30/11, 13:00.

Αριστερή Ενότητα

                Πληροφορικής

Μετά από ένα χρόνο... και πάλι απ την αρχή

Τον τελευταίο χρόνο η ελληνική κοινωνία βιώνει μια άνευ προηγουμένου αποδόμηση, κατά την οποία αμφισβητήθηκαν και καταπατήθηκαν με πρωτοφανή τρόπο δικαιώματα και κατακτήσεις του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Το ΠΑΣΟΚ μετά από ένα χρόνο διακυβέρνησης και χωρίς να έχει επιτύχει τους στόχος του στην οικονομία, προωθεί σήμερα μία σειρά νέων μέτρων και μεταρρυθμίσεων με ακόμα πιο σκληρές επιπτώσεις για την κοινωνία. Η κυβέρνηση Παπανδρέου επιλέγει να ερμηνεύσει τα εκλογικά αποτελέσματα ως συναίνεση στην πολιτική της και να προχωρήσει με νέα πιο αντιδραστικά μέτρα στην ίδια, αδιέξοδη για την ελληνική κοινωνία, κατεύθυνση. Τα νέα μέτρα περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό του 2011 που κατατέθηκε την προηγούμενη Πέμπτη στη βουλή, έναν προϋπολογισμό αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων που οδηγεί σε μία οικονομία βαθιάς ύφεσης.

Συνοπτικά το κείμενο του προϋπολογισμού περιλαμβάνει:

• Αύξηση ΦΠΑ βασικών καταναλωτικών αγαθών από 11% σε 13%
• Εξίσωση ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης
• Μείωση του φορολογικού συντελεστή στις επιχειρήσεις από 24% σε 20%
• Εκποίηση δημόσιου πλούτου (ύδρευση, λιμάνια, αεροδρόμια, αμυντική βιομηχανία)
• Περικοπές σε Υγεία, Παιδεία, Άμυνα
• Περικοπές στις ΔΕΚΟ
• Περικοπές σε δώρα, μισθούς, συντάξεις και οικογενειακά επιδόματα
• Απόλυση σχεδόν 10000 συμβασιούχων

Τα νέα αυτά μέτρα αποκρυσταλλώνουν τον σχεδιασμό της κυβέρνησης και την συνολικότερη φιλοσοφία της πολιτικής της. Το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να αυξάνει την έμμεση φορολογία χτυπώντας τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, ενώ παράλληλα αποφεύγει να φορολογήσει το μεγάλο κεφάλαιο και μάλιστα μειώνει τους φόρους για τις επιχειρήσεις. Τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα πληρώνουν επομένως το μεγαλύτερο μέρος τον φορολογικών εισφορών, εν καιρό κρίσης, και μάλιστα αναντίστοιχα με τη φορολογία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Παράλληλα οι κοινωνικές δαπάνες συρρικνώνονται, οι φορείς κρατικής μέριμνας κλείνουν ή ιδιωτικοποιούνται (ήδη μιλάμε για συγχωνεύσεις των δημόσιων νοσοκομείων στην Αττική σχεδόν στο μισό), ενώ στο επίμαχο μέτωπο της παιδείας, η χρηματοδότηση μειώνεται κι άλλο (για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση κάτω από 3%) ανοίγοντας δρόμο για το αντιδραστικό νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου. Τέλος, για άλλη μια φορά οι δημόσιοι υπάλληλοι στοχοποιούνται από την κυβέρνηση, αρχικά με περικοπές μισθών, επιδομάτων και συντάξεων, απολύσεις συμβασιούχων, ενώ υπονοείτε νέος κύκλος απολύσεων για το άμεσο μέλλον. Η πολιτική αυτή ενσαρκώνει την φιλοσοφία του νεοφιλελεύθερου δόγματος, θυσιάζει την κοινωνία στο βωμό της αγοράς και οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Μετά από έναν χρόνο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο. Χωρίς καμία προοπτική ανάκαμψης και με την οικονομία να οδηγείτε σε βαθιά ύφεση η κυβέρνηση εξαπολύει μια νέα επίθεση στον κόσμο της εργασίας και την νεολαία, σαμποτάροντας το μέλλον τους και υποβαθμίζοντας τις ζωές τους. Είναι σαφές πλέον πως στόχος της κυβέρνησης δεν ήταν ποτέ ανάκαμψη της οικονομίας αλλά η συνολική αναδιαπραγμάτευση των κοινωνικών σχέσεων. Η πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και η πολιτική που υπαγορεύει η Τρόικα δεν είναι μια πολιτική διάσωσης της οικονομίας. Είναι μια πολιτική που χτυπάει τα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, αποδομεί το κοινωνικό συμβόλαιο και οξύνει την εργοδοτική εκμετάλλευση. Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει σήμερα να δημιουργήσει μια χώρα παράδεισο για το κεφάλαιο και έντονης εκμετάλλευσης για τον κόσμο της εργασίας και την νεολαίας. Η πολιτική της κυβέρνησης είναι μία ξεκάθαρα στοχευμένη πολιτική μετατόπισης της κοινωνίας προς όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση δεν μπορούμε να μείνουμε άπραγοι. Η κυβερνητική πολιτική στοχοποιεί τα δικαιώματα μας και πάει το εργατικό κίνημα πολλά χρόνια πίσω. Παράλληλα, ο προϋπολογισμός έκανε σαφές το ότι η κυβέρνηση ασπάζεται πλήρως τη φιλοσοφία αυτής της πολιτικής, καθώς περιέχει διατάξεις που υπαγορεύονται από το μνημόνιο αλλά και άλλες ακόμα πιο σκληρές που αποτελούν “πρωτοβουλίες” της ελληνικής κυβέρνησης. Έτσι, καταρρέει και ο μύθος της “κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας”. Σήμερα, κεκτημένα και κατακτήσεις χρόνων αμφισβητούνται και ο δρόμος των κοινωνικών αγώνων αποτελεί την μόνη διέξοδο. Αρνούμαστε, να δούμε συμπολίτες μας να χάνουν τις δουλειές τους και να οδηγούνται στην εξαθλίωση, αρνούμαστε να δούμε τους συνομήλικούς μας σε μερικά χρόνια που δεν θα έχουν ποτέ την ευκαιρία να πάνε στο πανεπιστήμιο και κυρίως αρνούμαστε να σωπάσουμε απέναντι σε μια κυβέρνηση που ασκεί πολιτική για την οικονομία αγνοώντας τις κοινωνικές ανάγκες. Δεν θα ζήσουμε να δούμε την εποχή όπου η κυβερνητική αδικία θα αποτελεί νομοτέλεια. Θα αντιδράσουμε, σε κοινό μέτωπο εργαζομένων νεολαίας, απέναντι σε όλους αυτούς που σαμποτάρουν το μέλλον μας. Για άλλη μια φορά ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος!

Αριστερή Ενότητα

                        Πληροφορικής

Πλαίσιο Αριστερής Ενότητας

Η δικτατορία της 21ης Απριλίου είχε συσσωρεύσει πολλά οξυμένα προβλήματα, πέρα από το γενικό δημοκρατικό πρόβλημα της χώρας, στον χώρο της εκπαίδευσης. Με νόμους που απαγόρευαν τις φοιτητικές εκλογές και τις δημοκρατικές διαδικασίες στους Φοιτητικούς συλλόγους, με διορισμένα από την χούντα Διοικητικά Συμβούλια συλλόγων, με νόμο που υποχρέωνε σε στράτευση τους φοιτητές, επενέβαινε άμεσα στον χώρο της εκπαίδευσης και προσπαθούσε να τον μεταβάλει σε καθαρό εξάρτημα της κυβερνητικής πολιτικής, να χτυπήσει κάθε δημοκρατική και συνδικαλιστική ελευθερία. Μέσα σε αυτή την κατάσταση που η αντίθεση του λαού ήταν καθολική, ανδρώθηκε τότε το φοιτητικό κίνημα, άρχισε σιγά σιγά να μαζικοποιείται δίνοντας τις πρώτες του μάχες. Αρχίζει έτσι η κίνηση για να ξαναπάρουν οι φοιτητές στα χέρια τους, τους συλλόγους που ήταν διορισμένοι οι αντιπρόσωποι της χούντας στα πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάληψη της Νομικής, η οποία και αποτελεί σταθμό στην ανάπτυξη του κινήματος. Στην πορεία όμως αυτών των αγώνων, οι φοιτητές κατάλαβαν πως ποτέ δεν θα ήταν δυνατό να πετύχουν αυτά που θέλουν στην εκπαίδευση, αν δεν συνδέσουν την πάλη τους με τους γενικότερους στόχους του λαϊκού κινήματος, που εκείνη την εποχή ήταν η ανατροπή της χούντας, η εγκαθίδρυση μιας πραγματικής δημοκρατίας και το διώξιμο των Αμερικάνων και του Νατο από την Ελλάδα. Μέσα από αυτή την συνειδητοποίηση των φοιτητών, δέθηκαν οι αγώνες τους με τους αγώνες του λαού με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη εξέγερση του Νοέμβρη του 73’, με την κατάληψη του Πολυτεχνείου όπου το φοιτητικό και το λαϊκό κίνημα μπήκαν στην κοινή κοίτη του αγώνα, με συνθήματα όπως Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, Λαϊκή Κυριαρχία και Εθνική Ανεξαρτησία. Η εξέγερση αυτή αποτέλεσε την βάση, πάνω στην οποία χτίστηκαν μια σειρά από σημαντικές νίκες, τα χρόνια που ακολούθησαν, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Σήμερα, 37 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αγαθά όπως η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, το 8ωρο, η δημόσια και δωρεάν υγεία, η κοινωνική ασφάλιση, η ελευθερία του λόγου, έφτασαν να θεωρούνται αυτονόητα. Ωστόσο, τον τελευταίο χρόνο βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε κοινωνικά κεκτημένα, ελευθερίες και δικαιώματα, σε όλους τους τομείς της ζωής με αποκορύφωμα την βούληση της κυβέρνησης για πλήρη εμπορευματοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το σύνθημα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, παραμένει τρομακτικά επίκαιρο, δείχνοντας το δρόμο για την καθημερινή μας πάλη, ενάντια στην επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση του νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου και στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, ενάντια στη κρατική καταστολή που καταπατεί θεμελιώδεις ανθρώπινες ελευθερίες.

Ο αγώνας του φοιτητικού κινήματος για υπεράσπιση και τη βελτίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, παράλληλα με τον αγώνα για υπεράσπιση της κοινωνικής ασφάλισης, των εργασιακών μας δικαιωμάτων και του δημόσιου πλούτου, σε συμπόρευση με τους εργαζόμενους συνεχίζεται. Τώρα πρέπει να αντιπαρατεθεί το φοιτητικό κίνημα μαζί με τα ριζοσπαστικά κομμάτια των καθηγητών αλλά και των άλλων λειτουργών της εκπαίδευσης ενάντια στο νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο με σκοπό την ανατροπή του που θα οδηγήσει στην πιο σπουδαία ίσως νίκη του φοιτητικού κινήματος.

Στο δρόμο του πολυτεχνείου πρέπει να συνδέσουμε τους σύγχρονους αγώνες των νέων, για δημόσια και δωρεάν παιδεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, για την συμπόρευση του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επίθεση εις βάρος των αναγκών μας.

Συγκεκριμένα, τον τελευταίο χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την έλευση του ΔΝΤ στην Ελλάδα, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ έγινε με μικρά-μικρά βήματα. Ένα χρόνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι «η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας, μια λύση που δεν επιλέγει η ¨σοσιαλιστική κυβέρνηση¨ αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε».

Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα. Τα χαρακτηριστικά αυτού του νέου μοντέλου εργαζομένου που θέλουν να διαμορφώσουν δεν εγγράφονται μέσα από την τωρινή τριτοβάθμια εκπαίδευση που έχει ως πυλώνα της το Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Με αυτό τον τρόπο οι εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου στους Δελφούς που, παρά τον επιτηδευμένο εφησυχασμό ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, πήραν πριν από μια εβδομάδα τη μορφή νομοσχεδίου στη Σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις της κυβέρνησης να υποτάξει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο στους νόμους της αγοράς, εξειδικεύοντας την πολιτική του Μνημονίου στο Πανεπιστήμιο.

Στις 22 και 23 Οκτωβρίου στο Ρέθυμνο λοιπόν δόθηκε η πρώτη απάντηση των φοιτητών απέναντι στα νέα μέτρα που προωθεί το Υπουργείο. Με μια μαζική πορεία που κατέληξε κοντά στο ξενοδοχείο όπου συνεδρίαζαν η Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου και η πλειοψηφία των πρυτάνεων (μετά την άρνηση της Πρυτανείας του ΕΜΠ να συμμετέχει στο στημένο διάλογο), οι φοιτητές έστειλαν ένα μήνυμα για τη δυναμική συνέχιση των κινητοποιήσεων δηλώνοντας ξεκάθαρα την αντίθεσή τους με το σχέδιο νόμου. Η απάντηση που έλαβαν περιλάμβανε βέβαια χρήση δακρυγόνων και πρωτοφανούς καταστολής από τις δυνάμεις της αστυνομίας που έκλεισαν το δρόμο στους διαδηλωτές. Φάνηκε έτσι η πρόθεση της κυβέρνησης να φιμώσει τη συνολική αντίθεση των φοιτητών στην εμπορευτοποίηση του Δημοσίου Πανεπιστημίου που εκείνη προωθεί.

Πιο αναλυτικά, το σχέδιο νόμου μετά τη Σύνοδο Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο προβλέπει:

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας του νομοσχεδίου και κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Τα πανεπιστήμια που θα προσαρμόζονται καλύτερα στα κριτήρια της αγοράς θα επιβραβεύονται με περισσότερα λεφτά για να γίνουν ακόμα πιο πειθήνια, ενώ αυτά τα ιδρύματα που δεν προσελκύουν πολλούς πελάτες θα τιμωρούνται με περικοπές μέχρις ότου πειθαρχήσουν! Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω. Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων όπως η σίτιση και η στέγαση των φοιτητών.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΜΗΜΑ: Καταργείται η έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε. Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή (πχ θα είναι φοιτητές του ΕΜΠ και όχι του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών) και θα διαλέγουν μετά τον πρώτο υπερεντατικοποιημένο έτος ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Συνεπώς, πέρα από την ακαδημαϊκή υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων, αφού κάθε φοιτητής θα ακολουθεί, στο όνομα της κινητικότητας, διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από το διπλανό του κάτι που θα του δώσει συγκεκριμένα επαγγελματικά προσόντα εκφρασμένα σε πιστωτικές μονάδες που θα εγγράφονται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. Έτσι, διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΩΝ: Στο πλαίσιο της οικονομικής «αυτοτέλειας» των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε: η καθιέρωση της ηλεκτρονικής κάρτας παροχών για κάθε φοιτητή. Με αυτό τον τρόπο, καθιερώνεται μια προσωπική σχέση πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών (πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια εφόσον θα υπάρχει χρηματοδότηση του κάθε φοιτητή χωριστά, θα μπορούν στο μέλλον να μας πουν ότι όπως το πανεπιστήμιο πληρώνει τον φοιτητή έτσι και ο φοιτητής θα πρέπει να προσφέρει τον «οβολό» του για να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο. Επιπλέον, προβλέπεται η διευκόλυνση παροχής δανείων από τράπεζες στους φοιτητές για την κάλυψη των αναγκών τους, δηλαδή ουσιαστικά ανακοινώνεται η αυτοχρηματοδότηση των όρων φοίτησης από τους ίδιους τους φοιτητές.

ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ: Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών, μηδενισμό των επιπλέον ετών φοίτησης. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται (και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου. Ακόμα, σημαίνει την κατάργηση της οντότητας του Πανεπιστημίου ως χώρο ανάπτυξης ελεύθερης και χειραφετημένης σκέψης και γνώσης, αφού η παραγωγής τους γίνεται με όρους λειτουργίας καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Μέχρι τώρα κύριο χαρακτηριστικό -συνταγματικά κατοχυρωμένο- είναι το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, με κύριο όργανο την Σύγκλητο, στην οποία συμμετέχουν και οι φοιτητές, κεκτημένο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τώρα λοιπόν, έρχεται η κυβέρνηση να τοποθετήσει επί της ουσίας το Συμβούλιο Διοίκησης ως το ανώτατο διοικητικό όργανο των ιδρυμάτων του οποίου η σύνθεση περιλαμβάνει κάποια μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας, αλλά κυρίως διορισμένους από το Υπουργείο managers και εξωπανεπιστημιακούς παράγοντες, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να διορίζει στις θέσεις αυτές τους δικούς της ανθρώπους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως εντοπίζεται στο ότι αφενός διαχωρίζεται ο οικονομικός από τον ακαδημαϊκό σχεδιασμό και αφετέρου στο ότι αφήνεται ο στρατηγικός σχεδιασμός στους τεχνοκράτες manager, οι οποίοι θα σχεδιάζουν το μέλλον του Ιδρύματος με αμιγώς οικονομικά κριτήρια και χωρίς κανένα ακαδημαϊκό προσανατολισμό. Η αλήθεια είναι ότι γίνεται μία αναφορά για συμμετοχή των φοιτητών στο Συμβούλιο, αλλά το γεγονός ότι δεν γίνονται εκτενέστερες αναφορές μας οδηγεί σε σκέψεις για μία περιορισμένη συμμετοχή της δια αντιπροσώπων μόνο των κύριων παρατάξεων σε κάθε σχολή. Είναι αιθεροβάμων κάποιος να πιστεύει ότι η συνδιοίκηση λειτουργεί ιδανικά: οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, έχουν αναλωθεί τα τελευταία χρόνια σε όργιο διαπλοκής με καθηγητές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Ωστόσο δε μπορεί στο βωμό της αδιέξοδης λογικής «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι» να θυσιάζεται η δυνατότητα των υγιών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος να αυτενεργούν να προασπίζουν τα αγωνιστικά κεκτημένα και εν τέλει να έχουμε λόγο για τα θέματα που μας αφορούν πιο άμεσα από οποιονδήποτε άλλο!

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποια μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΗ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΗ: Σύμφωνα με το νομοσχέδιο καταργείται η θέση του λέκτορα και στη θέση τους προσλαμβάνονται συμβασιούχοι με την εργασιακή επισφάλεια που συνεπάγεται αυτό. Επιπλέον οι θέσεις των καθηγητών περιορίζονται σε μία ανά γνωστικό αντικείμενο, αναβιώνοντας έτσι τον απαρχαιωμένο θεσμό της έδρας, που σημαίνει εκτός από διάθεση για μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, τη συγκέντρωση των ακαδημαϊκών κατευθύνσεων σε λίγους καθηγητές-έχοντες των εδρών των οποίων οι αποφάσεις θα είναι σύμφωνες με τις ανάγκες των χορηγών των εδρών τους και του Πανεπιστημίου γενικότερα. Οι αλλαγές αυτές αναμφίβολα οδηγούν σε ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο θα βασιλεύει η αδιαφάνεια και η διαφθορά.

Υπάρχουν κι άλλα ζητήματα που προκύπτουν πλαγίως από το σχέδιο νόμου. Όπως το γεγονός ότι προβλέπεται η ίδρυση παραρτημάτων των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό. Αυτό όσο κι αν δε φαίνεται σημαίνει την πλάγια πλήρη νομιμοποίηση των ΚΕΣ στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία αν μία χώρα ιδρύσει εκπαιδευτικά παραρτήματά της σε χώρες του εξωτερικού τότε δε γίνεται να απαγορέψει την ίδρυση τέτοιων παραρτημάτων στην επικράτειά της.

Η επίθεση όμως που δέχεται η ελληνική κοινωνία δεν αφορά μόνο το δημόσιο πανεπιστήμιο. Είδαμε όλο το προηγούμενο καιρό ότι η πολιτική της κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρα ενάντια στον εργαζόμενο λαό με περικοπές μισθών και συντάξεων, κατάργηση 13ου και 14ου μισθού, απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, αύξηση της άμεσης φορολόγησης στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και έμμεση φορολόγηση που διαπέρασε όλα τα προιόντα. Αντίθετα τα κέρδη των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και των τραπεζών έμειναν στο απυρόβλητο. Ως συνέχεια της βούλησης ΠΑΣΟΚ και ΔΝΤ για παραγωγή άμεσα εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων εργαζόμενων εισάγεται το σύμφωνο πρωτης απασχόλησης. Πιο αναλυτικά:

ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΡΩΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ: Ο εργασιακός μεσαίωνας που ετοιμάζουν για τη νεολαία, παίρνει πλέον σάρκα και οστά με την εφαρμογή και στη χώρα μας του συμφώνου πρώτης απασχόλησης. Επιγραμματικά, πρόκειται για μια διάταξη η οποία θεωρεί τους νέους εργαζόμενους ως μια ειδική κατηγορία που με ηλικιακά, και μόνο, κριτήρια θα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο από το υπόλοιπο σώμα των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει οτι θεσμοθετείται τριετής μαθητεία για νέους άνεργους με απολαβές γύρω στα 350 - 400 ευρώ, αλλά και δημιουργία "Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης" που θα αφορά τις νέες προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα οι οποίες θα αμείβονται με 550 ευρώ, έναντι των 740 ευρώ που ορίζει η τελευταία σύμβαση. Επί της ουσίας, μιλάμε για μια άνευ όρων παράδοση της νεολαίας στις ορέξεις της εργοδοσίας που με τη σειρά της σημαίνει ότι η δική μας γενιά θα είναι αυτή που θα επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος για την έξοδο της χώρας από ην κρίση προσφέροντας φτηνή κι ελαστική εργασία προκειμένου να συντηρηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Η Αριστερή Ενότητα κρούει έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτή την σαρωτική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και καλεί τους φοιτητές στον αγωνιστικό δρόμο της ανατροπής της αναθεώρησης του άρθρου 16, μαζί με το πανεκπαιδευτικό μέτωπο αλλά και όλες τις κοινωνικές τάξεις που πλήττονται από το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, τις περικοπές των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό και τα υπόλοιπα μέτρα του ΠΑΣΟΚ και του Μνημονίου, πρέπει να επιδιώξουμε την πιο πλατιά αριστερή συμμαχία και ενότητα και με τη μαχητικότητά μας να αποκρούσουμε τα κυβερνητικά σχέδια, να διαφυλάξουμε τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και το μέλλον μας.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Όχι στο Μνημόνιο. Όχι στο ΔΝΤ.
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
• Να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο Νόμος Πλαίσιο
• Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την αναθεώρηση του άρθρου 16
• Να μην περάσουν οι εξαγγελίες της Υπουργού Παιδείας.
• Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά
• Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ
• Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό, το οποίο θα είναι ισότιμο με μάστερ για όλα τα ελληνικά ΑΕΙ στις διαδικασίες ισοτίμησης (πρόσβαση σε μεταπτυχιακά, μοριοδοτήσεις)
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους
• Ενίσχυση της εσωτερικής δημοκρατίας στα Ιδρύματα-αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης στο 100% των μελών ΔΕΠ
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Κατάληψη την Παρασκευή 12/10.
• Στηρίζουμε το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 11/10.
• Συμμετοχή στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου 15, 16, 17 Νοεμβρίου και στην πορεία στις 17 Νοέμβρη.
• Συμμετοχή στην πορεία στις 15/11.

Αριστερή Ενότητα Πληροφορικής

Θα μας βρουν μπροστά τους!

Η οικονομική κρίση έχει εδώ και έναν χρόνο ανοίξει το πεδίο για μία σειρά κοινωνικών αντιπαραθέσεων. Η κρίση σηματοδοτεί μία περίοδο αναδιαπραγμάτευσης των κοινωνικών σχέσεων, μία περίοδο από την οποία το αστικό μπλοκ εξουσίας επιδιώκει να βγει ενισχυμένο. Η κυβέρνηση βλέποντας την ευκαιρία που προσφέρει η κρίση έχει εξαπολύσει, εδώ και έναν χρόνο, μια σκληρή επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των υποτελών. Αυτή είναι η πραγματικότητα που ορίζει το πλαίσιο των αγώνων μας. Μία πραγματικότητα που δεν είναι προϊόν της φαντασίας των αριστερών αλλά εδώ και έναν χρόνο πλήττει τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και οδηγεί ανθρώπους στην εξαθλίωση.

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ενσαρκώνει την ουσία αυτής της πολιτικής και φέρνει όλους εμάς, για πρώτη φορά τόσο ξεκάθαρα απέναντι στον πολιτικό σχέδιο της κυβέρνησης. Ένα σχέδιο διάλυσης του κοινωνικού κράτους και άνευ όρου παράδοσης της κοινωνίας στις αγορές. Είδη ξέρουμε που στοχεύουν οι κεντρικοί άξονες της μεταρρύθμισης. Ξέρουμε ότι η κυβέρνηση αποποιείται την ευθύνη για την χρηματοδότηση της παιδείας και ξέρουμε ότι για αυτό προσπαθεί με τον πιο χυδαίο τρόπο να ξεπουλήσει τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ξέρουμε ότι το νέο πανεπιστήμιο θα είναι ένα πανεπιστήμιο εργαλείο τον αγορών και όπου στο όνομα τον αγορών η έρευνα αλλά και η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία θα υποτάσσονται. Ξέρουμε, τέλος, ότι αυτό το πανεπιστήμιο θα είναι ένα πανεπιστήμιο ταξικής διάκρισης στο οποίο πολλοί από εμάς δεν θα έχουμε καμία θέση....

Το προηγούμενο Σάββατο στην σύνοδο πρυτάνεων στο Ρέθυμνο η υπουργός παιδείας κα. Διαμαντοπούλου κατέθεσε ένα προσχέδιο του νέου νομοσχεδίου για την εκπαίδευση το οποίο θα ψηφιστεί μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου του 2011. Αυτό σηματοδότησε την αρχή της αντιπαράθεσής μας με την κυβέρνηση. Οι φοιτητές ήταν εκεί για να απαντήσουν. Η μεγαλειώδης πορεία του Σαββάτου προς την σύνοδο των πρυτάνεων, μία πορεία στην οποία συμμετείχαν φοιτητές απ όλη τη χώρα και την οποία στήριξαν αποφάσεις συλλόγων πολλών ελληνικών πανεπιστημίων, έδωσε το μήνυμα της αντίστασης. Μπορεί η κινητοποίηση να χτυπήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής και να αποστασιοποιήθηκε από τα ΜΜΕ ωστόσο σηματοδότησε την αρχή των αγόνων μας. 

Το Ρέθυμνο ήταν η αρχή. Ωστόσο, είναι κρίσιμο ο αγώνας να συνεχιστεί. Για όλο το επόμενο διάστημα και μέχρι την ψήφιση του νομοσχεδίου είναι χρέος μας να βρεθούμε απέναντι στην κυβέρνηση και να ανατρέψουμε τα σχέδια της. Είναι χρέος μας να υπερασπιστούμε το δημόσιο πανεπιστήμιο απέναντι στην πιο σκληρή επίθεση που έχει δεχτεί ποτέ. Είναι χρέος μας σαν φοιτητές και εκπροσωπώντας μια γενιά ολόκληρη να βάλουμε την σφραγίδα μας στην κοινωνική εξέλιξη. Τώρα, χωρίς περιθώρια και με τον χρόνο να μας πιέζει, πρέπει να δράσουμε. Να δώσουμε ζωή στις διαδικασίες του συλλόγου. Να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις. Να βγούμε στους δρόμους. Σήμερα πρέπει φωνάξουμε τόσο δυνατά που κανείς να μην μπορεί να μας αγνοήσει!

Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας παιδείας!

Όχι στην διάλυση των ελληνικών πανεπιστημίων!

Όλοι/ες στους δρόμους!

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕΙΡΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

Τον τελευταίο χρόνο με την ανάδειξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην κυβέρνηση και ακόμα πιο εντατικά με την έλευση του Δ.Ν.Τ. στην  Ελλάδα, βιώνουμε την πιο σκληρή και αντιλαϊκή πολιτική μετά την μεταπολίτευση. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Όσο και να θέλει η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο, την άβυσσο του ΔΝΤ.

Ο κατάλογος μέτρων των τελευταίων μηνών είναι μακρύς: ασφαλιστικό, περικοπή 13ου και 14ου μισθού, διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας, αυξήσεις στο ΦΠΑ, χιλιάδες απολύσεις, σύμφωνο πρώτης απασχόλησης, ιδιωτικοποίηση ΟΣΕ και ΔΕΗ, εκποίηση δημόσιων χώρων (Ελληνικό), κατάργηση επί της ουσίας της συλλογικής σύμβασης εργασίας, ανεργία, όξυνση της καταστολής, επιθέσεις στο άσυλο ... Ενώ με το ένα χέρι η κυβέρνηση ληστεύει τους εργαζόμενους και τους  χαμηλοσυνταξιούχους, με το άλλο χαρίζει απλόχερα δις ευρώ στους τραπεζίτες και τους μεγαλοβιομήχανους. Είναι ενδεικτικό ότι η κυβέρνηση χάρισε το καλοκαίρι 25 δισ. ευρώ τις τράπεζες. Το συνολικό κρατικό χρήμα προς τις τράπεζες τα τελευταία 2 χρόνια ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 78 δις ευρώ! Επίσης την ίδια στιγμή που τα λαϊκά στρώματα στενάζουν κάτω από τη βαριά φορολογία, η κυβέρνηση μειώνει προκλητικά τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων στο 20% ενώ ετοιμάζεται να μειώσει το φόρο και στα διανεμόμενα κέρδη, απαλλάσσει τους εργοδότες από την κανονική πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών και καταργεί τους κατώτατους μισθούς στο όνομα τάχα, της αποτροπής απολύσεων.

Τριτοβάθμια εκπαίδευση:  Θυσία στο βωμό της κερδοφορίας

Η επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο έχει ξεκινήσει πολύ πριν κάνει την εμφάνιση της η οικονομική κρίση. Είναι βέβαιο όμως ότι η κρίση θα την οξύνει και θα την επισπεύσει. Η ΝΔ προσπάθησε να καταλύσει το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου με την κατάργηση του άρθρου 16 και με την ψήφιση του νόμου πλαίσιο. Τώρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει με ζήλο αυτό που ξεκίνησε ο προκάτοχος της. Ο πρωθυπουργός και η υπουργός ανέλυσαν στους Δελφούς τους βασικούς άξονες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που ετοιμάζουν, ενώ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο διεξήχθη στο Ρέθυμνο η 65η σύνοδος πρυτάνεων στην οποία η κα. Διαμαντοπούλου κατέθεσε το προσχέδιο του νέου νόμου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτός ο νέος νόμος είναι σαφές ότι οδηγεί στην πιο σκανδαλώδη επίθεση που έχει γίνει μεταπολιτευτικά στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο και στοχεύει σε τέσσερις βασικές κατευθύνσεις :

1) Στην πλήρη κατάλυση (πλέον και τυπικά) του δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, το οποίο θα λειτουργεί αποκλειστικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με μόνο γνώμονα τις «ανάγκες της αγοράς» , όπως και κάθε άλλη επιχείρηση.

2) Στην αποδέσμευση του κράτους από την ευθύνη της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων, τα οποία θα πρέπει μόνα τους να αναζητούν «χορηγό» από την «αγορά». Είναι χαρακτηριστική η μείωση σε ποσοστό 43% στην χρηματοδότηση των ΑΕΙ ΤΕΙ.

3) Στην ραγδαία υποβάθμιση της παρεχόμενης από τα Ιδρύματα γνώσης μέσα από τον κατακερματισμό του ενιαίου πτυχίου και των επιστημονικών αντικειμένων όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

4)Στην παραγωγή μισομορφωμένων και «φθηνών» για τους εργοδότες εργαζομένων, χωρίς συνολική γνώση του αντικειμένου που επέλεξαν να σπουδάσουν, χωρίς συλλογικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, που θα καλούνται να διαπραγματεύονται ατομικά με τον εκάστοτε εργοδότη, και φυσικά πάντα με την «πλάτη στον τοίχο».

ΤΙ  ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ:

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ «ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ» ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ:  Αυτός είναι και ο βασικός πυλώνας των εξαγγελιών κινείται στην αντίληψη ότι πλέον η πανεπιστημιακή εκπαίδευση δεν μπορεί να αποτελεί κομμάτι του κρατικού προϋπολογισμού και καλούνται πλέον τα ιδρύματα να βρίσκουν τα ίδια τους πόρους τους είτε από επιχειρηματικούς ομίλους είτε από ιδιώτες. Κανείς όμως δεν δίνει λεφτά χωρίς αντάλλαγμα! Αυτά τα ανταλλάγματα μπορεί να είναι τα  κατακερματισμένα επαγγελματικά δικαιώματα, η εντατικοποίηση-αυταρχικοποίηση των σπουδών, η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Τα πανεπιστήμια που θα προσαρμόζονται καλύτερα στα κριτήρια της αγοράς θα επιβραβεύονται με περισσότερα λεφτά για να γίνουν ακόμα πιο πειθήνια, ενώ αυτά τα ιδρύματα που δεν προσελκύουν πολλούς πελάτες  θα τιμωρούνται με περικοπές μέχρις ότου πειθαρχήσουν! Η επίσημη αξιολόγηση δεν θα γίνεται από τους φοιτητές, αλλά από επιτροπές «σοφών», που μικρή σχέση θα έχουν με το αξιολογούμενο ίδρυμα. Ενώ σε αυτές, με προφανή στοχοθεσία, θα μετέχουν και οι επιχειρηματίες που αναφέραμε παραπάνω. Τέλος η φοιτητική μέριμνα ανατίθεται εξ ολοκλήρου στα ιδρύματα με ευθύνη δικιά τους για το επίπεδό της, κάτι που θα σημάνει την πλήρη υποβάθμισή της έως και κατάργηση πολλών κεκτημένων (πχ δωρεάν σίτιση κλπ)

ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΟΥΠΟΝΙ: Στο πλαίσιο της οικονομικής αυτοτέλειας των πανεπιστημίων, όπως αυτή περιγράφηκε πιο πάνω, έρχεται να προστεθεί μια ακόμη διάταξη που δυσχεραίνει τους όρους με τους οποίους σπουδάζουμε και  σίγουρα μπορεί να έχει πολύ σημαντικές προεκτάσεις. Το φοιτητικό κουπόνι σημαίνει την καθιέρωση μιας προσωπικής σχέσης πανεπιστημίου-φοιτητή όσον αφορά στη χρηματοδότηση των σπουδών(πάσο, συγγράμματα, σίτιση, στέγαση κλπ). Μια τέτοια διάταξη φέρνει προ των πυλών τα δίδακτρα με την επίφαση των οικονομικών δυσκολιών που θα αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια εφόσον θα υπάρχει χρηματοδότηση του κάθε φοιτητή χωριστά, θα μπορούν στο μέλλον να μας πουν ότι όπως το πανεπιστήμιο πληρώνει τον φοιτητή έτσι και ο φοιτητής θα πρέπει να  προσφέρει τον ‘οβολό’ του για να λειτουργήσει το πανεπιστήμιο.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΑΝΑ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΑ ΤΜΗΜΑ: Καταργείται η  έννοια του τμήματος όπως την γνωρίζουμε . Οι φοιτητές θα εισέρχονται σε σχολή (πχ θα είναι φοιτητές της σχολής  Θετικών Επιστημών και όχι του τμήματος Βιολογίας) και θα διαλέγουν ανάμεσα σε διάφορα προγράμματα σπουδών. Αυτό σημαίνει την πλήρη εξατομίκευση των σπουδών, καθώς ο κάθε φοιτητής θα ακολουθεί διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών από τον διπλανό του, κυνηγώντας τις περισσότερες πιστωτικές μονάδες.  Συνεπώς  πέρα από την ακαδημαϊκή  υποβάθμιση των σπουδών από τα προγράμματα-σούπα που θα παρέχονται θα έχουμε και πλήρη κατακερματισμό των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων. Συνεπώς διαλύεται και κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης των εργασιακών δικαιωμάτων(ειδικά όταν παλεύεις για να αποκτήσεις –Βιολόγοι) και εισερχόμαστε σε μια εποχή που ο κάθε νέος θα σπουδάζει μόνος και θα διαπραγματεύεται μόνος του τους όρους εργασίας του χωρίς καμία συλλογική κατοχύρωση, έρμαιο στις ανάγκες και τις βουλές του κάθε εργοδότη.

ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ:  Με το μάτι στραμμένο στη δημιουργία κέντρων αριστείας, πανεπιστήμια δηλαδή τα οποία θα αποτελούν «πρότυπα» και θα μαζεύουν τους αριστούχους φοιτητές, εισάγονται μια σειρά από «φίλτρα» στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα  φίλτρα αυτά θα έχουν ως στόχο την περεταίρω εντατικοποίηση των σπουδών ώστε να «εκδιώκονται» από το πανεπιστήμιο οι φοιτητές που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς σπουδών. Μιλάμε λοιπόν για κατάργηση εξεταστικών, καθολική επιβολή μαθημάτων αλυσίδας, διαγραφές φοιτητών κλπ. Αυτό σημαίνει ότι οι φοιτητές οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εργάζονται(και σε περίοδο κρίσης δεν είναι λίγοι αυτοί) δεν έχουν θέση στο πανεπιστήμιο που οραματίζεται η κυρία Διαμαντοπούλου.

ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ: Η Υπουργός προτείνει για τα κρίσιμα ζητήματα του πανεπιστημίου( τη χάραξη στρατηγικής, την κατανομή πόρων κ.α.) να μην αποφασίζουν πια τα αρμόδια δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα (Πρυτανικό Συμβούλιο, Συνέλευση τμήματος) αλλά κάποιο εξωτερικό Συμβούλιο Διοίκησης, που στερείται παντελώς δημοκρατικής νομιμοποίησης και θα περιλαμβάνει από τοπικούς άρχοντες έως εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου. Δηλαδή οι φοιτητές και τα μέλη ΔΕΠ αποκλείονται από την συνδιοίκηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η συνδιοίκηση είναι το δικαίωμα που κατέκτησαν οι φοιτητές μετά τη δικτατορία, να έχουν λόγο και συμμετοχή στις αποφάσεις των διοικητικών οργάνων του Πανεπιστημίου. Είναι αιθεροβάμων κάποιος να πιστεύει ότι η συνδιοίκηση λειτουργεί ιδανικά: οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, έχουν αναλωθεί πανελλαδικά τα τελευταία χρόνια σε όργιο διαπλοκής με καθηγητές και μικροκομματικές εξυπηρετήσεις. Ωστόσο δε μπορεί στο βωμό της αδιέξοδης λογικής «πονάει κεφάλι, κόβουμε κεφάλι» να θυσιάζεται η δυνατότητα των υγιών δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος να αυτενεργούν να προασπίζουν τα αγωνιστικά κεκτημένα και εν τέλει να έχουμε λόγο για τα θέματα που μας αφορούν πιο άμεσα από οποιονδήποτε άλλο!

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ: Συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών αλλά και κλείσιμο πολλών από αυτών είναι κάποιο μέτρα που φέρνει ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης σύμφωνα με το υπουργείο παιδείας. Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο «έργο» που είδαμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Περισσότερες (οικονομικές) αρμοδιότητες στα πανεπιστήμια αλλά και δραματικά μικρότερη χρηματοδότηση, ενώ από την άλλη τα ιδρύματα της περιφέρειας να μειωθούν οικτρά σε σχέση με εκείνα των μεγάλων αστικών κέντρων με αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμισή τους που μπορεί να φτάσει ως το κλείσιμο αφήνοντας «ξεκρέμαστους» καθηγητές, εργαζόμενο διοικητικό προσωπικό και φοιτητές.

ΣΥΜΦΩΝΟ ΠΡΩΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ:  Όλα αυτά βέβαια δεν είναι αρκετά. Η κυβέρνηση φρόντισε και για το εργασιακό μας μέλλον μετά το πανεπιστήμιο δημιουργώντας ειδικές διατάξεις για τους νέους εργαζόμενους.  Σύμφωνα με το Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης  η εργασία μέχρι τα 25 είναι υποχρεωτικά ανασφάλιστη, με απολαβές κατώτερες της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) ανεξαρτήτως πτυχίου.

Συγκεκριμένα:
-Οι νέοι/ες από 21-25 ετών θα αμείβονται με το 85% (- 15%) του κατώτερου μισθού.
-Οι νέοι/ες έως 21 ετών θα παίρνουν το 80% (- 20%) του κατώτερου μισθού.
-Οι νέοι/ες από 15-18 ετών με ειδικές συμβάσεις μαθητείας μέχρι ενός έτους θα αμείβονται με 70% (- 30%) του κατώτερου μισθού και δε θα ασφαλίζονται για σύνταξη.

Το οποίο με απλά μαθηματικά σημαίνει, σταθερές απολαβές, περί τα 590 ευρώ. Το σύμφωνο αυτό συνδέει με ένα τρόπο το νέο μοντέλο εργαζομένου, με τον νέο εργασιακό χάρτη που επιβάλλει το Δ.Ν.Τ. και το μνημόνιο. Επί της ουσίας δεν θα έχει σημασία το πτυχίο του κάθε αποφοίτου αφού θα δουλεύει με συγκεκριμένες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται από το σύμφωνο και οδηγεί σε εξοντωτικές συνθήκες εργασίας το ευρύτερο κομμάτι της εργαζόμενης νεολαίας (μέχρι τα 25 έτη). Με άλλα λόγια, διαλύει ουσιαστικά τόσο την εργασιακή προοπτική των νεολαίων που δεν βρίσκονται στο πανεπιστήμιο, όσο και την εργασιακή αποκατάσταση των αποφοίτων , «παρακάμπτοντας» επί της ουσίας το πτυχίο για τα πρώτα χρόνια δουλειάς.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

Η κυβερνητική προπαγάνδα λέει ότι όλα αυτά τα μέτρα είναι μονόδρομος. Η επίθεση στο πανεπιστήμιο είναι μέρος της συνολικής επίθεσης που έχει εξαπολυθεί τους τελευταίους μήνες απέναντι σε δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων. Η Αριστερή Ενότητα κρούει έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου γι’ αυτή την σαρωτική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και καλεί τους φοιτητές, ο δικός μας μονόδρομος είναι ο αγώνας διαρκείας και η αντίσταση στη λαίλαπα των αντιδραστικών μέτρων. Χρειάζεται να οικοδομήσουμε ένα μαζικό πανεκπαιδευτικό κίνημα μαζί με τους μαθητές, τους καθηγητές και μαχητικά να  παλέψουμε στο πλευρό των εργαζομένων. Θα επιδιώξουμε την πιο πλατιά αριστερή συμμαχία Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη και η παραμικρή αποδυνάμωση του κινήματος συνιστά έγκλημα.

Το Σαββατοκύριακο αυτό στην ανισύνοδο του Ρεθύμνου το φοιτητικό κίνημα έδωσε το παρών με μία μεγαλειώδη κινητοποίηση. Φοιτητές απ όλη την Ελλάδα συναντήθηκαν στο Ρέθυμνο και ένωσαν τις φωνές τους, ενώ πολλοί Φοιτητικοί Σύλλογοι σε ολόκληρη τη χώρα πήραν αποφάσεις και στήριξαν την κινητοποίηση. Η φοιτητές έδωσαν την πρώτη απάντηση στην πολιτική της διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου. Ο αγώνας ωστόσο συνεχίζεται και θα συνεχίζεται μέχρις ότου να δικαιωθούμε. Το μεγάλο φοιτητικό κίνημα του άρθρου 16 απέδειξε ότι ξέρουμε να αγωνιζόμαστε, ξέρουμε να νικάμε!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

·         Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι, να αποσυρθεί το φορολογικό νομοσχέδιο.

· Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Όχι στην ανάληψη της φύλαξης του πανεπιστημίου από εταιρίες security.

·          Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας

·          Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ

·          Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.

·          Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων

·          Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.

·          Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο

·          Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά

·          Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ

·          Κατάργηση των εξετάσεων του ΤΕΕ για τους απόφοιτους των ελληνικών πανεπιστημίων

·          Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης

·          Ελεύθερη πρόσβαση στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση

·          Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές

·          Χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών από τον προϋπολογισμό τώρα που λήγουν τα ΕΠΕΑΕΚ

·         Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα   ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία

·          Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους

·          Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου

·          Ενίσχυση της εσωτερικής δημοκρατίας στα Ιδρύματα-αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης στο 100% των μελών ΔΕΠ 

·          Κατάργηση των ΜΑΤ – αφοπλισμός και εκδημοκρατισμός της Αστυνομίας

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

Την σύγκλιση Γενικής Συνέλευσης Τμήματος και κατάθεση ψηφίσματος που θα αντιτίθεται στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και θα παίρνει απόφαση αποχής από τον διάλογο για την ανώτατη εκπαίδευση που καλεί η υπουργός παιδείας.

 Α Ν . Α . Δ Ρ Α Σ Η – Α ρ ι σ τ ε ρ ή Ε ν ό τ η τ α Π λ η ρ ο φ ο ρ ι κ ή ς

Το νέο Πανεπιστήμιο του ΠΑΣΟΚ και των αγορών

Πέντε μήνες έχουν περάσει από την συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με το Διεθνές Νομισματικό ταμείο και την είσοδο του μνημονίου στην ζωή των Ελλήνων και η κοινωνία είδη υφίσταται τις επιπτώσεις. Το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιώντας την κρίση σαν όχημα, εξαπολύει την πλέον σκληρή επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις στοχεύοντας στην πλήρη αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων και την διάλυση του κοινωνικού συμβολαίου. Οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, στηριζόμενες από το διεθνές αστικό μπλοκ εξουσίας, οδηγούνε τους Έλληνες εργαζομένους στην εξαθλίωση!

Στο πλαίσιο της συνολικής αυτής επίθεσης στα κεκτημένα των λαϊκών στρωμάτων, η κυβέρνηση επιλέγει να ανοίξει και πάλι το μέτωπο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Το νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, το οποίο προς το παρόν βρίσκεται σε στάδιο διαβουλεύσεων και αναμένεται να ψηφιστεί τον Ιανουάριο, θα αλλάξει ριζικά το τοπίο στα ελληνικά πανεπιστήμια. Το ΠΑΣΟΚ για άλλη μια φορά έρχεται σε ρήξη με τους φοιτητές εξαπολύοντας μία νέα σφοδρή επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Πρώτη πράξη του δράματος, η σύνοδος των πρυτάνεων στους Δελφούς όπου ακούσαμε τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού και της κυρίας Διαμαντόπουλου για μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της. Και έπεται συνέχεια... Στην επόμενη σύνοδο των πρυτάνεων που θα πραγματοποιηθεί στο Ρέθυμνο στις 22 και 23 του Οκτώβρη, η υπουργός θα ανακοινώσει με λεπτομέρειες τις μεταρρυθμίσεις που θα προωθήσει η κυβέρνηση.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές προωθούν μια νέα λογική στην λειτουργία των ιδρυμάτων, έχοντας ως κεντρικό άξονα την πλήρη υποταγή του Πανεπιστημίου στις ανάγκες των αγορών. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω ενός νέου συστήματος αξιολόγησης και “κοινωνικής λογοδοσίας” με βάση τα οποίο θα καθορίζονται οι κρατικές δαπάνες για κάθε τμήμα με κριτήρια παραγωγικότητας, ενώ στα λιγότερο παραγωγικά τμήματα θα μπαίνει λουκέτο. Το κάθε τμήμα μπαίνει λοιπόν σε ένα καθεστώς ήμι-αυτονομίας στο οποίο καλείτε να αναζητήσει πόρους στην αγορά προσαρμόζοντας την λειτουργία του και υποτάσσοντας το ερευνητικό του δυναμικό στις απαιτήσεις του κάθε ιδιώτη. Τέλος, η διοίκηση των ιδρυμάτων αλλάζει χαρακτήρα, η συνδιοίκηση αμφισβητείτε ενώ εισάγονται manager για να διαχειριστούν την οικονομική λειτουργία τους.

Παράλληλα, στο όνομα της διεθνοποίησης των ελληνικών ιδρυμάτων τα πτυχία χάνουν την ισχύ τους ενώ εισάγεται ένα νέο μοντέλο όπου ο κάθε φοιτητής συμπληρώνει δεξιότητες με τις οποίες βγαίνει στην αγορά εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο σαμποτάρεται οποιαδήποτε προσπάθεια διεκδίκησης για επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων με βάση τα πτυχία και δημιουργούν εργαζομένους έρμαια της εκάστοτε εργοδοσίας. Η κυβέρνηση πιστή στο δόγμα ''όλα στις αγορές'' δημιουργεί τον εργαζόμενο του αύριο, εξειδικευμένο, συνηθισμένο σε εξοντωτικούς ρυθμούς εργασίας και χωρίς κανένα περιθώριο να διεκδικήσει ακόμα και τα στοιχειώδη.

Σε μία περίοδο τόσο έντονων κοινωνικών αντιπαραθέσεων οι φοιτητές οφείλουν να στηρίξουν τις πληττόμενες ομάδες και να πάρουν ξεκάθαρη θέση ενάντια στην κοινωνική αδικία. Σε αυτήν την συγκυρία η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση λειτουργεί σαν εργαλείο για την κυβέρνηση προκειμένου να κλείσει μία και καλή το ανοιχτό μέτωπο με το φοιτητικό κίνημα και να το απομονώσει από τις ευρύτερες κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Οι φοιτητές στην Ελλάδα έχουν επιλέξει, έχουν διεκδικήσει, και έχουν καταφέρει να έχουν λόγο για τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα του τόπου, ενώ παράλληλα έχουν πίσω τους μια μακρά παράδοση νικηφόρων κινηματικών διαδικασιών. Μία παράδοση που όλοι μας πρέπει σήμερα να υπερασπιστούμε.

Οι φοιτητές δεν πρέπει να μείνουν άπραγοι μπροστά σε αυτήν την άνευ προηγουμένου επίθεση στα δικαιώματά τους. Είδη, ξεκινώντας από τους φοιτητικούς συλλόγους του Ρεθύμνου έχει παρθεί μία πρωτοβουλία για μία σειρά κινητοποιήσεων και την οργάνωση μίας “αντισυνόδου” αντιπαραθετικά με την σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο το προσεχές Σαββατοκύριακο. Αυτός θα είναι για όλους εμάς ένας πρώτος κόμβος αντιπαράθεσης με την Υπουργό, στον οποίο πρέπει να έχουμε μία ηχηρή παρουσία, δίνοντας έτσι 'ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε όλους αυτούς που “πειραματίζονται” με το μέλλον μας. Τώρα πρέπει να υψώσουμε το ανάστημά μας, να εναντιωθούμε στην κυρίαρχη πολιτική και για την περίοδο που θα ακολουθήσει να κάνουμε, με κάθε τρόπο, κατανοητό σε όλους πως δεν θα μείνουμε άπραγοι στο ξεπούλημα των ζωών μας. Η κυβέρνηση επιμένει να κάνει σχέδια χωρίς να μας λογαριάζει, ας βρεθούμε μαζικά μπροστά τους ισχυροί και αποφασισμένοι για να θέσουμε τα δικά μας όρια και να τους θυμίσουμε ότι είμαστε παρόντες. Είναι στο χέρι μας!

Όταν η αδικία γίνεται νόμος...

                       Η αντίσταση γίνεται καθήκον!

Α Ν . Α . Δ Ρ Α Σ Η – Α Ρ . Ε Ν . Π λ η ρ ο φ ο ρ ι κ ή ς

ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!

Το προηγούμενο διάστημα ζήσαμε μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Οι εργαζόμενοι ασφυκτιώντας από τα μέτρα που φέρνει το ΔΝΤ βγήκαν στους δρόμους και έκαναν πετυχημένες απεργίες. Στη γενική απεργία της Τετάρτης 5 Μάη στο δρόμο βρέθηκαν 300.000 κόσμου σε μια μαχητική διαδήλωση που έδωσε μια βροντερή απάντηση στην επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας. Την Παρασκευή 23/4 η κυβέρνηση εξήγγειλε δια του ίδιου του πρωθυπουργού την απόφαση να προσφύγει στον μηχανισμό της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. για την αντιμετώπιση της κρίσης. Την Πέμπτη 6/5 η κυβέρνηση με τη διαδικασία του κατ' επείγοντος ψηφίζει με τη στήριξη του ΛΑΟΣ το νομοσχέδιο που εντάσσει την Ελλάδα σ' αυτό τον μηχανισμό. Πρόκειται για ένα εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας, αφού όλους τους μήνες από την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, η προσφυγή στο ΔΝΤ γίνεται με μικρά-μικρά βήματα. Ένα εξάμηνο τώρα με πολλά επικοινωνιακά κόλπα το ΠΑΣΟΚ μαζί με όλους τους συμμάχους του προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ¨η μόνη λύση για τη σωτηρία της χώρας¨, μια λύση που δεν επιλέγει η ¨σοσιαλιστική κυβέρνηση¨ αλλά μας αναγκάζει σε αυτή η Ε.Ε. 

Όσο και να θέλει όμως η κυβέρνηση να αποποιηθεί τις ευθύνες της, οι μέχρι τώρα πολιτικές της είναι αυτές που οδήγησαν σε αυτό το οικονομικό αδιέξοδο. Και η πολιτική επιλογή να καταφύγει η χώρα στην άβυσσο του ΔΝΤ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει την κρίση όχι για την υπεράσπιση των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά για να παγιώσει μέσα από αυτή ένα νέο μοντέλο εργαζομένου που θα είναι πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο με λιγότερα δικαιώματα. Και σαν να μην έφταναν ολ' αυτά η κυβέρνηση προωθεί το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για την απορύθμιση περεταίρω των εργασιακών σχέσεων.

Το ΔΝΤ, λοιπόν, για να μας δανείσει έχει βάλει κάποιους συγκεκριμένους όρους. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς είναι:

• Περικοπή μισθών (13ου και 14ου) στο δημόσιο.   
• Μείωση αποδοχών και στον ιδιωτικό.   
• Πάγωμα κατώτατου μισθού.
• Απελευθέρωση απολύσεων.
• Μηδενικές προσλήψεις ακόμα και σε ¨ευαίσθητους¨ τομείς (πχ υγεία, παιδεία).     
• Αλλαγή τρόπου υπολογισμού συντάξεων με σκοπό την περαιτέρω μείωσή τους.
• Κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων.
• Αύξηση έμμεσων φόρων.
•Περαιτέρω ελαστικοποίηση των μορφών εργασίας.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ  ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕΙΡΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
Μαζί αλλά και ως συνέχεια των παραπάνω, την Παρασκευή 9/4 το Συμβούλιο της Επικρατείας ήρθε να ρίξει το τελειωτικό χτύπημα στους φοιτητές και μελλοντικούς εργαζόμενους κρίνοντας συνταγματικό το Προεδρικό Διάταγμα(που συνυπογράφουν και η Α. Διαμαντοπούλου και ο Γ. Παπανδρέου ) που ενσωματώνει την κοινοτική οδηγία 36/05. Με το παραπάνω διάταγμα αναγνωρίζονται τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολεγίων και κέντρων ελευθέρων σπουδών (προφανώς ιδιωτικών συμφερόντων) που λειτουργούν ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων στην χώρα μας. Τα παραπάνω ιδρύματα παρέχουν ακαδημαϊκή λειτουργία πολύ αμφιβόλου ποιότητας ενώ ταυτόχρονα δεν αποτελούν τίποτα άλλο από εμπόριο ελπίδας για όσους δεν κατάφεραν να επιτύχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Στην πράξη τα Κ.Ε.Σ. παρέχουν, με το αζημίωτο, πτυχία πολύ περιορισμένου γνωστικού αντικειμένου, παράγοντας αντίστοιχα εξειδικευμένους εργαζομένους έκθετους στις διαθέσεις της αγοράς εργασίας.  

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι μια τυχόν εξίσωση των Κ.Ε.Σ. με τα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας θα σημαίνει μια εξίσωση προς τα κάτω, τόσο σε ό,τι αφορά την ποιότητα της παρεχόμενης γνώσης, αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά τα μελλοντικά μας εργασιακά δικαιώματα. Η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων κολεγίων τριετούς φοίτησης έρχεται να δημιουργήσει απόφοιτους δύο ταχυτήτων κατακερματίζοντας τις συλλογικές εργασιακές διεκδικήσεις τους. Πιο συγκεκριμένα, οι απόφοιτοι των κολεγίων θα μπορούν πλέον να εγγράφονται στα επιμελητήρια (πχ. οικονομικό επιμελητήριο, τεχνικό επιμελητήριο) και τους συλλόγους (πχ. ιατρικός/δικηγορικός σύλλογος) και θα έχουν έτσι και το δικαίωμα για συμμετοχή στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Γνωρίζουμε ότι κανένας δεν αναγκάζει την κυβέρνηση να αφήνει τα ΚΕΣ να λειτουργούν. Μπορεί να τους στερήσει τις άδειες λειτουργίας και αυτό δεν αντιβαίνει σε κανένα δίκαιο. Όλο αυτό το διάστημα η απερχόμενη κυβέρνηση προσπαθούσε να μας πείσει ότι δεν μπορεί να πάει κόντρα στις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό που δεν μας έλεγε όμως είναι ότι το Κοινοτικό δίκαιο μπορεί να υπερισχύει των ελληνικών νόμων, όχι όμως και του Συντάγματος. Άλλωστε ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αυτή που έδωσε άδεια λειτουργίας στα  ΚΕΣ αλλά και αυτή που θέσπισε το εκπαιδευτικό σύστημα που άφηνε χιλιάδες νέους εκτός ΑΕΙ ή ΤΕΙ.

Για να διευρυνθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου η κυβέρνηση συνεχίζει να ακολουθεί τις ίδιες καταστροφικές νεοφιλελεύθερες επιλογές που οδήγησαν στην κρίση εμπορευματοποιώντας σταδιακά όλα τα δημόσια αγαθά (παιδεία, υγεία, ασφάλιση) και στερώντας από εμάς αυτονόητα δικαιώματα. Η αναγνώριση της οδηγίας για τα ΚΕΣ είναι αυτή που προλειαίνει το έδαφος και για τη μελλοντική συνταγματική νομιμοποίηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Παράλληλα το νομοσχέδιο που κατέθεσε πρόσφατα η Διαμαντοπούλου αποτελεί την πιο σφοδρή επίθεση στην εργασιακή μας προοπτική, την πιο ξεκάθαρη κίνηση για ένα σχολείο προσανατολισμένο στις ανάγκες της αγοράς.

ΤΑ ΒΑΡΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Παρ όλη λοιπόν την κοινωνική αναταραχή που έχει ξεσπάσει το προηγούμενο διάστημα με τις εργατικές κινητοποιήσεις των σωματείων, η κυβέρνηση φαίνεται να προχωρά ολομόναχη στην υλοποίηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της οδηγώντας τη χώρα στα χέρια των κερδοσκόπων στη σκιά του Δ.Ν.Τ. Ενώ οι παλινωδίες συνεχίζονται με την τακτική του ΠΑΣΟΚ που αντί να έχει ως αποτέλεσμα την πτώση των  spreads(που είναι συνάρτηση των επιτοκίων δανεισμού) οδηγεί στην αύξηση τους ,ακριβώς μετά από κάθε παρέμβαση της κυβέρνησης. Ενώ τα αδιέξοδα αυτής της πολιτικής φαίνονται από το γεγονός  ότι το ΠΑΣΟΚ προβάλλει πλέον, ως μόνη λύση για την πτώση των επιτοκίων και τη διέξοδο από αυτήν την κρίση την περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και το ξεπούλημα του όποιου δημόσιου πλούτου έχει απομείνει. Η ειρωνεία όμως δεν σταματάει εδώ, την ίδια στιγμή που άνθρωποι του μόχθου ,όπως ήταν τα λόγια του πρωθυπουργού, θυσιάζουν το μισθό τους στο βωμό της εθνικής οικονομίας σαν να ήταν και αυτοί διαχειριστές στη φιλελεύθερη οικονομία που οδηγήθηκε στην κρίση. Η κυβέρνηση δίνει 15 από τα 28 δις βοήθειας στις τράπεζες για να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν πάνω στο εθνικό χρέος, χωρίς καμία εγγύηση για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

Η σημερινή κυβέρνηση προτίμησε να εξαπατήσει το λαό με υποσχέσεις και δήθεν παροχές, ωραία λόγια για πράσινη ανάπτυξη και δικαιοσύνη. Μετά την συστηματική προσπάθεια για μια κοινωνία αποπροσανατολισμένη και φοβισμένη από την προπαγάνδα Κυβέρνησης – ΜΜΕ, έρχεται το ΠΑΣΟΚ να εφαρμόσει την πιο ακραία νεοφιλελεύθερη συνταγή εξόδου από την οικονομική και δημοσιονομική κρίση. Συνταγή που αποτελούσε διακαή πόθο του αστικού συνασπισμού εξουσίας για πολλά χρόνια. Την ίδια νεοφιλελεύθερη συνταγή που ήθελε να ακολουθήσει η ΝΔ, την ίδια συνταγή που δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, τις ανάγκες των επιχειρήσεων και των τραπεζών. Το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας & Ανάπτυξης που κατέθεσε η Κυβέρνηση στην Ε.Ε. για την αντιμετώπιση δήθεν των προβλημάτων στην οικονομία υλοποιεί ακριβώς αυτή τη συνταγή (μείωση του εισοδήματος, πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο, μείωση συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας).

Όμως αυτό δεν ήταν αρκετό καθώς ψηφίστηκε από ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ με τη διαδικασία του κατεπείγοντος το 3ο και πιο σκληρό πακέτο οικονομικών μέτρων που προβλέπει μεταξύ άλλων: Μείωση στο δώρο του Πάσχα, επίδομα αδείας, δώρο των Χριστουγέννων, Περικοπή στα επιδόματα των Δημοσίων Υπαλλήλων και στον μισθό των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ, πάγωμα των συντάξεων, αύξηση του κύριου συντελεστή ΦΠΑ από 19% σε 21%, περεταίρω αύξηση στον φόρο των καυσίμων. . Μιλάμε δηλαδή για περικοπή αθροιστικά 1 με 2 μισθών στο σύνολο των εργαζομένων, πτώση της αγοραστικής τους δύναμης και μετάβαση σε καταστάσεις που επικρατούσαν πριν 20 και 30 χρόνια.

Τα μέτρα αποδεικνύουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτή της ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ, προφασιζόμενο την πίεση της Ε.Ε., κατάφερε μέσα σε λιγότερο από τέσσερις μήνες διακυβέρνησης να περάσει τόσα πολλά αντεργατικά μέτρα και ντιρεκτίβες που άλλες δεδηλωμένα συντηρητικές και δεξιές κυβερνήσεις δεν θα τα κατάφερναν με τόση ευκολία και άνεση. Με όχημα τις επικλήσεις για εθνική ομοψυχία και ενότητα δημιουργείται ένα σκηνικό εθνικής και κοινωνικής συναίνεσης που έχει έναν και μοναδικό σκοπό: την κρίση να την πληρώσει ο κόσμος της δουλειάς. Το τι συμβαίνει είναι φανερό, οι τράπεζες συνεχίζουν να κερδοφορούν, οι εργοδότες βλέπουν τα όνειρα χρόνων να γίνονται πραγματικότητα, η εκμετάλλευση των εργαζομένων θα γίνει πιο σκληρή και τα κέρδη των επιχειρήσεων θα αυξηθούν…όλα καλά για το κεφάλαιο…Οι εργαζόμενοι από την άλλη, και θα πληρώσουν τώρα την κρίση και θα δουλεύουν με πολύ χειρότερους όρους για τα επόμενα 20 χρόνια. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, stage, part-time), τη σταδιακή κατάργηση του 8ώρου και τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος έρχονται να πάρουν πίσω και τις στοιχειώδεις ακόμα κατακτήσεις του εργατικού κινήματος.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση στην οποία οδηγείται η κοινωνία είναι αναγκαίο να συνεχιστεί η αντεπίθεση της νεολαίας και των εργαζομένων. Να μην υπάρξει καμία συναίνεση της ελληνικής κοινωνίας στην κυβέρνηση, τις επιταγές της ΕΕ και σ’ αυτούς που μας ετοιμάζουν ένα μέλλον χωρίς προοπτική. Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά αυτή η επίθεση πρέπει το μαζικό κίνημα -και όχι αποκλειστικά το εργατικό ή το φοιτητικό- να δώσει έναν ενιαίο, συντονισμένο και μεγάλο αγώνα. Να συντονιστούμε με τους καθηγητές-τριες και τους εργαζομένους-ες που πλήττονται και με οποιοδήποτε καταπιεζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Να συντονιστούμε με τα πρωτοβάθμια σωματεία απονομιμοπιώντας πολιτικά τις ξεπουλημένες ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Να δημιουργήσουμε ισχυρούς και υπαρκτούς δεσμούς με το εργατικό κίνημα. Οι συνθήκες είναι εξαιρετικά κρίσιμες και η παραμικρή αποδυνάμωση του κινήματος συνιστά έγκλημα. Και εδώ καλούμε όλες τις δυνάμεις του κινήματος που βρεθήκαμε μαζί στους αγώνες των τελευταίων χρόνων αλλά και όποιον και όποια θέλει να αντισταθεί και να αγωνιστεί ενάντια στο σφαγείο του ΔΝΤ, στο κυβερνητικό πρόγραμμα σταθερότητας για να ανατραπούν τα νέα μέτρα της ντροπής,να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και να συνεχίσουμε τον μαζικό και ενωτικό αγώνα.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

• Να παρθούν πίσω τα σκληρά οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, να αποσυρθεί το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου.
• Άμεση απεμπλοκή από το μηχανισμό “στήριξης” ΔΝΤ-ΕΕ
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του  ΑΕΠ
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
• Να μην εφαρμοστεί το προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους, αναβάθμιση πανεπιστημιακών τυπογραφείων
• Να αποσυρθεί άμεσα ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός. Καμία συγκρότηση 4ετών επιχειρηματικών προγραμμάτων.
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο.
• Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης
• Να καταργηθεί ο νέος νόμος για την έρευνα, να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά
• Κατάργηση των νόμων για Αξιολόγηση, ΔΟΑΤΑΠ, ΙΔΒΕ
• Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό,
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών από τον προϋπολογισμό τώρα που λήγουν τα ΕΠΕΑΕΚ
• Διανομή παλιών θεμάτων και λύσεων από τη Γραμματεία
• Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής χωρίς όριο μαθημάτων
• Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία
• Όχι στα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα που πλήττουν τους νέους εργαζόμενους
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου
• Ενίσχυση της εσωτερικής δημοκρατίας στα Ιδρύματα-αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης στο 100% των μελών ΔΕΠ
• Καμιά προσπάθεια περιστολής του Πανεπιστημιακού Ασύλου
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση – Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:

• Συμμετοχή την Πέμπτη 20/5 στην πορεία που καλούν ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και Πρωτοβάθμια Σωματεία και κατάληψη της σχολής την ημέρα αυτή.

 ΑΝ.Α.ΔΡΑΣΗ – Πληροφορικής