Στο δρόμο του Δεκέμβρη βαδίζουμε ξανά

Την Κυριακή 6 και τη Δευτέρα 7 Δεκέμβρη χιλιάδες νέοι και νέες διαδήλωσαν ενάντια στη στοχοποίηση των δικαιωμάτων μας σε παιδεία, εργασία και δημοκρατικές ελευθερίες. Παρά το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιέργησε με συνέπεια ο κ Χρυσοχοΐδης και τα περισσότερα ΜΜΕ, ο κόσμος της δουλειάς και η νεολαία με τη μαζική τους παρουσία στο δρόμο απέδειξαν οτι όλα τα ερωτήματα που ανέδειξε ο περυσινός Δεκέμβρης είναι ακόμα ζωντανά και επίκαιρα. 

 

Σε αυτή τη μαζική κινητοποίηση ο κατασταλτικός μηχανισμός απάντησε σύμφωνα με το “δόγμα Χρυσοχοΐδη” οξύνοντας κατακόρυφα τη βία, με αναίτιες αθρόες προσαγωγές, προληπτικές συλλήψεις, εισβολή σε κοινωνικά στέκια, έφοδο με τις μηχανές της ομάδας Δ στα μπλοκ των διαδηλωτών και τραυματισμό διαδηλωτών. Σε μια τέτοια τυφλή έφοδο της αστυνομίας συνελήφθη και κατηγορείται άδικα και ένας συνάδελφός μας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας θύμισε οτι η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των κυβερνώντων απέναντι στο μαζικό κίνημα.

Είδαμε οτι η εξέγερση του Δεκέμβρη φοβίζει ακόμα τους φανατικούς πιστούς στο δόγμα των αγορών, αυτούς που μας καλούν να πληρώσουμε την κρίση τους και έχουν βάλει στόχο την υπονόμευση των δικαιωμάτων μας σε όλα τα επίπεδα.

Όμως η επίθεση δεν σταματάει εδώ. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ανόιγει το ασφαλιστικό ζήτημα στην κατεύθυνση της κατάργησης του δημόσιου χαρακτήρα του, προαναγγέλει πάγωμα των μισθών, ενώ συνεχίζει επάξια την πολιτική πριμοδότησης των ιδιωτικών συμφερόντων στην εκπαίδευση και της αναγνώρισης των ΚΕΣ. 

 

Ακριβώς επειδή οι καλοί μας άρχοντες γνωρίζουν ότι όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες επιτίθενται ανευ προηγουμένου στα δημοκρατκά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες για να “αντιμετωπίσουν” νέες κινητοποιήσεις που θα αναπτυχθούν και στο έδαφος της οικονομικής κρίσης. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο και η ποινικοποίηση όλων των συλλογικών διαδικασιών στους φοιτητικούς συλλόγους. Η παρουσίαση των σχολών ως εκτροφεία βίας, η εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στο ΑΠΘ και σε χώρους ασύλου στο ΕΚΠΑ και η συστηματική προσπάθεια κατάργησης του ασύλου αποτελούν κεντρική πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των κατασταλτικών μηχανισμών. Σε αυτή την πολιτική προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες όσοι προβαίνουν σε ενέργειες όπως η επίθεση στον πρύτανη του ΕΚΠΑ και σε πράξεις τυφλής βίας που καμία σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, τις πρακτικές και τις επιδιώξεις του. 

 

Το φοιτητικό κίνημα θα σταθεί στην πρώτη γραμμή υπεράσπισης των δημοκρατικών και λαϊκών ελευθεριών. Θα μας βρούν απέναντί τους με μαζικόυς ανυποχώρητους αγώνες.

Ο αγώνας μας για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους και όλες, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρέπεια συνεχίζεται.

Καλούμε σε Γενική Συνέλευση του συλλόγου την Τρίτη 15/12.

ΑΝ.Α.ΔΡΑΣΗ – Δίκτυο Πληροφορικής

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΜΕΡΕΣ

Η συμπλήρωση ενός χρόνου σε λίγες μέρες από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μας βρίσκει σε μια συγκυρία όπου τα προβλήματα του κόσμου της νεολαίας και της εργασίας ολοένα και οξύνονται. Ένα χρόνο μετά το Δεκέμβρη οι λόγοι της εξέγερσης συνεχίζουν να υπάρχουν.

Η νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά τις γενικόλογες φιλολαϊκές εξαγγελίες (επιδόματα αλληλεγγύης κλπ), δεν έχει κάποια διαφορετική πολιτική από αυτήν της Ν.Δ. Δεν είναι τυχαίο ότι δεσμεύτηκε απέναντι στην Ε.Ε. για μια «επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα», που περιλαμβάνει αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών, φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, ελαστική εργασία, εκπαίδευση προσαρμοσμένη στην αγορά και φυσικά καταστολή για όσους αντιστέκονται σε αυτά τα μέτρα. Την ιδία στιγμή η νεολαία καλείται να αντιμετωπίσει ελαστικές σχέσεις εργασίας με την απειλή της συνεχώς αυξανόμενης ανεργίας.

Σε αυτό το σκηνικό, το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα αλλά και η αριστερά καλούνται να συντονίσουν και να οργανώσουν με τον καλύτερο τρόπο την οργή της νεολαίας τις μέρες του Δεκέμβρη. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να εκφραστεί η οργή με μια τεράστια ενωτική διαδήλωση νεολαίας και εργαζομένων, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε κάθε πόλη. Να οργανωθεί μια εργάσιμη μέρα κινητοποίησης που με απεργίες και καταλήψεις θα κινητοποιηθεί η κοινωνία με αιχμηρά και επίκαιρα συνθήματα.

Η νεολαία σήμερα εξακολουθεί να βλέπει το δικαίωμα της σε δημόσια δωρεάν παιδεία να περιστέλλεται και την υποχρηματοδότησή της να έχει γίνει κανόνας. Η αναγνώριση των κολεγίων και η ισοτίμηση των πτυχίων τους με αυτά των ΑΕΙ ουσιαστικά μεταλλάσσει την παιδεία από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα, έρχεται και να βάλει το δημόσιο πανεπιστήμιο υπό τη συνεχή πίεση του να προσαρμόζεται στις ανάγκες της αγοράς. Την ίδια στιγμή οι μαθητές βλέπουν ότι τα σχολεία τους έχουν μετατραπεί σε εξεταστικά κέντρα και αυταρχικά εκπαιδευτήρια. Τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο ενώ οι οικογένειές τους δαπανούν υπέρογκα ποσά, ξέροντας ότι λόγώ της βάσης του 10 μπορεί να κοπούν.

Συγχρόνως η νεολαία βιώνει εργασιακές σχέσεις σύγχρονου μεσαίωνα, ενώ η ανεργία παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Η απόλυση χιλιάδων επισφαλώς εργαζόμενων (stagers, συμβασιούχοι, ωρομίσθιοι) από το δημόσιο τομέα σε συνδυασμό με την επέκταση αυτής της μορφής εργασιακών σχέσεων (ενοικιαζόμενοι, εργαζόμενοι με μπλοκάκι) στον ιδιωτικό χωρίς καμία ασφάλιση και δικαιώματα, οι μισθοί των 700 ευρώ και οι απολύσεις, συχνά εντελώς αυθαίρετες είναι η κατάσταση που βιώνει σήμερα η νεολαία. Ταυτόχρονα συνολικά ο κόσμος της εργασίας καλείται να σηκώσει τα βάρος της εξόδου από την κρίση, καλείται να δει τα ήδη υποβαθμισμένα εργασιακά του δικαιώματα να συρρικνώνονται.

Ταυτόχρονα τα περιστατικά όπου τα δημοκρατικά δικαιώματα καταπατώνται βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. Από την αστυνομοκρατία και τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, που κοστίζουν μέχρι και ανθρώπινες ζωές μέχρι και την εδώ και καιρό ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του άσυλου η καταστολή ολοένα και περισσότερο είναι η απάντηση σε όσους συλλογικά αντιστέκονται. Δείγματα γραφής άλλωστε έδωσε και το «δόγμα Χρυσοχοΐδη» κατά την πορεία του Πολυτεχνείου με τις αναίτιες αθρόες προσαγωγές διαδηλωτών με μόνο σκοπό την τρομοκράτηση του κινήματος.

Αυτη η καταστάση όμως αφορά ολόκληρη την κοινωνία, όλους τους εργαζόμενους. Και εδώ υπάρχουν αιτήματα που να καλύπτουν τις ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας, όπως: να μην πληρώσουμε εμείς τη κρίση τους, αύξηση των κοινωνικών δαπανών (άλλη μια μάχη εν όψει νέου προϋπολογισμού), πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις με πλήρη δικαιώματα (και όχι stage, συμβασιούχοι).

Ταυτόχρονα όμως αυτές τις μέρες η συκοφαντία για το ξεσηκωμό της νεολαίας θα εντείνεται, όπως και η επίθεση στο πανεπιστημιακό άσυλο, η συζήτηση για τα «επεισόδια» και τους «κουκουλοφόρους». Πάνω απ’ όλα λοιπόν οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη με τα ζητήματα που αυτές ανέδειξαν (κρίση, παιδεία, εργασία, περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών) χρειάζονται υπεράσπιση και στήριξη απο όλους και όλες.

Καλούμε όλες και όλους στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών την Τετάρτη 25/11. Για να ανοίξουμε το δρόμο που χάραξε ο Δεκέμβρης. Καλούμε σε καταλήψη της σχολής, σε συμμετοχή σε όλες τις εξωστρεφείς δράσεις που θα αποφασίσουν οι μαζικοί φορείς και το φοιτητικό κίνημα, σε πορεία στις 6 και 7 Δεκέμβρη. Γιατί ο δρόμος έχει τη δική μας ιστορία!

ΑΝ.Α.ΔΡΑΣΗ – Δίκτυο Πληροφορικής