Ή εμείς ή αυτοί!
Ζούμε σε μία περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε ελληνικό επίπεδο. Μια σειρά πολιτικών, που τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους και την νεολαία σε αλλεπάλληλα αδιέξοδα και στα όρια της επιβίωσης στην χώρα μας, έρχονται τώρα να οδηγήσουν σε κρίση την Ισπανία, την Ιταλία, το Βέλγιο, ακόμα και την Γαλλία. Το όλο ευρωπαϊκό εγχείρημα, μοιάζει μετέωρο. Στην ουσία η Ευρώπη είτε θα επανιδρυθεί σε κοινωνική βάση, κάτω από την πίεση των λαών και των κοινωνικών κινημάτων, είτε θα πάψει να υπάρχει. Άλλωστε, πέρα από όλα τα άλλα, η νεοφιλελεύθερη στρατηγική της Ε.Ε. έχει επιτρέψει στον εθνικισμό, τον νεοφασισμό και τον ρατσισμό να γίνουν μέρος της κυρίαρχης πολιτικής ατζέντας (κάτι που αποτυπώνεται γλαφυρά και από την συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου). Απέναντι στα εκβιαστικά διλήμματα που θέτουν οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις σε Ελλάδα και Ευρώπη για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, η μόνη απάντηση είναι ότι «δεν υπάρχει σωστή απάντηση σε λάθος ερώτηση». Και η σωστή ερώτηση είναι αν από την ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση, θα σωθούν οι κοινωνίες ή οι αγορές.
Παράλληλα σε λίγες μέρες συμπληρώνονται τρία χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ειδικό φρουρό, στις 6 Δεκεμβρίου 2008. Αυτό το περιστατικό αποτέλεσε το έναυσμα ενός πρωτοφανούς κοινωνικού ξεσπάσματος, με εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, το οποίο αναπτύχθηκε ταυτόχρονα και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν περιορίστηκε όμως εντός των συνόρων αλλά κατάφερε να «εκπέμψει» το μήνυμα της αμφισβήτησης των όρων με τους οποίους καλείται η νεολαία, κατά κύριο λόγο, να ζήσει σε όλη την Ευρώπη αλλά και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Ο αυθόρμητος χαρακτήρας, η συμμετοχή κοινωνικών ομάδων που μέχρι τώρα ήταν αποκλεισμένες από οποιαδήποτε διεκδίκηση, η μαζικότητα και η διάρκεια των κινητοποιήσεων συγκρότησαν ένα εκρηκτικό μείγμα που κατάφερε να αναδείξει ζητήματα και να χαράξει διαχωριστικές γραμμές στο πολιτικό τοπίο και την κοινωνία.
Τρία χρόνια μετά τον Δεκέμβρη του ‘08 οι αιτίες που γέννησαν αυτήν την εξέγερση συνεχίζουν να υπάρχουν, ενώ οι πολιτικές που πλήττουν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα στην χώρα μας εξειδικεύονται μέσω του νέου προϋπολογισμού, της νέας δανειακής σύμβασης, της συμφωνίας στις 27 Οκτωβρίου και της περαιτέρω επίθεσης στα εναπομείναντα κομμάτια του δημόσιου τομέα.
ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
Η χώρα μας βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη δύνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει για κάτι που δεν ευθύνεται ο ίδιος, καταδικαζόμενος στη βαρβαρότητα. Δανειακές συμβάσεις, «κουρέματα» και συνεχώς νέα μέτρα που οδηγούν πρακτικά στη χρεοκοπία του λαού, ενώ αυξάνουν τα κέρδη των τραπεζιτών. Επιγραμματικά μπορούμε να αναφέρουμε τη μείωση των μισθών κατά 60%, τις περικοπές στις συντάξεις και στις κοινωνικές παροχές, την επιβολή της εργασιακής εφεδρείας η οποία ισοδυναμεί με απόλυση, την κατάργηση κλαδικών και συλλογικών συμβάσεων, καθώς και τα φοροεισπρακτικά χαράτσια (π.χ. χαράτσι για τα ακίνητα). Μέτρα που πάρθηκαν από μια κυβέρνηση που έχει απολέσει προ πολλού τη δημοκρατική της νομιμοποίηση – το «λεφτά υπάρχουν» και οι προεκλογικές δεσμεύσεις για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις μετατράπηκαν στην πιο σκληρή επίθεση στα μόνιμα υποζύγια, φοιτητές, μισθωτούς, συνταξιούχους – και τα οποία οδηγούν σε μαζικές εκφράσεις της αγανάκτησης των κομματιών της κοινωνίας που πλήττονται. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις 19 και 20 Οκτώβρη – οι πιο μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις της μεταπολίτευσης -, καθώς και η ματαίωση των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου από κόσμο που αποφάσισε να διαδηλώσει αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Αυτή η πίεση του λαϊκού παράγοντα είναι που οδήγησε πρακτικά στην πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, την φρενήρη ναδιάταξη του πολιτικού συστήματος και την μετέπειτα συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ). Μιας μη δημοκρατικά νομιμοποιημένης κυβέρνησης που πρακτικά έρχεται για να επιβάλει με σκληρότερους όρους τα συμφέροντα των ισχυρών οικονομικών κύκλων σε Ελλάδα και Ευρώπη, έχοντας για πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη.
Το κίνημα κατά του «χαρατσιού» της ΔΕΗ
Το κίνημα κατά της κτηνωδίας του χαρατσιού με την απειλή στέρησης ενός κοινωνικού αγαθού όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα πήρε πλέον μεγάλες διαστάσεις με διεθνή αντίκτυπο. Δεκάδες δήμοι μπήκαν μπροστά για να υπερασπιστούν τους φτωχούς δημότες τους, που διαβιούν χωρίς θέρμανση και απειλούνται με διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος μέσα στο χειμώνα. Τα συνδικάτα με επικεφαλής τη ΓΕΝΟΠ, δήμοι, κοινωνικοί και επιστημονικοί φορείς δημιούργησαν ένα υψηλό φράγμα που υποχρεώνει την κυβέρνηση σε αναδίπλωση.
Στην παιδεία
Η επέμβαση της κυβερνητικής πολιτικής στο πανεπιστήμιο δεν είναι τυχαία. Η λειτουργία του ως του βασικού ιδεολογικού μηχανισμού που δημιουργεί τους αυριανούς εργαζομένους καθιστά την εκπαιδευτική ’’μεταρρύθμιση’’ κομβική για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Με το πρόσχημα της αδιαφάνειας και ντυμένη με το μανδύα της προόδου η κυβέρνηση (με συμμάχους φυσικά τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και το ΔΗΣΥ) δημιουργεί το πανεπιστήμιο της εξειδίκευσης, του φόβου και της πειθαρχίας, των επισφαλών και ευέλικτων εργαζομένων. Η κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου με την εμπλοκή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων στη διοίκησή του, η εξάρτηση της χρηματοδότησης από την ιδιωτική πρωτοβουλία, η ουσιαστική υποβάθμιση και εντατικοποίηση των σπουδών και η κατάργηση του ασύλου, είναι κάποια βασικά σημεία αίσχους του νόμου Διαμαντοπούλου. Ήδη χρηματοδοτούν μέσω των σπουδαστικών κουπονιών με 44.εκατ. ευρώ τα ΙΕΚ κάνοντας ολοφάνερο ότι εσκεμμένα υποχρηματοδοτούν τη δημόσια παιδεία (σχολεία χωρίς βιβλία, μειώσεις στα συγγράμματα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, συγχωνεύσεις και κλείσιμο σχολών, διάλυση της τεχνικής εκπαίδευσης) με σκοπό να προωθήσουν λογικές διδάκτρων και εξάρτησης των πανεπιστημίων από επιχειρηματικά συμφέροντα. Φτιάχνουν ένα πανεπιστήμιο που θα υπηρετεί τον πολλαπλασιασμό των κερδών τους και όχι την κάλυψη των αναγκών μας.
Ήδη αυτή τη στιγμή σε μια σειρά ΑΕΙ (ανάμεσα σε αυτά και το ΕΚΠΑ) έχουν συγκροτηθεί πενταμελής επιτροπές από τους ελάχιστους πρόθυμους που βρέθηκαν να τις στελεχώσουν και που έχουν σαν μοναδικό στόχο την συγκρότηση των νέων Συμβουλίων Διοίκησης, με την συμμετοχή παραγόντων εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας. Άμεσος στόχος τόσο του δικού μας συλλόγου, όσο και των υπολοίπων πρέπει να είναι η παρεμπόδιση στην πράξη κάθε πρωτοβουλίας και απόφασης αυτών των οργάνων.
Τι έχουμε μπροστά μας…
Η νέα Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας ούτε αγαθές προθέσεις έχει, ούτε το "κοινό" καλό προωθεί. Συνεχίζουν το έργο της Μνημονιακής Κυβέρνησης ΠΑ.ΣΟ.Κ.-Τρόικα, στην κατεύθυνση της επίθεσης ενάντια στα χαμηλότερα στρώματα και περικοπής των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Συγκροτείται με αυτό τον τρόπο ένα ιδιότυπο κράτος έκτακτης ανάγκης, με σκοπό την επιβίωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στην Ελλάδα και κατ επέκταση στην Ευρώπη. Όποια διέξοδο κι αν αναζητήσουν, εμείς τους θυμίζουμε ότι οι νεοφιλελεύθερες αυτές πολιτικές δεν έχουν καμία νομιμοποίηση στο λαό. Όπως καμία νομιμοποίηση δεν έχει και η σύνθεση της νέας, όπως και της προηγούμενης κυβέρνησης! Στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε το μόνο πράγμα που μπορούμε να αντιτάξουμε είναι μια ολομέτωπη αντίσταση. Εμείς που ως φοιτητές έχουμε αναρίθμητους λόγους να αγωνιστούμε ενάντια στην κυβέρνηση της «εθνικής σωτηρίας» και την πολιτική της, πρέπει να συνταχθούμε στο πλευρών των εργαζομένων, αυτών που συμμετέχουν σε συνελεύσεις στις γειτονιές και όλοι μαζί να συγκροτήσουμε ένα μαζικό κίνημα που θα διεκδικήσει μια πιο δίκαιη και ελεύθερη κοινωνία, ένα κίνημα που θα γεννήσει τις δομές για την κοινωνία και το πανεπιστήμιο των αναγκών μας. Απέναντι στα μέτρα και την καταστολή προτάσσουμε τη συμμετοχή μας σε διαδηλώσεις, πορείες, συνελεύσεις, απεργίες. Να αγωνιστούμε συλλογικά και ενωτικά για να μπλοκάρουμε τη νέα φορολεηλασία σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων, την ισοπέδωση των μισθών σε δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, την απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων μέσω των διαδοχικών κυμάτων εργασιακής εφεδρείας, με την πρώτη δόση να ξεκινάει την ερχόμενη εβδομάδα.
Απαιτούμε την άμεση ανατροπή της νεοσύστατης κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» που έρχεται να επιβάλει εξίσου αντιλαϊκά, αν όχι σκληρότερα, μέτρα με αυτήν του ΠΑΣΟΚ. Να ανατραπούν αυτοί και οι πολιτικές τους, οι πολιτικές των μνημονίων, της λιτότητας, της κοινωνικής εξαθλίωσης.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
· Συμμετοχή του συλλόγου στην πορεία της Γενικής Απεργίας την Πέμπτη 1/12/11, με προσυγκέντρωση στο Μουσείο στις 11:00, και κλειστή σχολή την μέρα αυτή.
· Συμμετοχή του συλλόγου στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη και κατάληψη της σχολής την μέρα αυτή.
· Στήριξη της κατάληψης της Πρυτανείας από εργαζόμενους του ΕΚΠΑ, στις 30/11 και 1/12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου